یکبار دیگر فضاپیمای نیوهورایزنز ( New Horizons spacecraft ) ناسا تصاویری جدید از سیاره پلوتو و اینبار از دره های عمیق و یخ زده قطب شمال این جرم آسمانی را به زمین مخابره کرده که اطلاعات تازه ای را در اختیار دانشمندان قرار داده است.
ژرفدره های دور و درازی در راستای عمودی روی این منطقه ی قطبی پلوتو به چشم می خورند- در بخشی با نام غیررسمی “ناحیه ی لوول” که نامش را از پرسیوال لوول گرفته، کسی که رصدخانه ی لوول را ساخت و جستجویی را پایه ریزی کرد که به یافته شدن پلوتو انجامید.
پهن ترینِ این ژرفدره ها با پهنایی حدود ۷۵ کیلومتر، نزدیک قطب شمال جای دارد (رنگ زرد در تصویر دوم). در سمت باختر و خاور این ژرفدره و همراستا با آن، ژرفدره های فرعی و کوچک تری دیده می شود که پهنای هر یک به حدود ۱۰ کیلومتر می رسد (رنگ سبز). دیواره های فروساییده ی این ژرفدره ها به نظر می رسد بسیار پیرتر از سامانه های ژرفدره ای آشکار و خوشترکیب تری باشد که در جاهای دیگر پلوتو دیده شده، شاید به این دلیل که خود ژرفدره های قطبی کهن ترند و از مواد سست تری هم درست شده اند. در این ژزفدره ها همچنین نشانه هایی از یک دوره ی زمینساخت باستانی به چشم می خورد.
در دل خود آن ژرفدره ی بزرگ و در تمام درازای آن، یک دره ی کوچک پیچ و خم دار به چشم می خورد (رنگ آبی). در سمت خاور همه ی این ژرفدره ها، یک دره ی دیگر را می بینیم که رو به گوشه ی پایین، سمت راست تصویر پیچ و تاب خورده (رنگ صورتی). زمینه ی نزدیک آن، در پایین-راست، به نظر می رسد با موادی پوشیده شده که پستی و بلندی های کوچک را پنهان کرده اند و یک نمای “هموار” به آن بخش چشم انداز داده اند.
گودال هایی بزرگ و با شکل نامنظم نیز در این ناحیه دیده می شود (رنگ سرخ) که پهنایشان به ۷۰ کیلومتر و ژرفایشان نیز به ۴ کیلومتر می رسد. این گودی ها احتمالا نشانگری جاهایی هستند که در آن ها یخ های زیرسطحی آب شده یا از زیر دچار والایش (تصعید) شده و باعث فروریزش سطح شده اند.
رنگ و همنهش این ناحیه نیز نامعمول است (البته برای بهتر نمایاندن آن تصویر پررنگ شده). بخش هایی که به رنگ کِرِمی دیده می شوند دارای فرازاها یا ارتفاع های بلندی هستند که مانندشان در هیچ جای دیگری روی پلوتو دیده نشده. این زمینه های کرمی رنگ در زمینه های پست تر و با عرض جغرافیایی کمتری به رنگ آبی-توسی یکدست محو می شوند. سنجش های فروسرخ نیوهورایزنز نشان دهنده ی یخ متان فراوان و یخ نیتروژنِ به نسبت کمی در ناحیه ی لوول است. ویل گراندی، رهبر گروه همنهش نیوهورایزنز از رصدخانه ی لوول در فلگستف آریزونا می گوید:
یک احتمال اینست که زمینه های کرمی رنگ دارای تهنشست های متانی قدیمی تری هستند و در نتیجه بیشتر از زمینه های آبی از نور خورشید تاثیر گرفته اند.
این عکس در روز ۱۴ ژوییه ی ۲۰۱۵، حدود ۴۵ دقیقه پیش از رسیدن نیوهورایزنز به نزدیک ترین فاصله از پلوتو، با دوربین نور دیدنی چندطیفی/رالف این فضاپیما (MVIC) گرفته شده. به هنگام گرفته شدن عکس، فاصله ی نیوهورایز از پلوتو حدود ۳۳۹۰۰ کیلومتر بود. هر پیکسل تصویر هم ارز ۶۸۰ متر است و لبه ی پایینی آن درازایی حدود ۱۲۰۰ کیلومتر را نشان می دهد.
منبع : Nasa