گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
موشک کروز هایپرسونیک جدید پنتاگون قادر است با سرعت مافوق صوت بیش از 20 ماخ حرکت کند که آن‌را 20 برابر سریع‌تر از صوت خواهد کرد.
از تاماهاوک با سابقه‌ای طولانی گرفته تا نسل جدید JASSM-ER، پنتاگون دارای موشک‌های کروز فراوانی در زرادخانه خود است. با این حال، موشک جدیدی که قرار است از سال 2027 وارد مدار نظامی ایالات متحده شود، عملکردی کاملا متفاوت با نمونه‌های فعلی دارد. موشک کروز هایپرسونیک (مافوق صوت) جدید (HACM) تا 20 برابر سریع‌تر از صوت پرواز می‌کند و شانس مقابله هدف با آن را به حداقل خواهد رساند. HACM اولین سلاح تولید انبوهی خواهد بود از موتورهای اسکرم‌جت استفاده می‌کند.
دو شرکت نظامی Raytheon و Northrop Grumman با انعقاد قراردادی به ارزش 985 میلیون دلار، در حال توسعه اولین موشک کروز هایپرسونیک برای نیروی هوایی آمریکا هستند. HACM که برای ایالات متحده و استرالیا ساخته شده، یک موشک کروز مافوق صوت پرتاب از هوا است که برای حملات سریع به اهداف روی زمین طراحی شده است. بر اساس مفاد این قرارداد، پنتاگون اولین موشک‌های عملیاتی جدید را در سال 2027 دریافت خواهد کرد.
در سال 2020، ایالات متحده و استرالیا به طور مشترک، پروژه آزمایش پرواز یکپارچه صلیب جنوبی (SCIFiRE) را آغاز کردند. این برنامه برای توسعه یک سیستم تسلیحاتی مافوق صوت با فناوری هوا تنفس طراحی شده بود که برای حمل هواپیماهای آمریکایی و استرالیایی از جمله F/18-A Super Hornet، P-8A Poseidon و غیره به کار گرفته شد. طی این قرارداد، مقرر شده تا نمونه اولیه Raytheon SCIFiRE به یک سیستم تسلیحاتی واقعی تبدیل شود.
موشک کروز هایپرسونیک یک سلاح تاکتیکی محسوب می‌شود که به منظور استفاده در نخستین روز از درگیری‌های متعارف در مقیاس بزرگ طراحی شده است. ژنرال سی کیو براون، رئیس ستاد نیروی هوایی، هفته گذشته طی بیانیه‌ای در نیروی هوایی گفت:
موشک کروز هایپرسونیک به فرماندهان ما انعطاف‌پذیری تاکتیکی برای به کارگیری جنگنده‌ها، به منظور نگهداری اهداف باارزش و حساس به زمان که در معرض خطر هستند و در عین حال حفظ بمب‌افکن‌ها برای سایر اهداف استراتژیک را ارائه می‌دهد.
نمونه‌های فعلی موشک‌های کروز، اساسا هواپیماهای بدون خلبان هستند. مانند بسیاری از هواپیماها، موتورهای جت توربوفن، کار انتقال نیرو به آنها را انجام می‌دهند و این موشک‌ها را در محدوده سرعت زیر صوت به پیش می‌برند. موشک‌های کروز برای جلوگیری از شناسایی رادار در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند و سرعت پایین‌تر به آنها کمک می‌کند تا در کم‌ترین ارتفاع ممکن، زمین را در آغوش بگیرند. به عنوان مثال، موشک‌های کروز تاماهاوک می‌توانند در ارتفاعی بین 30 تا 50 متری، با سرعت 885 کیلومتر بر ساعت پرواز کنند.
موشک کروز سوپرسونیک با سرعت 20 برابری
HACM هم‌چنین یک سلاح مافوق صوت یا به طور دقیق‌تر هایپرسونیک است، بدین معنا که حداقل 5 ماخ یا سریع‌تر قادر به پرواز است. با این حال، حداکثر سرعت این موشک هنوز مشخص نیست. لازم به ذکر است که اغلب موشک‌های هوا به هوا، حداکثر سرعتی در حدود 3 ماخ دارند. در برنامه SCIFiRE که برگرفته از نمونه پیشین HIFiRE بود نیز، موتور اسکرام‌جت با سرعت حداکثر 8 ماخ مورد آزمایش قرار گرفت.
موشک کروز هایپرسونیک هم‌چنین اولین سیستم تسلیحاتی عملیاتی در جهان خواهد بود که از موتور اسکرم‌جت استفاده می‌کند. مانند موتورهای توربوفن، اسکرم‌جت نیز اکسیژن را از جو اطراف جمع کرده تا به عنوان سوخت مورد استفاده قرار دهد. اما یک تفاوت اصلی میان این دو نمونه آن است که موتور توربوفن اکسیژن را در سرعت‌های زیر صوت ذخیره می‌کند، در حالی‌که موتور اسکرم‌جت آن‌را با سرعت‌های مافوق صوت جذب می‌کند.
جذب بیشتر اکسیژن در موتورهای اسکرم‌جت، به معنای سوختن بیشتر بوده که به آن اجازه می‌دهد تا موشک را سریع‌تر به حرکت درآورد. به گفته ناسا، موتورهای اسکرم‌جت می‌توانند سرعتی تا سقف 15 ماخ (18500 کیلومتر بر ساعت) را ارائه دهند که معادل چرخش به دور زمین، در هر 2 ساعت است.
سلاح‌های مافوق صوت از نوع هایپرسونیک، نسل جدید تسلیحات نظامی هستند. در این میان، اغلب قدرت‌های هسته‌ای به لحاظ فنی، برای نیم قرن یا بیشتر است که دارای تسلیحات هایپرسونیک هستند، زیرا موشک‌های بالستیک حامل کلاهک‌های هسته‌ای با سرعت هایپرسونیک حرکت می‌کنند و در سرعت 15000 مایل در ساعت (24140 کیلومتر بر ساعت) به اهداف خود ضربه می‌زنند. اکنون، نسل جدید تسلیحات هایپرسونیک، به لحاظ ماهیت غیرهسته‌ای خود متمایز است و قابلیت استفاده فوری از آن در یک جنگ متعارف وجود دارد.
در نهایت، جزئیات زیادی در مورد موشک کروز سوپرسونیک آینده پنتاگون وجود دارند که هنوز اطلاعاتی از آن در دست نیست. برای مثال، هنوز نمی‌دانیم که این موشک با چه سرعتی پرواز می‌کند. با این حال، ابعاد این جت مشخصا به اندازه کافی کوچک است که توسط یک جت قابل حمل باشد و تا سال 2027 آماده خواهد شد.