گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در این مطلب به معرفی و بررسی ۵ مورد از بدترین هواپیماهای نظامی جهان در طول تاریخ و بررسی علل ضعف آنها می‌پردازیم.
جنگ جهانی دوم، یکی از سهمگین ترین وقایع تاریخ بشر است که در جریان آن میلیون‌ها انسان بی گناه جان خود را از دست دادند. یکی از عوامل بزرگ و تعیین کننده قدرت نظامی متحدین و متفقین دارا بودن نیروی هوایی قدرتمند بود. اما با این وجود بسیاری از کشورهای آن زمان از این موهبت محروم بودند.
پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم، کشورهای قدرتمند تصمیم به تقویت نیروی هوایی خود گرفتند. بنابراین با ساختن انواع هواپیماهای نظامی توانایی خود در این زمینه محک زدند. اما ساخت این هواپیماها همواره با شکست هایی نیز همراه بود. بنابراین تصمیم گرفتیم تا در این بخش از اخبار نظامی سایت گجت نیوز بدترین هواپیماهای نظامی جهان تا قبل از سال ۱۹۷۰ میلادی را معرفی کنیم.
معرفی ۵ مورد از بدترین هواپیماهای نظامی جهان
با توجه به کاربری خاص هواپیماهای جنگی، و بکارگیری آنها در جهت مصارف نظامی و لزوم موفقیت آمیز بودن مأموریت های محول شده، اما در برخی موارد این هواپیماها بنا به شرایط موجود و عدم کارایی با شکست عملیاتی و یا انهدام مواجه می‌شدند. در ادامه ۵ مورد از بدترین هواپیماهای نظامی جهان که به دلایل مختلف ناموفق بودن آنها ثابت شده را نام می‌بریم.
1. Heinkel He 162
- طول: ۹.۰۵ متر
- طول بال ها: ۷.۲ متر
- ارتفاع: ۲.۶ متر
- حداکثر وزن در هنگام برخاست: ۲,۸۰۰ کیلوگرم
- موتور: یک موتور توربوجت BMW 109-003E-1 یا BMW 109-003E-2 با ۷.۸۵ کیلونیوتن (۱,۷۶۰ پوند) پیشرانه
- حداکثر سرعت: ۸۴۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۶,۰۰۰ متر (۲۰,۰۰۰ فوت)
- برد عملیاتی: ۹۷۵ کیلومتر
در حالی که آلمان برخی از بهترین هواپیماهای جنگی را در طول جنگ جهانی دوم تولید کرده بود، برخی از طراحی های آن مانند Heinkel He 162 در اواخر جنگ شکست خورد. He 162 که به نام Volksjäger یا جنگنده خلق نیز شناخته می‌شود، عمدتاً از چوب ساخته شده بود؛ زیرا تامین فلز در اواخر جنگ برای آلمان بسیار گران تمام شده و تولید آن بسیار اندک بود.
این هواپیمای جنگی در حالی که در پروازهای آزمایشی عملکرد ضعیفی داشت، به اجبار وارد مرحله تولید انبوه شد. شرکت سازنده حدود ۳۰۰ فروند از آن را تولید کرد و آنها را برای حضور در میدان نبرد تحویل داد، اما He 162 نتوانست تأثیری قابل توجه در میدان نبرد داشته باشد. با فروپاشی آلمان نازی، سرنوشت مشابهی نیز در انتظار Heinkel He 162 بود.
2. Yakovlev Yak-38
- طول: ۱۶.۳۷ متر
- طول بال ها: ۷.۳۲ متر
- ارتفاع: ۴.۲۵ متر
- حداکثر وزن در هنگام برخاست: ۱۱,۳۰۰ کیلوگرم
- موتور: یک موتور توربوفن جهت دار رانش Tumansky R-28 V-300 هر کدام ۶۶.۷ کیلونیوتن (۱۵,۰۰۰ پوند) پیشرانه برای لیفت و کروز
- موتور: دو موتور توربوجت Rybinsk (RKBM) RD-38 هر کدام با ۳۱.۹ کیلونیوتن (۷,۲۰۰ پوند) پیشرانه
- حداکثر سرعت: ۱,۲۸۰ کیلومتر بر ساعت
- برد عملیاتی: ۱۰۰ کیلومتر
Yakovlev Yak-38 که توسط اداره طراحی یاکوفلف متعلق به اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه ۱۹۶۰ طراحی شده بود، دارای موتور رانش عقبی بود که به یکی از ایرادات اصلی آن تبدیل شد. این هواپیمای برخاست و فرود عمودی (VTOL) مجهز به دو موتور توربوفن بالابرنده بود. این امر کنترل جت را بسیار دشوار می کرد.
شایان ذکر است که فن های بالابرنده به گرد و غبار حساس بوده و مستعد خرابی هستند، به ویژه در شرایط بیابانی. اگر یکی از فن های بالابرنده از کار می افتاد، هواپیما از کنترل خارج شده و سقوط می کرد. و همین موضوع به چالشی جدی برای نگهداری آن تبدیل شده بود. این هواپیما با برد بسیار کوتاه ۱۰۰ کیلومتری، تنها دارای چهار نقطه سخت برای اتصال تسلیحات بود.
3. Vought F7U Cutlass
- طول: ۱۲.۵۸۶ متر
- طول بال ها: ۱۲.۱ متر؛ طول بال ها در حالت تا شده: ۶.۸ متر
- ارتفاع: ۴.۲۷ متر
- حداکثر وزن در هنگام برخاست: ۱۴,۳۵۳ کیلوگرم
- موتور: دو موتور توربوجت پس سوز Westinghouse J46-WE-8B هر کدام ۴,۶۰۰ پوند (۲۰ کیلو نیوتن) پیشرانه خشک و ۶,۰۰۰ پوند (۲۷ کیلو نیوتن) با پس سوز
- حداکثر سرعت: ۱,۱۲۲ کیلومتر بر ساعت در سطح دریا با پس سوز
- برد عملیاتی: ۱,۵۰۰ کیلومتر
این جت جنگنده و بمب افکن بدون دم مستقر در ایالات متحده برای عملیات از روی ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده بود که در اواسط دهه ۱۹۴۰ طراحی و در ژوئیه ۱۹۵۱ وارد خدمت نیروی دریایی شد. در حالی که این طراحی به هواپیما چابکی چشمگیری می داد، سیستم های جدید و اثبات نشده، عملکرد آن را محدود می کرد.
موتورهای کم توان نیز یک نقص بزرگ دیگر این هواپیما بود که باعث شد خلبانان در طول ماموریت برای بدست آوردن قدرت با مشکل مواجه شوند. مشکلات تعمیر و نگهداری و سیستم های پیچیده آن نیز منجر به سوانح بسیار زیادی شد. دوران خدمت این هواپیما در سال ۱۹۵۹، درست کمتر از هشت سال پس از معرفی، به پایان رسید.
4. de Havilland Sea Vixen
- طول: ۱۶.۹۴ متر
- طول بال ها: ۱۵.۵۴ متر
- ارتفاع: ۳.۲۸ متر
- حداکثر وزن در هنگام برخاست: ۲۱,۲۰۵ کیلوگرم
- موتور: دو موتور توربوجت Rolls-Royce Avon 208 هر کدام با ۱۱,۰۰۰ پوند (۴۹ کیلونیوتن) پیشرانه
- حداکثر سرعت: ۰.۹۱ ماخ (۱,۱۱۰ کیلومتر بر ساعت)
- برد عملیاتی: ۱,۲۷۰ کیلومتر
DH.110 Sea Vixen یک هواپیمای دم دوقلو است که توسط شرکت هواپیماسازی de Havilland در اواخر دهه ۱۹۴۰ طراحی و توسعه یافت. این هواپیما اولین پرواز خود را در سپتامبر ۱۹۵۱ انجام داد و در جریان نمایشگاه هوایی فارنبرو در سال ۱۹۵۱، در هنگام مانور در هوا متلاشی شد و خلبان و ۳۱ تماشاگر را کشت. این هواپیما یکی از بدترین جت های نظامی تولید شده در تاریخ بریتانیا است.
5. Convair F-102 Delta Dagger
- طول: ۲۰.۸۳ متر
- طول بال ها: ۱۱.۶۱ متر
- وزن: ۶.۴۶۴ متر
- حداکثر وزن در هنگام برخاست: ۱۴,۲۸۸ کیلوگرم
- موتور: یک موتور توربوجت پس سوز Pratt & Whitney J57-P-25 هر کدام ۵۲ کیلونیوتن (۱۱,۷۰۰ پوند) پیشرانه خشک، ۱۷,۰۰۰ پوند (۷۶ کیلونیوتن) با پس سوز
- حداکثر سرعت: ۱,۳۲۸ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۴۰,۰۰۰ فوت (۱۲,۱۹۲ متر)
- حداکثر سرعت: ۱.۲۵ ماخ، ۰.۹۵ ماخ با باک های سوخت اضافی
- برد عملیاتی: ۲,۱۷۰ کیلومتر
F-102 Delta Dagger اولین جنگنده مافوق صوت بال دلتا و هواپیمای رهگیر مافوق صوت برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا (USAF) بود. این هواپیما که توسط Convair در اوایل دهه ۱۹۵۰ طراحی و توسعه یافت، اولین پرواز خود را در اکتبر ۱۹۵۳ انجام داد و در آوریل ۱۹۵۶ وارد خدمت شد.
این جت مافوق صوت به دلیل اصطکاک موجی بسیار قابل توجهی که در هنگام پرواز ایجاد می شد، در رسیدن به سرعت کروز ۱ ماخ با مشل مواجه می شد. F-102 یکی از بدترین رتبه های ایمنی را در هوانوردی نظامی داشته است. از حدود 1000 فروند ساخته شده، ۲۵۹ فروند به دلیل سوانح حین پرواز از بین رفتند که مرگ ۷۰ خلبان را در پی داشت.