گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
ستاره های حاضر در مرکز کهکشان راه شیری به‌شکلی باورنکردنی جوان هستند. اخترشناسان تصور مي‌کنند که این ستاره ها به یک منبع انرژی بی پایان دست یافته‌اند و هرگز مرگ را تجربه نخواهند کرد.
ستاره به‌خاطر تقابل بین انرژی گرانش شدید هسته و نیروی آزاد شده در نتیجه انفجارهای مداوم پایدار می‌ماند. هرچند که سوخت و منبع انرژی ستاره ها بی پایان نیست و پس از میلیاردها سال به اتمام می‌رسد. اینجاست که ستاره وارد چرخه دیگری از حیات خود می‌شود. اگر ستاره در ابعاد متوسط باشد در نهایت به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود. اگر هم غول‌پیکر باشد تبدیل شدن به سیاه چاله یا ستاره نوترونی در انتظار آن خواهد بود.
ستاره های گروه S از یک منبع انرژی بی پایان و البته پنهان تغذیه می‌کنند
همیشه اخبار نجوم مملو از شگفتی‌های گوناگون است. حالا نیز اخترشناسان متوجه یک اتفاق فوق‌العاده عجیب در مرکز کهکشان راه شیری شده‌اند. گویی گروهی از ستاره های حاضر در مرکز راه شیری تمایلی به چرخه طبیعی حیات خود ندارند و می‌خواهند برای همیشه جوان بمانند.
شبیه‌سازی‌های کامپیوتری نشان می‌دهد که این ستاره های عجیب با گرانش شدید خود ذرات ماده تاریک را جذب می‌کنند. سپس این ذرات در هسته سیاره با همدیگر برخورد کرده و نابود می‌شوند. در نتیجه این اتفاق ذرات ماده تاریک به ماده عادی تبدیل شده و انرژی فوق‌العاده زیادی در اختیار ستاره قرار می‌گیرد.
این منبع سوخت اضافی سبب می‌شود که پایداری ستاره حفظ شده و جاودان شود. در واقع حتی پس از پایان سوخت داخلی نیز ستاره دچار فروپاشی نخواهد شد. به‌بیان ساده‌تر ستاره به یک منبع انرژی بی پایان دست یافته است.
ایزابل جان، دانشجوی دکتری اخترفیزیک دانشگاه استکهلم به‌عنوان عضوی از تیم پژوهشی رفتار این گروه از ستاره ها را فوق‌العاده عجیب می‌داند. در واقع بسیاری از ستاره های نزدیک به سیاه چاله مرکزی کهکشان راه شیری جوان‌تر از پیش‌بینی‌ها هستند. حتی می‌توان گفت که سن آنها ابدا با نظریه‌های کنونی تکامل ستارگان همخوانی ندارد.
همین نیز سبب شد که دانشمندان دلایل احتمالی این موضوع را بررسی کنند. برخی تصور می‌کردند که شاید ستاره ها توانسته‌اند به یک منبع انرژی بی پایان دست یابند. مخصوصا اینکه در مرکز کهکشان ها حجم بالایی از ماده تاریک وجود دارد. شبیه‌سازی‌ها نیز دقیقا همین مسئله را نشان دادند. ستاره ها توانسته بودند میزان بسیار زیادی ماده تاریک را به‌درون خود کشیده و به‌عنوان سوخت مصرف کنند.
نمایی از مرکز کهکشان راه شیری
نکته مهم اینجاست که هیدروژن درون ستاره در نهایت پس از میلیاردها سال به‌پایان می‌رسد؛ اما ماده تاریک چنین محدویتی ندارد. در واقع این ستاره ها توانسته‌اند اکسیر جوانی را به‌دست آورند.
مقاومت تعدادی ستاره در برابر تمامی نظریه‌های علمی بشر
تکامل ستارگان یک شاخه علمی کاملا دقیق است. دانشمندان توانسته‌اند در نتیجه سال‌ها تلاش تئوری و عملی ارتباط بین سن، درخشش، اندازه و دمای ستاره را با دقت بالا متوجه شوند. هرچند مشاهدات جدید نشان می‌دهند که ستاره های نزدیک مرکز کهکشان راه شیری در برابر نظریه‌های علمی بشر مقاومت مي‌کنند.
مرکزی‌ترین ستاره های کهکشان راه شیری گروه S نام گرفته‌اند. این ستاره ها به‌شکل فوق‌العاده خطرناکی به سیاه چاله مرکزی نزدیک می‌شوند. حتی اصلا مشخص نیست که آنها چطور توانسته‌اند در این منطقه از کهکشان قرار بگیرند. جایی که چندان برای شکل‌گیری ستاره های جدید مناسب نیست. همچنین آنها نمی‌توانند از نقطه دیگری به مرکز راه شیری آمده باشند؛ زیرا سن بسیار کمی دارند.
تصویر جیمز وب از ستاره های مرکز کهکشان راه شیری
دیگر مورد عجیب اینکه ستاره های گروه S از نظر جرم بسیار سنگین هستند. هیچکدام از موارد عجیب ستاره های گروه S را نمی‌توان با نظریه‌های فعلی توضیح داد. مگر اینکه این ستاره ها به یک منبع انرژی بی پایان رسیده باشند. در اکثر مناطق کهکشان راه شیری تراکم ماده تاریک آنقدر پایین است که نمی‌تواند ستاره ها را تحت‌تاثیر قرار دهد. هرچند که در مرکز کهکشان میلیاردها برابر بیشتر از کره زمین ماده تاریک وجود دارد.
نابودی حیات‌بخش ماده تاریک
برای بررسی این نظریه، پژوهشگران یک شبیه‌سازی کامپیوتری از چرخه حیات ستاره را انجام دادند. در این شبیه‌سازی ابری از ماده تاریک با چگالی مناسب در نزدیکی ستاره قرار گرفته بود. دانشمندان هنوز در مورد ماهیت ماده تاریک مطمئن نیستند؛ اما یکی از گزینه‌های احتمالی را در شبیه‌سازی قرار دادند. در این حالت ماده تاریک از ذرات بزرگی تشکیل شده بود که تعاملات ضعیفی با همدیگر دارند.
از آنجایی که ذرات ماده تاریک هنوز در آزمایشگاه آشکار نشده‌اند، هنوز نمی‌توان در مورد قدرت تعامل آنها با مواد عادی و سرعت نابودی دو ذره از ماده تاریک صحبت کرد. هرچند نتایج نشان دادند که در ازای مقادیر خاصی برای این موارد نظریه ارائه شده در مورد منبع انرژی بی پایان ستاره های گروه S جواب می‌دهد.
البته پژوهشگران بر این باور هستند که برای قطعیت یافتن این نظریه باید مطالعات بیشتری روی ستاره های نزدیک مرکز کهکشان راه شیری انجام شود. در واقع باید پارامترهای ستاره‌های شناخته شده با دقت بسیار بیشتری بررسی شوند تا بتوان آنها را با مشاهدات و یا پیش‌بینی‌های نظری مقایسه کرد.
اخترشناسان امیدوار هستند که در آینده نزدیک تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) شیلی و یا رصدخانه کک در هاوایی بتوانند شرایط را برای ارزیابی‌های بیشتر فراهم کنند. متاسفانه محدودیت‌های انسانی و فاصله فوق‌العاده زیاد سبب می‌شود که دانشمندان نتوانند به‌راحتی از اسرار هستی پرده بردارند.
برای یادآوری باید گفت که ستاره های مورد نظر ۲۶ هزار سال نوری با ما فاصله دارند. به‌عنوان مثال اگر فضاپیمای وویجر 1 ناسا قصد داشت به سمت مرکز کهکشان راه شیری حرکت کند تا بتواند اطلاعات دقیق‌تری به ما بدهد، باید حدود ۴۵۰ میلیون سال منتظر می‌ماندیم.