بسیاری از دانشمندان هم مانند مردم عادی به موضوع بشقاب پرنده ها علاقهمند هستند؛ اما یک مشکل بزرگ، سد راه تحقیقات آنهاست.
فرقی نمیکند از واژه یوفو استفاده کنید یا بشقاب پرنده یا به قول ارتش آمریکا، پدیدههای هوا-فضایی ناشناخته (UAP)؛ این اسامی معرف چیزهای غیر قابل توضیح و عجیب ظاهر شده در آسمان هستند که نه تنها برای مردم، بلکه برای دولتها نیز سوال برانگیز بودهاند.
رویت یوفوها تاکنون موضوع بسیاری از برنامههای علمی، مستندهای طنزآلود و گزارشهای خبری بوده و برای سالها ذهن مردم را به خود مشغول کرده است. البته گاهی اوقات، مشخص میشود صرفا یک بالون، هواپیما یا چیز پیشپاافتاده دیگری با بشقاب پرنده اشتباه گرفته شده؛ اما برخی مشاهدات هنوز به صورت یک معمای حل نشده باقی ماندهاند.
پس چرا یک بار برای همیشه، دانشمندان معلومات خود را روی هم نمیگذارند و با بررسی اطلاعات موجود، پاسخ را پیدا نمیکنند؟
مشکل اینجاست که دست و بال دانشمندان غیر نظامی برای رسیدگی به چنین موضوعاتی، چندان باز نیست. این را دو زیستشناس فضایی، «جیکوب حق میزرا» از موسسه علوم فضایی بلو ماربل و «راوی کوپاراپو» از مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا میگویند.
علاقه نهادهای نظامی به پنهانکاری، سد راه دانشمندان برای آنالیز اطلاعات مربوط به یوفوها و دسترسی به جزئیات محرمانه آنهاست. بنابر توضیحات میزرا، وقتی در حال بررسی دادهها هستید، لازم است دقیقا بدانید که چه ابزاری برای جمعآوری آن دادهها استفاده شد. این در حالی است که نهادهای نظامی بنا به دلایلی، دوست ندارند اسرار تجهیزات خود را فاش کنند. پس هر کسی که بخواهد سرنخها را دنبال کند، از همان ابتدا با کمبود اطلاعات کلیدی مواجه میشود.
مشکل دیگر این است که بخش زیادی از اطلاعات مرتبط با یوفوها، با شیوههای علمی گردآوری نشدهاند. یعنی خبری از شرایط کنترل شدهی آزمایشگاهی نبوده و کسی هم با قصد مشخص و قبلی در آنجا حضور نداشته تا حداکثر اطلاعات ممکن را مستندسازی کند. در اکثر موارد، چیزی به طور غیر مترقبه در آسمان ظاهر شده و افرادی بدون آمادگی قبلی، شاهد و ناظر اتفاق بودهاند.
با وجود این موانع، تلاش برای استخراج پاسخ از اطلاعات موجود، غیرممکن نیست؛ ولی باید جای خالی بسیاری از جزئیات را با حدس و گمان تجربی پر کرد. به هر حال تا زمانی که دسترسی دانشمندان به تمام اسناد بشقاب پرنده ها ممکن نشود، حقیقت به طور کامل عیان نخواهد شد.