در سال ۲۰۲۴، خرید گوشی اندرویدی خیلی ارزشمندتر از آیفونهای اپل است. اگر از کاربران آیفون هستید، شاید با این پست به فکر مهاجرت بیافتید.
در سال ۲۰۰۷، استیو جابز با همان پیراهن یقه اسکی مشکی رنگ همیشگیاش روی سن رفت و آیفون را به حاضران مشتاق معرفی کرد. این یک دستگاه انقلابی بود؛ یک تکه براق از شیشه و فلز که مفهوم گوشیهای موبایل را بازتعریف کرد. اما در سوی دیگر میدان، انقلابی متفاوت در حال شکلگیری بود. در همان سال، یک شرکت نوپا و کمنام و نشان به نام اندروید توسط گوگل خریداری شد و زمینهساز رقابتی شد که دوران گوشیهای هوشمند را تعریف میکند.
اندروید قدیمیتر از آیفون است
ریشههای اندروید به اوایل دهه ۲۰۰۰ برمیگردد، دورانی که تصور میشد پلتفرمی برای یک تجربه موبایلی جدید (باز، انعطافپذیر و در دسترس) باشد. برخلاف iOS که صرفاً برای دستگاههای اپل طراحی شده بود، اندروید برای تبدیل شدن به سیستمعامل طیف وسیعی از دستگاهها ساخته شد. هدف گوگل ایجاد پلتفرمی بود که تولیدکنندگان بتوانند آن را با دستگاههای خاص خود سازگار کنند و بدین ترتیب، تنوع و نوآوری را در اکوسیستم اندروید تقویت کند.
عرضه اولیه آیفون با تحسین فوری و همگانی همراه نبود. سیستم عامل بسته، فروشگاه اپلیکیشنهای محدود و فقدان ویژگیهای اولیه مانند کپی پیست، از نقاط ضعف مورد انتقاد آن بودند. در همین حال، گوشیهای اندرویدی آهسته آهسته وارد بازار شدند و طیف وسیعی از گزینههای سختافزاری و تجربهای شخصیسازیشدهتر را ارائه کردند. البته دستگاههای اولیه اندرویدی به اندازه آیفون پر زرق و برق نبودند. آنها اغلب قیمت پایینتری داشتند و این اجازه میداد گوشیهای هوشمند در دسترس طیف گستردهتری از مردم قرار بگیرد.
رقابت تنگاتنگ اندروید و iOS
چند سال بعد، شاهد تشدید سریع جنگ سیستمعاملهای موبایل بودیم. اپل، سیستم عامل iOS را اصلاح کرد، نواقص اولیه را برطرف ساخت و ویژگیهایی مانند اپ استور را معرفی کرد که به گنجینهای برای توسعهدهندگان و ستون اصلی موفقیت آیفون تبدیل شد. از سوی دیگر، اندروید روی باز بودن و شخصیسازی تمرکز کرد. کاربران میتوانستند صفحه اصلی گوشی خود را شخصیسازی کنند، برنامهها را از جایی خارج از پلی استور نصب کنند و از ویژگیهایی مانند حافظه قابل ارتقا که در آیفون وجود نداشت، بهرهمند شوند.
در این بخش از مقاله به مقایسه مهمترین نقاط اندروید و آی او اس با یکدیگر خواهیم پرداخت.
شخصیسازی بیحد و مرز: برگ برنده اندروید در برابر iOS
یکی از اصلیترین تفاوتهای اندروید و iOS که همچنان در هر مقایسهای به چشم میخورد، آزادی بینظیر در شخصیسازی است. در اندروید، دست شما برای تغییر و تنظیم صفحه اصلی، صفحهقفل و آیکونهای برنامه کاملاً باز است. حتی میتوانید با ابزارهایی مثل Nova Launcher، کل رابط کاربری را دگرگون کنید. هرچند اپل در زمینه شخصیسازی پیشرفتهایی داشته، اما گزینههای موجود در iOS به گستردگی و سهولت استفاده اندروید نیستند.
تصور کنید صفحه اصلی در اندروید میتواند بچرخد و به صورت افقی هم کار کند. این کنترل دقیق روی ظاهر گوشی، چه با داشتن تنها یک برنامه در صفحه اصلی باشد و چه با گسترش ویجتها به تمام جهات، بسیار کارآمد است. شایعات حاکی از آن است که آپدیت iOS 18 قابلیتهای بیشتری برای شخصیسازی صفحه اصلی ارائه خواهد داد، که نشان میدهد اپل عقبماندگی خود نسبت به گوگل در این زمینه را پذیرفته است.
بسیاری از کاربران، صفحه اصلی و کتابخانه برنامه فعلی iOS را گیجکننده میدانند. آنها نمیفهمند چرا نمیتوانند لیست سادهای از تمام برنامههای نصبشده را مشاهده کنند. پیدا کردن برنامهای که به صفحه اصلی پین نشده، نیازمند ورق زدن تمام صفحات تا انتها و سپس حدس زدن اینکه اپل آن را در کدام دسته قرار داده است.
دسترسی آسان به برنامههای اندرویدی: یک مزیت کلیدی
برای بسیاری از کاربران، مجموعه برنامههای گوگل (با چند استثناء) جذابتر از اپل است. در مقایسه جیمیل و ایمیل اپل، گوگل دکس و پیجز، گوگل مپ و اپل مپ، و گوگل فوتوز و اپل فوتوز، به طور کلی گوگل انتخاب بهتری به نظر میرسد. البته، برخی کاربران همچنان قدردان اپل موزیک هستند.
در اینجا نمیتوان به تمام جزئیات پرداخت، اما به طور کلی، برنامههای گوگل به خاطر سرعت، قابلیت اطمینان و مهمتر از همه در دسترس بودن روی پلتفرمهای مختلف شناخته شدهاند. برای مثال، اگر فیلمی را از گوگل دانلود کنید، انتظار دارید که روی تقریباً هر دستگاهی به راحتی پخش شود. با این حال، راهاندازی اپل تی وی روی اندروید میتواند بسیار دشوار و پیچیده باشد.
در واقع، این بحث بیشتر به مقایسه برنامهها و سرویسهای ارائهشده توسط گوگل و اپل متمایل است تا تمرکز صرف روی اندروید و iOS. با این حال، برای کسانی که از هر دو دستگاههای اپل و غیر اپل استفاده میکنند، انتخاب سرویسهای گوگل میتواند کارهای آنها را به میزان قابل توجهی آسانتر کند. در نتیجه، کاربرانی که برنامههای گوگل را ترجیح میدهند، معمولاً روی دستگاههای اندرویدی با کارایی بیشتر و دریافت سریعتر بهروزرسانیها روبرو خواهند شد.
کنترل بیشتر روی برنامهها در اندروید
در مقایسه کنترل روی برنامهها، اندروید دست توسعهدهندگان را برای یکپارچهسازی عمیقتر برنامههایشان با سیستمعامل باز میگذارد، موردی که اپل اغلب برای کمامنیتتر جلوه دادن اندروید به آن اشاره میکند. برنامههایی مانند تسکر (Tasker) با امکان ساخت خودکارسازیها و روتینهای مختلف، نشان میدهند که اندروید برای کاربران علاقهمند به سفارشیسازی و کاوش در قابلیتهای سیستمعامل، انتخابی ایدهآل است. بسیاری از کاربران حرفهای به همین دلیل، رویکرد بازتر اندروید را میپسندند.
در نتیجه، در اندروید با دستههایی از برنامهها روبهرو میشوید که در iOS کاملاً غایب هستند، مانند برنامههای بررسی سلامت و مصرف باتری، عیبیابی شبکه وایفای، و مدیریت فایلها فراتر از ابزارهای محدود اپل. هرچند ممکن است همه کاربران به این امکانات اضافی نیاز نداشته باشند، اما بسیاری دیگر از این قابلیتهای بیشتر استقبال میکنند.
علاوه بر برنامههای مجزا، اندروید انعطافپذیری بیشتری در نحوه استفاده از آنها ارائه میدهد. شما میتوانید از چندین اکانت مجزا برای یک برنامه استفاده کنید، دو برنامه را در کنار هم روی صفحه اجرا کنید و تعداد بیشتری از برنامههای پیشفرض سیستم را تغییر دهید. برای مثال، حتی میتوانید یک برنامه مدیریت پیامک کاملاً متفاوت نصب کنید، قابلیتی که به احتمال زیاد هرگز و به هیچ وجه در iOS دیده نخواهد شد و شما مجبور به استفاده از Messages خود اپل هستید.
رابط کاربری کارآمدتر اندروید: تجربهای روانتر
ممکن است بخشی از این موضوع به عادت کاربران به اندروید برگردد، اما به نظر من برخی از روشهای اساسی برای گشت و گذار در نرمافزار، روی گوشیهای گوگل نسبت به گوشیهای اپل عملکرد بهتری دارند. بهطور مثال دکمه بازگشت به عقب سراسری است که با یک کشیدن انگشت به راحتی به صفحه قبلی میروید. در حالی که این حرکت در برخی از برنامههای iOS کار میکند، اما در کل سیستم بهصورت یکپارچه وجود ندارد. در آیفون، کاربران اغلب به دنبال دکمه بازگشت کوچک، یا بخش اپ سوئیچر میگردند، یا صرفاً با سردرگمی به صفحه گوشی خیره میشوند!
مورد بعدی، نوتیفیکیشنها یا همان اعلانها هستند. اگرچه این تا حدودی به سلیقه شخصی بستگی دارد، اما من تمایل بیشتری به سیستم اندروید دارم. به خصوص روشی که در آن اعلانهای خوانده نشده در نوار وضعیت و صفحه قفل قابل مشاهده باقی میمانند، به جای اینکه مانند iOS در مرکز اعلانها ناپدید شوند. علاوه بر این، گسترش و بستن اعلانها در اندروید سریعتر به نظر میرسد، هرچند در این زمینه تفاوت خیلی چشمگیری بین دو پلتفرم وجود ندارد.
قطعاً، اگر از همان اولین مدلهای آیفون استفاده کردهاید و هرگز اندروید را امتحان نکردهاید، مهاجرت خیلی گیجکننده خواهد بود و شما را دلتنگ روشهای آشنای استفاده در iOS میکند. با این حال، با تجربه هر دو پلتفرم، من استدلال میکنم که اندروید در چندین جنبه منطقیتر عمل میکند. به عنوان مثال، در اندروید میتوانید به راحتی ببینید که یک زنگ هشدار را مستقیماً روی صفحه قفل تنظیم کردهاید، در حالی که در iOS برای این کار باید یک ویجت اضافه کنید.
جمعبندی؛ امسال، سال خرید گوشی اندرویدی است
رقابت اندروید و iOS، نیروی محرکه دوران گوشیهای هوشمند بوده است. در حالی که هر دو تجربهای فوقالعاده در دنیای موبایل ارائه میدهند، اندروید با تمرکز بر آزادی و شخصیسازی کاربر، خود را متمایز میکند. از شخصیسازی گسترده صفحه اصلی گرفته تا یکپارچهسازی عمیقتر برنامهها و طیف وسیعتری از قابلیتها، اندروید به کاربران این قدرت را میدهد تا گوشی خود را کاملاً مطابق با نیازهایشان تنظیم کنند.
فرقی نمیکند اولویت شما، مقرونبهصرفه بودن، اکوسیستم باز برنامهها یا کنترل دقیق روی دستگاهتان باشد، اندروید جایگزین جذابی را برای تجربه iOS ارائه میدهد.