گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
یک زن خوش شانس نروژی توانست حلقه طلا وایکینگ ها را از یک حراجی ارزان قیمت آنلاین خریداری کند. این حلقه در نوع خود بی‌همتاست.
یک حلقه طلا وایکینگ ، ساخته شده از رشته‌های فلزی پیچ خورده در مکانی بسیار غیرمنتظره پیدا شد. این حلقه در میان انبوهی از جواهرات ارزان قیمت که توسط زنی نروژی و در یک حراجی آنلاین خریداری شده بود، کشف شد. باستان شناسان فکر می‌کنند این حلقه بیش از 1000 سال قدمت داشته باشد و زمانی متعلق به یک رئیس قدرتمند وایکینگ‌ها بوده است.
ماری اینگلین هسکستاد که در غرب نروژ زندگی می کند، به روزنامه‌ای محلی در برگن، گفت که حلقه طلا را در میان چندین قطعه از جواهرات ارزان قیمت و زیورآلاتی که با هم به صورت آنلاین به حراج گذاشته شده بودند، پیدا کرده است.
او گفت که این بسته را در حالی خریداری کرده که در یک جعبه‌ی مقوایی قدیمی بسته بندی شده بود، زیرا به یکی از زیورآلات دیگر درون جعبه علاقه‌مند شده بود. اما هنگامی که مجموعه را تحویل گرفت، بلافاصله این حلقه‌ی قدیمی، نظرش را جلب کرد.
هسکستاد در ادامه به روزنامه گفته است: «حلقه براق و طلایی بود. بسیار خاص به نظر می رسید و معلوم بود که به سختی ساخته شده است. من از سنگین بودن آن به شدت تعجب کردم. با باز کردن جعبه، درخشید و در میان جواهرات دیگر خودنمایی کرد».
هسکستاد پس از نشان دادن حلقه به خانواده‌اش، به مقر حکومت منطقه‌ای، واقع در شهر برگن در شهرستان وستلند رفت و آن را به باستان شناسان محلی نشان داد. هنگامی که آنها حلقه را بررسی کردند، تیم باستان شناسان با توجه به سبک متمایز آن تایید کرد که این حلقه طلا، متعلق به اواخر عصر آهن در اسکاندیناوی (حدود 550 پس از میلاد) یا شاید متعلق به عصر وایکینگ ها (حدود 700 پس از میلاد) است.
کارشناسان موزه دانشگاه برگن اکنون مشغول حفاظت از انگشتر هستند و تا چند ماه، حلقه را در معرض نمایش عموم قرار می‌دهند.
به سبک وایکینگ‌ها
باستان شناس سیگران ولستاد، مشاور ارشد بخش میراث فرهنگی شهرستان وستلند، به یاد می‌آورد که هسکستاد، حلقه را در فوریه به دفتر برگن آورده بود. ولستاد به لایو ساینس گفت: «این انگشترِ بزرگی است که توسط یک مرد بالغ به دست می‌شد. یکی از کارکنان موزه توانست به سختی آن را در انگشت شست خود قرار دهد».
ولستاد اضافه کرد که قبلا حلقه‌های مشابهی از جنس طلا و نقره یافت شده‌اند که دارای پیچش رشته‌های پهن و باریک فلزی هستند.
چنین حلقه هایی اغلب در گورهای وایکینگ ها یافت می‌شوند. او گفت که احتمالا این انگشتر هم زمانی از چنین قبرهایی بیرون آمده باشد، اما در کنار اشیا دیگر قرار داده شده باشد. شاید این اتفاق پس از مرگ فردی که آن را پیدا کرده، رخ داده است.
باستان شناسان با مردی که حراج آنلاین را برگزار کرده بود، تماس گرفتند و او به آنها گفت که انگشتر و همچنین جواهرات دیگر را از یک مغازه‌ی عتیقه فروشی در نروژ خریداری کرده است، اما ممکن است که این گنجینه‌ی ارزشمند از منطقه‌ی دیگری در اسکاندیناوی، مانند سوئد یا دانمارک منشا گرفته باشد.
تقریبا غیرممکن است که سن اشیا فلزی را از نظر علمی تعیین کنید، اما سبک طراحی حلقه نشان می‌دهد که احتمالا در دوران وایکینگ‌ها، بین قرن‌های هشتم و یازدهم میلادی ساخته شده است.
به گفته ولستاد، طلا در طول عصر وایکینگ‌ها در سراسر منطقه‌ی اسکاندیناوی به شدت کمیاب بوده است؛ بنابراین این حلقه طلا قطعا برای یکی از روسای قدرتمند وایکینگ ساخته شده بود.
ولستاد می‌گوید: «به احتمال قوی، این حلقه از قبر مردی ثروتمند خارج شده است. در عصر وایکینگ‌ها و در نروژ، طلای زیادی وجود نداشت. بیشتر جواهرات آن دوران از جنس نقره هستند. بنابراین یافتن زیورآلات طلایی معمول نیست».
فلز سنگین
به گزارش یکی از سایت‌های خبری نروژ، این انگشتر حدود 0.4 اونس (11 گرم) وزن دارد و به عبارتی، حدود سه برابر از حلقه‌های طلای امروزی سنگین‌تر است.
آن پدرسن، باستان شناس دانشگاه اسلو که در کشف حلقه دخالتی نداشت، گفت: «بر اساس عکس‌های منتشر شده از حلقه، سبک آن شبیه به حلقه‌های کشف شده‌ی قبلی از گورهای دوره وایکینگ‌ها است». او در ایمیلی به رسانه لایو ساینس گفت: «این حلقه مربوط به عصر وایکینگ‌ها است. این موضوع از الگوی خاصی که شامل ترکیبی از میله‌های ضخیم و نازک پیچ خورده می‌شود، مشخص است».
او گفت که حلقه های انگشتی، به خصوص از جنس طلا در عصر وایکینگ ها نادر بودند. اساسا این حلقه‌ها کاربردی فراتر از زیور آلات تزیینی داشتند و برای مثال توسط افرادی که سوگند وفاداری یاد کرده بودند، استفاده می‌شدند.
حلقه‌های بازویی و گردنبند نیز برای تشخیص اعضای ولا مقام در جامعه وایکینگ‌ها استفاده می‌شدند. او گفت: «طلا به بالاترین و اشرافی‌ترین اعضای جامعه تعلق داشت و برای نمایش ثروت و موقعیت مورد استفاده قرار می‌گرفت».
البته ممکن بود که افراد با منزلت پایین‌تر در جامعه وایکینگ‌ها هم از حلقه هایی با همان سبک طراحی، اما از جنس فلزات کم‌ارزش مانند نقره، برنز یا مس استفاده کنند. پدرسن در این باره می‌گوید: «فلزات با ارزش مادی و اجتماعی متفاوت، به طور فعال برای ایجاد و حفظ سلسله مراتب استفاده می‌شدند. در آن زمان، طلا گرانترین فلز محسوب می‌شد. پس از آن نقره، آلیاژهای مس و در نهایت آلیاژهای قلع/سرب قرار می‌گرفتند».
پدرسن می‌گوید: «استفاده از زیورآلات مشابه، اما با جنس‌های مختلف نشان می‌دهد که تعیین ثروت و موقعیت افراد در جامعه‌ی وایکینگی به شدت آسان بوده است. در حالی که خود حلقه‌ها احتمالا به عنوان هدیه استفاده می‌شدند».
او اضافه می‌کند: «هدیه دادن در جامعه‌ی وایکینگ ها امری مهم بوده و احتمالا کسی که از یک حلقه طلا استفاده می‌کرده، حلقه‌ی مشابهی را از فلزی کم ارزش می‌ساخته و به عنوان هدیه و برای برجسته کردن تفاوت‌ها و فخرفروشی ارائه می‌کرده است».