گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
آیا حیوانات غول پیکری در اطراف ما و روی زمین وجود دارند که از وجودشان بی‌اطلاع باشیم؟ برای پاسخ سوال با ما باشید.
در سال 2020 محققان چیزی را مشاهده کردند که ممکن ست طولانی‌ترین جانور تاریخ باشد. این موجود که در اعماق دریا و در نزدیکی استرالیا مشاهده شد، یک سیفونوفور به طول 150 فوت (45 متر) بود که آزادانه در اقیانوس در حال شنا بود. با چنین ویژگی‌هایی خیلی طول نکشید تا همه توجهات به این سیفونوفور عظیم‌الجثه جلب شود. اما با دیدن چنین جانوری این سوال مطرح می‌شود که آیا حیوانات غول پیکر دیگری وجود دارند که هنوز آن‌ها را کشف نکرده باشیم؟ پاسخ به طور قطع مثبت است.
حیوانات غول پیکر زمین
بنابر اطلاعات آکواریوم خلیج مونتری در کالیفرنیا، سیفونوفورها بین 2300 تا 3280 فوت (700 تا 1000 متر) زیر آب زندگی می‌کنند، اما دانشمندان برای یافتن موجودات غول‌پیکر همیشه نیاز نیست به چنین عمقی بروند.
به گزارش سازمان حفاظت از نهنگ‌ها و دلفین‌ها (یک موسسه خیریه بین‌المللی که در حوزه حفاظت از نهنگ‌ها و دلفین‌ها کار می‌کند) در سال 2011 گونه جدیدی از نهنگ‌های کمتر شناخته‌شده شده در یکی از سواحل نیوزیلند دیده شدند. دانشمندان در سال 2021، این گونه غول‌پیکر جدید را به عنوان بخش جدیدی از خانواده نهنگ‌های منقاری (گونه‌‌ای از نهنگ‌ها که کمتر به صورت زنده دیده می‌شوند) شناسایی کردند.
گرچه محققان به تدریج در حال کشف اسرار پنهان در اعماق اقیانوس‌ها هستند، در عوض با حیوانات غول‌پیکر روی خشکی آشنایی بیشتری دارند. فیل بیشه آفریقایی با ارتفاع 13 فوت (4 متر) و وزن 11 تن بزرگترین حیوان زنده روی زمین است. طبیعتا نباید انتظار داشت موجودی بزرگتر از فیل روی سیاره باشد و ما از آن بی‌اطلاع باشیم.
در واقع به همین دلیل است که عموم تحقیقات درباره حیوانات بزرگ خشکی، به جای کشف موارد جدید بیشتر به طبقه‌بندی مجدد منجر می‌شود. برای مثال و در سال 2017، محققان دریافتند که یک گروه جداافتاده از اورانگوتان‌ها در جزیره سوماترای اندونزی، متمایز از دیگر اورانگوتان‌ها هستند و آن‌ها را اورانگوتان‌های تاپانولی (Pongo tapanuliensis) نامیدند.
البته از قبل از وجود این اورانگوتان‌ها مطلع بودیم که قدی کمتر از 5 فوت (1.5 متر) دارند و تقریبا نمی‌توان آن‌ها را جزو حیوانات غول‌پیکر داشت. فراتر از این هیچ مدرک خاص دیگری مبنی بر وجود جانورانی چون پاگنده یا دیگر هیولاهای اساطیری عظیم الجثه وجود ندارد.
تایتانوسور : بزرگترین جانور زمین
بزرگترین حیوانات زمین به جای آنکه زنده دیده شوند بیشتر از اعماق زمین کشف می‌شوند. دانشمندان همواره در حال بررسی لایه‌های زمین برای یافتن جانوران غول‌پیکر ناشناخته در میان فسیل‌ها هستند.
مهمترین حیوانات غول پیکری که اخیرا کشف شده‌اند گروهی از دایناسورهای سوروپود بسیار بزرگ هستند که با نام تایتانوسورها شناخته می‌شوند و علف‌خوارانی غول‌پیکر و گردن‌دراز به شمار می‌روند. پل بارت، دیرینه‌شناس از موزه تاریخ طبیعی لندن در این باره می‌گوید:
هریک از این جانوران ابعادی برابر با شش یا هفت فیل بیشه آفریقایی نر در حالت کاملا رشد کرده آن داشته‌اند.
برخی از بزرگترین تایتانوسورها اخیرا در آرژانتین کشف شده‌اند که ممکن است رکورد بزرگترین حیوانات تاریخ را به خود اختصاص دهند. با وجود اینکه بحث علمی در این باره ادامه دارد، اما سنگین‌ترین و بزرگترین تایتانوسور تاریخ احتمالا آرژانتینوساروس است.
به گزارش موزه تاریخ طبیعی لندن، استخوان‌های آرژانتینوساروس که در سال 1993 کشف شده، نشان می‌دهد که این جانور عظیم‌الجثه، طولی بیش از 115 فوت (35 متر) و وزنی برابر با 77 تن داشته است. با این حال هر از گاهی استخوان‌هایی یافته می‌شود که می‌توانند حتی این اعداد را به چالش بکشند.
در سال 2014، پاتاگوتایتان مایوروم کشف شد که با بررسی‌های بعدی مشخص شد، وزنی برابر با 66 تن و طولی 122 فوتی (37 متری) داشته است. با وجود این در سال 2021 بار دیگر محققان از کشف تایتانوسوری خبر دادند که ممکن است حتی بزرگتر از این ابعاد باشد و بارت هم معتقد است که امکان کشف تایتانوسورهای عظیم‌تری وجود دارد.
او گفته که افزایش گستره اکتشافات و تحقیقات باستان‌شناسی با انتشار سریع یافته‌های جدید فسیلی مرتبط است. به این معنا که دیرینه‌شناسان بیشتری نسبت به گذشته در مکان‌های متنوع‌تری در حال حفاری هستند. بارت می‌گوید که به لحاظ تاریخی تا 30 الی 40 سال پیش بیشتر حفاری‌ها در مناطقی مانند آمریکای شمالی و اروپا انجام می‌شد اما حالا سطح کار به مناطق بسیاری گسترش یافته است.
با وجود اینکه سرعت کار بسیار بیشتر شده است، شواهد لازم برای کشف حیوانات غول پیکر همیشه وجود ندارد. آرژانتینوساروس که در بخش‌های پیشین به آن اشاره کردیم تنها از حدود 12 استخوان کشف و شناسایی شد. بارت در توضیح می‌گوید:
تبدیل شدن به فسیل بسیار دشوار است و برای تبدیل یک جانور به فسیل یا حفظ شدن بدنش در سنگ خیلی چیزها باید درست پیش برود. مثلا استخوان‌های حیوان باید به سرعت در شرایط مناسبی مانند گل یا شن دفن شوند، نه اینکه توسط شکارچی یا حیوانات دیگر از بین رفته و جابجا شوند.
بارت می‌افزاید:
یک سوروپود که به طور متوسط 30 متر طول دارد، شانس بسیار کمی برای دفن شدن در یک محیط مناسب دارد و هرچه هم که باشد احتمالا بخش‌هایی از استخوان‌هایش از دست می‌رود.
دانشمندان در حال حاضر درباره بزرگترین ابعاد ممکن برای یک جانور در خشکی، تئوری واحدی ندارند. برای مثال اگر حیوانات دریایی را در نظر بگیرید، نهنگ‌ها سنگین‌ترین جانوران ثبت شده با حداکثر وزن 150 تن هستند. با این وجود آن‌ها مجبور نیستند مانند تایتانوسورها وزن خود را در خشکی تحمل کنند.
بر همین مبنا جانوران زمینی در رشد محدودیتی دارند و باید همواره وزنی زیر گرانش داشته باشند تا انرژی کافی برای حرکت دادن بدن خود را دریافت کنند. بارت می‌گوید دیدن دایناسورهایی در این ابعاد و اندازه بسیار شگفت‌آور است و البته اضافه می‌کند:
نمی‌توانم بگویم که به حد نهایی رسیده‌ایم چرا که ممکن است کسی جانور بزرگتری پیدا کند.
