گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
یافته های اخیر اخترشناسان نشان می دهد که نور کیهان طی دو میلیارد سال گذشته تقریبا نصف شده و پیر، کوچک شدن و مرگ ستارگان کیهان را تاریک و تاریک تر کرده است.این در حالی است که از سرعت شکل‌گیری ستاره‌های جدید هم کاسته شده است.در ادامه با گجت نیوز همراه باشید.
تیمی از اخترشناسان با مطالعه پنج بخش کیهان، دقیق ترین تخمین تا به امروز از سرعت کاهش نور در جهان را ارائه کرده اند.این منجمان نور ۲۰۰ هزار کهکشان در ۲۱ طول موج مختلف را تحلیل کردند و دریافتند که میزان انرژی تولیدی در کیهان ظرف دو میلیارد سال قبل تقریبا نصف شده است.
این تخمین با محاسبات قبلی همخوانی دارد، و موید این مساله است که نورها در سراسر این طیف به تدریج درحال خاموشی است.این کاهش نور در کیهان عمدتا به دلیل کاهش سرعت تشکیل ستارگان تازه است.نتیجه گیری “مجمع کهکشان و جرم” (GAMA) در نشست عمومی اتحادیه بین المللی اخترشناسی در هونولولو در ایالت هاوائی آمریکا اعلام شد.
پروفسور سایمون درایور از مرکز بین المللی نجوم رادیویی در غرب استرالیا که محقق اصلی در گاما بوده گفت:
“ما از همه تلسکوپ های فضایی و زمینی که امکان دسترسی به آنها را داشتیم استفاده کردیم تا میزان انرژی تولید شده در وسیع ترین طیف ممکن از طول موج ها در بیش از ۲۰۰ هزار کهکشان را اندازه گیری کنیم.”
او و تیمش اکنون درحال گشودن درهای این مجموعه بزرگ داده ها به روی سایر اخترشناسان هستند تا آنها هم در این باره تحقیق کنند.
دکتر استفان ویلکینز از دانشگاه ساسکس بریتانیا که از دیگر اعضای تیم گاما است به بی بی سی گفت قوت کار گاما در این است که طول موج های بسیار زیادی را ترکیب می کند، درحالی که پژوهش های قبلی فقط بر چند طول موج متمرکز بود.از آنجا که این تیم از مجموعه ای از قدرتمندترین تلسکوپ های جهان – زمینی و فضایی – استفاده کرد تحلیل آنها از طول موج فرابنفش تا فروسرخ را در بر می گیرد.
این بدان معنی است که آنها می توانند نور ستارگان پیر و جوان، و همچنین نوری که توسط غبار کیهانی جذب و دوباره ساطع شده است را ببینند. به این ترتیب ارزیابی تازه از افت نور کیهانی شامل اطلاعاتی از مجموعه عظیمی از کهکشان ها، از جمله کهکشان های پنهان در پشت غبار کیهانی می شود.
‘چُرت ابدی کیهان’
دکتر ویلکینز گفت:
“ما می دانیم که تشکیل ستارگان چند میلیارد سال قبل به اوج خود رسید و از آن زمان به تدریج درحال افت بوده است. این فقط یک راه تازه برای اندازه گیری آن افت است.”
به خصوص وقتی اعضای تیم میزان تولید انرژی کهکشان ها در سه مرحله از عمر را سنجیدند، شاهد کاهش تدریجی نور بودند.در مجموع میزان آن از دو میلیارد و ۲۵۰ میلیون سال قبل تا ۷۵۰ میلیون سال قبل ظاهرا حدود ۴۰ درصد افت کرد.
دکتر ویلکینز توضیح داد:
“سرعت تشکیل ستارگان به اندازه ای درحال کم شدن است که ما اکنون به تدریج شاهد افت کل انرژی تولیدی همه ستارگان هستیم.”
به گفته او علت این است که ستارگان موجود به طور متوسط پیرتر، کوچکتر و کم انرژی تر می شوند.
پروفسور درایور یافته های تیمش را با تمثیلی غم انگیز جمع بندی کرد:
“کیهان از اینجا به بعد همچنان تحلیل خواهد رفت، وارد دوره بی پایان کهنسالی خواهد شد. کیهان در واقع روی مبل نشسته، پتویی روی خود کشیده و به زودی در چرتی ابدی فرو خواهد رفت.”
تیم محققان گفت که هنوز راه بی نهایت درازی تا پایان کار کیهان باقی مانده – و هنوز نمی توان بر آن رقمی گذاشت.
دکتر ویلکینز گفت:
“سرعت و فراوانی تشکیل ستارگان احتمالا بیشتر و بیشتر دچار افت خواهد شد. بنابراین کیهان براساس توقعات ما، کم نورتر و کم نورتر و کم نورتر خواهد شد. اما سوالات فوق العاده زیادی باقی است چون ما هنوز بخش خیلی زیادی از کارکرد کیهانی را درک نمی کنیم.”
نقطه‌هایی درخشان :
ستاره‌های بی‌شماری که در آسمان چشمک می‌زنند و می‌درخشند، عمر جاویدان ندارد. زندگی آنها نیز زمانی به پایان می‌رسد، البته پس از میلیون‌ها یا حتی میلیاردها سال.
حیات ستاره وابسته به هیدروژن است :
خورشید هم یک ستاره است. ستارهها از گاز و پلاسما تشکیل شدند و می‌درخشند. آنها درون خود هسته‌ای هیدروژنی دارد که ذوب و تبدیل به هلیوم می‌شود. این تبدیل انرژی بسیار زیادی آزاد می‌‌کند. زمانی که هیدروژن به پایان می‌رسد عمر ستاره هم تمام خواهد شد.
کوتوله‌های سفید :
مرگ ستارهها با هم تفاوت دارد. ستاره‌های سبک‌وزن که جرم آنها تنها حدود یک‌سوم جرم خورشید است با تمام شدن ذخیره هیدروژن خود خاموش می‌شوند. آنها سپس فشرده و تبدیل به کوتوله‌های سفید می‌شوند. کوتوله‌های سفید که از آنها تصویری در دست نیست، کوچک و به اندازه کره زمین ما هستند. آنها جرمی بسیار فشرده دارند و هنوز کمی گرما از خود ساطع می‌کنند که آن هم رفته رفته سرد می‌شود.
غول‌های سرخ :
عمر ستاره‌های سنگین طور دیگری تمام می‌شود. دمای آنها پس از تمام شدن هیدروژن درون هسته‌شان به شدت بالا می‌رود. در دمای حدود ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد سوختن هلیوم آغاز می‌شود. در این شرایط هلیوم تبدیل به کربن و اکسیژن می‌شود و ستاره به رنگ سرخ درمی‌آید. این غول سرخ ۸۰۰ بار بزرگ‌تر از خورشید و بسیار درخشنده‌تر است.
آخرین مرحله زندگی یک ستاره در حال مرگ :
غول‌های سرخ مدتی ثابت هستند. اما با گذشت زمان درحالیکه هسته آنها فشرده و گرم می‌شود، لایه بیرونی به دلیل انبساط تراکم خود را از دست می‌دهد و سرد می‌شود. ستاره ممکن است لایه بیرونی خود را از دست بدهد. غول‌های سرخ سپس تبدیل به ابری از غبار، گاز و پلاسما می‌شوند که به آن “سحابی” می‌گویند. مانند این سحابی دو قطبی که “سحابی مورچه” نام دارد و تصویر آن توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است.
روح یک ستاره در حال مرگ :
این تصویر چندی پیش توسط تلسکوپ بسیار بزرگ سازمان فضایی اروپا در شیلی از سحابی ESO 378-1 ثبت شده است. قطر این کره درخشان که “سحابی جغد جنوبی” نام دارد حدود ۴ سال نوری است.
مرگی تماشایی :
غول سرخ که تا زمان تمام شدن هلیوم همچنان در حال سوختن است. پس از آن فرآینده‌های دیگری رخ می‌دهد و ستاره داغ و داغ‌تر و سرانجام منفجر شود. این ستاره پیش از مرگ برای مدت کوتاهی به اندازه یک کهکشان کامل درخشان می‌شود.
منبع : BBC