گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
راکت فضایی اس ال اس (SLS) ناسا وسیله‌ای بوده که اولین فضانوردان آمریکایی را بعد از چندین دهه، به ماه باز می‌گرداند. در همین رابطه، تصاویری حیرت‌انگیز از این موشک عظیم منتشر شده است.
به تازگی تعدادی تصویر از راکت فضایی اس ال اس (SLS) از سوی آژانس فضایی آمریکا منتشر شده که سر و صدای زیادی به پا کرده است. این موشک عظیم، در سال‌های آینده فضانوردان ناسا را به سطح ماه باز می‌گرداند.
همان‌طور که می‌دانیم، هر ماموریت فضایی مفصل و بزرگی نیازمند به کار گیری یک یا چند موشک عظیم و غول‌آسا است. موشک اس ال اس که نام آن مخفف سیستم پرتاب فضایی (Space Launch System) بوده هم راکتی خواهد بود که این بخش از ماموریت بزرگ ناسا برای بازگرداندن انسان به سطح ماه را تشکیل می‌دهد. البته از مدت‌ها پیش صحبت‌های زیادی در مورد این راکت مطرح شده بود و عملا کسی نبود که با اطلاع از اهداف فضایی آینده ناسا، نام اس ال اس را نشنیده باشد.
با این وجود، در حالی که می‌دانستیم راکت فضایی اس ال اس حدودا 120 متر ارتفاع دارد، تماشای این وسیله پروازی غول‌آسا در تصاویر تازه منتشر شده از سوی ناسا ابعاد عظیم موشک را از زاویه‌ای دیگر به ما نشان می‌دهد. ماموریت آینده ناسا برای بازگشت به ماه، آرتمیس (Artemis) نام دارد و موشک اصلی که برای عملی کردن آرتمیس به کار گرفته می‌شود هم اس ال اس خواهد بود.
تصویر راکت فضایی اس ال اس
هسته مرکزی این راکت عظیم 70 متر طول دارد و حتی بدون پر شدن مخازن سوخت اس ال اس، این وسیله پروازی چیزی در حدود 85 تن وزن خواهد داشت. همان‌طور که در تصاویر بالا و ویدیو تایم لپسی که در ادامه آماده شده خواهید دید، ابعاد اس ال اس به حدی بزرگ بوده که محل سرهم سازی و مونتاژ راکت‌های فضایی ناسا در مرکز فضایی کندی این آژانس در فلوریدای آمریکا به سختی راکت را درون خود جا داده است.
البته می‌دانیم که سر هم کردن یک موشک به هیچ وجه کار راحتی نیست. در مورد راکت فضایی اس ال اس گفته شده که هسته مرکزی (قسمت نارنجی رنگ تصویر بالا) در وسط دو بوستر موشکی قرار می‌گیرد. این بوسترها در کنار چهار موتور RS-25 تعبیه شده در راکت، نیروی لازم برای بلند کردن بار موشک و همچنین سرنشینان آن از روی زمین و رساندن این بارها به ماه را به وجود می‌آورند.
در قسمتی از ویدیو زیر که هسته مرکزی موشک به دقت در میان دو استوانه سفید رنگ یا همان بوسترها قرار می‌گیرد، پنج جرثقیل قدرتمند راکت را پایین می‌آورند. با اینکه در وضعیت کنونی راکت مورد نظر به اندازه کافی بزرگ بوده، ناسا اعلام کرده که اس ال اس از این هم بزرگ‌تر خواهد شد. در واقع این بخش از موشک نیروی لازم برای ابتدای ماموریت را فراهم می‌کنند و هنوز اضافه کردن قسمت‌های دیگری که بخش بالایی راکت را به هسته اصلی ارتباط می‌دهند، به پایان نرسیده است.
تایم لپس راکت عظیم پروژه آرتمیس
تمامی این تلاش‌ها برای رساندن راکت فضایی اس ال اس به اولین مرحله آزمایشی ماموریت آرتمیس بوده که در آن، فضاپیمای اوریون (Orion) سوار شده بر موشک، یک آدمک را به خارج از جو زمین می‌برد. این مرحله با نام آرتمیس 1 (Artemis I) هم شناخته می‌شود و طبق اطلاعات موجود، ناسا بدون موفقیت در این مرحله و کسب تاییدات مورد نیاز خود، اجازه انجام فاز دوم ماموریت، یعنی آرتمیس 2 (Artemis II) را صادر نمی‌کند. در آرتمیس دو، فضانوردان آمریکایی سوار بر راکت اس ال اس به ماه خواهند رفت.
آدمکی که در آرتمیس 1 به فضا می‌رود، “Moonikin” نام گرفته است. این آدمک شامل تعداد زیادی حسگر مختلف می‌شود که در صندلی سرپرست پرواز، در فضاپیمای اوریون خواهد نشست. از طرف دیگر، ناسا قصد دارد تا اولین نسل از لباس فضایی جدید خود، یعنی «سیستم بقا خدمه اوریون» را از طریق این آدمک آزمایش کرده و به کمک دو سنسور تشعشع کار گذاشته شده در آدمک، مشخص کند که آیا سرنشینان فضاپیما در شرایط واقعی فضای خارج از جو زمین می‌توانند از تابش‌های مرگبار خورشیدی در امان باشند یا خیر؟
البته فضاپیمای سوار بر راکت فضایی اس ال اس سنسورهای دیگری را هم علاوه بر بدن مانکن موجود، به بیرون از اتمسفر سیاره می‌برد؛ به عنوان مثال صندلی Moonikin حسگرهایی برای اندازه‌گیری شتاب و ارتعاشات دارد که به نوبه خود امنیت سوار شدن درون فضاپیما را مشخص می‌کنند. گفته شده که به هنگام حرکت رو به بالا، سرنشینان حدودا میزان 2.5 برابر شتاب جاذبه زمین (g) را حس می‌کنند. از طرف دیگر در دو بخش از فازهای ورود مجدد موشک و فضاپیما به داخل جو هم نیرویی 4 برابر نیروی گرانش سیاره به سرنشینان وارد خواهد شد.
آدمک سوار بر موشک اس ال اس
تمامی جزئیات پرواز مورد نظر از طریق سنسورهای کار گذاشته شده داخل اوریون آنالیز خواهند شد و جالب است بدانید که حتی موضوعی مانند اختلاف فشار وارد شده بر سرنشینان صندلی‌های بالایی و پایینی درون فضاپیما هم به اندازه‌ای برای آژانس فضایی آمریکا مهم بوده که حسگرهایی مخصوص این کار برای آن تعبیه شده‌اند. در انتها هم اوریون درون اقیانوس سقوط می‌کند و آخرین داده‌های اندازه‌گیری شده توسط سنسورها، میزان فشار وارده به سرنشینان به هنگام فرود خواهد بود.
البته پیش از اینکه تصمیم نهایی برای سوار کردن Moonikin در پرواز آرتمیس 1 گرفته شود، سازندگان اوریون مانکن مورد نظر را در تمامی آزمایش‌های لرزشی اولیه طراحی و ساخت فضاپیما شرکت دادند تا حسگرهای به کار رفته در آن به خوبی برای اندازه‌گیری آنچه در پرواز واقعی رخ می‌دهد، آماده باشند. به زودی خبر سوار شدن این آدمک روی راکت فضایی اس ال اس را خواهیم شنید و در مدت زمانی کوتاه پس از آزمایش مورد نظر، داده‌های مورد نیاز هم جمع‌آوری و آنالیز خواهند شد.
با این حال آدمک سرنشین فضاپیمای اوریون به غیر از یک اسم مخصوص، تمامی چیزهایی که برای سفر آینده خود نیاز خواهد داشت را در اختیار دارد؛ در این رابطه، ناسا قصد دارد تا در تاریخ 16 ژوئن جاری نوعی رای گیری را برای انتخاب اسم این مانکن برگزار کند. اعلام شده که برنده نهایی این رای گیری در تاریخ 29 ژوئن اعلام می‌شود. از طرف دیگر، ناسا تایید کرده که پرواز آزمایشی ماموریت آرتمیس 1 در 4 نوامبر آینده عملی خواهد شد.
