گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در اینجا، به معرفی بهترین و قدرتمندترین پیشرانه هایی می‌پردازیم که تویوتا تاکنون ساخته است و دلایل برتری آن‌ها را بررسی می‌کنیم. پس در ادامه با ما همراه باشید.
شرکت تویوتا موتور، یکی از بازیگران اصلی و تأثیرگذار در صنعت خودروسازی طی بیش از هفت دهه گذشته بوده است. در طول این مدت، تویوتا توانسته است جایگاه خود را به عنوان تولیدکننده خودروهایی با قابلیت اطمینان و کارایی بالا تثبیت کند؛ ویژگی‌هایی که همچنان به عنوان هویت اصلی برند شناخته می‌شوند. این شرکت که به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده خودرو در جهان شناخته می‌شود، به دلیل پیشگامی در فناوری‌های نوین و پیشرفته نیز شهرت دارد.
بخش قابل توجهی از موفقیت همیشگی تویوتا به موتورهای قدرتمند و پیشرفته آن بازمی‌گردد. گرچه شاید موتورهای تویوتا آن جذابیت و هیجان موتورهای هوندا را نداشته باشند، اما برای شمارش تمام موتورهای افسانه‌ای که این شرکت تولید کرده است، به بیش از چند دست نیاز خواهید داشت.
نگاهی به بهترین پیشرانه های ساخت شرکت تویوتا
در این بررسی، به برجسته‌ترین پیشرانه‌های تولیدی تویوتا تاکنون خواهیم پرداخت. این ماشین‌های مهندسی‌شده با نوآوری‌های تکنولوژیکی، مرزهای توانایی‌های خودرو را جابه‌جا کرده و دامنه نفوذ تویوتا را از خودروهای اسپرت جمع‌وجور تا کروزرهای لوکس گسترده ساختند. بسیاری از این موتورها علاوه بر عملکرد برتر، از شهرتی افسانه‌ای برخوردار شده و همچنان علاقه‌مندان خودرو را شیفته خود می‌کنند.
1LR-GUE
شروع این لیست، با موتور دیگری به جز 1LR-GUE غیرممکن بود. شاهکار 4.8 لیتری V10 لکسوس LFA بارها و بارها به دلیل ماهیت دور بالایش که یادآور موتورهای مسابقه‌ای بود و صدای خیره‌کننده‌ای که تولید می‌کرد، جاودانه شد. حتی 15 سال پس از معرفی LFA، پیشرانه 1LR-GUE به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین صداهای موتور ساخته شده تاکنون شناخته می‌شود.
موتور Lexus LFA V10 واقعا خاص است و در عصری که برقی شدن خودروها روح موتورهای احتراق داخلی را گرفته است، یک شاهکار مهندسی محسوب می‌شود. این موتور با تولید قدرتی برابر با 553 اسب بخار در 8700 دور در دقیقه و گشتاور 354 پوند-فوت در 6800 دور در دقیقه، LFA شتابی خیره‌کننده دارد. نکته قابل توجه دیگر، در دسترس بودن 90 درصد گشتاور موتور در بازه گسترده‌ای از دور موتور (3700 تا 9000 دور در دقیقه) است که به لطف نبود توربوشارژر، پاسخگویی بی‌نظیری را به راننده ارائه می‌دهد. نتیجه این مشخصات فنی، شتاب صفر تا صد کیلومتر بر ساعت در مدت زمان تنها 3.6 ثانیه و حداکثر سرعت 325 کیلومتر بر ساعت است.
2JZ-GTE
پیش از آنکه پیشرانه‌ی خشن و هیجان‌انگیز V10 لکسوس LFA دل هر علاقه‌مند به خودرو را برباید، قوی‌ترین پیشرانه‌ی تویوتا، موتور 2JZ-GTE بود. این غول 3 لیتری شش سیلندر خطی با دو توربوشارژر، به دلیل پتانسیل بی‌نظیریش، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ صنعت خودرو دارد.
البته این موتور با قدرت استاندارد 320 اسب بخار در 5600 دور در دقیقه و گشتاور 315 پوند-فوت در 4000 دور در دقیقه، خود به تنهایی یک غول قدرتمند بود. اما قابلیت شخصی‌سازی و تقویت این موتور فراتر از تصور است. برخی از تیونرها موفق شده‌اند تا حدود 2000 اسب بخار از این پیشرانه استخراج کنند و در مسابقات درگ رقبای خود را به راحتی شکست دهند. برای یک خودروی گرند تورر با سیستم انتقال قدرت چرخ‌های عقب، چنین قدرتی واقعاً حیرت‌انگیز است.
3S-GTE
در حالی که موتور 2JZ-GTE در میان علاقه‌مندان به خودرو بسیار محبوب است، موتور 3S-GTE به عنوان یک موتور چهار سیلندر 2.0 لیتری توربوشارژ اغلب نادیده گرفته می‌شود. این موتور کوچک‌تر نیز سابقه‌ی درخشانی در مسابقات اتومبیل‌رانی دارد و در کلاس‌های مختلفی مانند گروه C و IMSA GTP در دهه‌های 1980 و 1990 به عنوان یک نیروی قدرتمند حضور داشته است. حتی در خودروهای مشهوری مانند تویوتا سوپرا اسموکی ناگاتا و کاسترول تامز سوپرا که در مسابقات قهرمانی آل-ژاپن GT شرکت می‌کردند، از موتور 3S-GTE به جای موتور 2JZ-GTE استاندارد استفاده شده بود.
پیشرانه‌ی 3S-GTE علاوه بر کاربرد گسترده در سلیکا GT-Four، قلب تپنده‌ی مدل‌های ویژه دیگری از تویوتا همچون نسل دوم MR2 و کالدینا GT-Four نیز بود. در قدرتمندترین پیکربندی‌های نسل چهارم و پنجم، این موتور قادر به تولید 260 اسب بخار در 6200 دور بر دقیقه و گشتاور 239 پوند-فوت در 4400 دور بر دقیقه بود. این ارقام حتی با استانداردهای امروزی نیز برای یک موتور چهار سیلندر 2.0 لیتری قابل توجه است، چه برسد به یک موتور تولید شده در سال 1999.
G16E-GTS
در عصر هیبریدسازی گسترده تویوتا، انتظار می‌رفت این خودروساز ژاپنی از موتورهای بنزینی پرقدرت و توربوشارژ دست بکشد. اما با حضور آکیو تویودا در راس شرکت، هر اتفاق غیرمنتظره‌ای ممکن است رخ دهد. یکی از این اتفاقات، توسعه یک موتور سه سیلندر کوچک اما دیوانه‌وار با قدرتی معادل 300 اسب‌بخار است. این پیشرانه با حجم تنها 1,618 سی‌سی، قدرتمندترین موتور تولیدی تویوتا تا به امروز لقب گرفته است. این موتور قادر است خودرو را در مدت زمان 4.9 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برساند.
اما آنچه G16E-GTS را به عنوان یکی از بهترین پیشرانه های ساخت تویوتا، متمایز می‌کند، طراحی مسابقه‌ای آن است که با دانش فنی گزو ریسینگ آمیخته شده است. با وجود ابعاد کوچک، این موتور از اجزای داخلی پیشرفتهای مانند پیستون‌های سبک، میل‌لنگ فورج، میل‌سوپاپ توخالی، دامن پیستون با پوشش کم اصطکاک، سیستم پاشش مستقیم و غیر مستقیم سوخت و نسبت تراکم بالای 10.5:1 بهره می‌برد.
4A-GE
تویوتا پیش از معرفی G16E-GTS نیز سابقه طولانی در تولید موتورهای کوچک و پرشتاب داشته است. یکی از محبوب‌ترین موتورهای این شرکت در میان علاقه‌مندان، موتور 4A-GE است؛ یک موتور چهار سیلندر 1.6 لیتری با دور بالا و صدای اگزوزی شبیه به یک خودروی مسابقه‌ای. پاسخگویی فوق‌العاده‌ی این موتور در دورهای بالا چیزی است که موتورهای توربوشارژ تنها می‌توانند به آن امیدوار باشند.
مانند تمامی موتورهای برجسته تویوتا، 4A-GE نیز قابلیت ارتقاء چشمگیری دارد. به عنوان نمونه، این پیشرانه چهار سیلندر پرقدرت به طور گسترده در مسابقات فرمول آتلانتیک به کار رفته است، جایی که توانایی تولید 250 اسب بخار قدرت و دورگیری تا 11000 دور بر دقیقه را داشته است.
2ZZ-GE
تویوتا، با مشاهده پیشرفتهای هوندا در موتورهای تنفس طبیعی مانند B18، تصمیم گرفت تا در این رقابت حضور پررنگ‌تری داشته باشد. نتیجه این تلاش، معرفی موتور 2ZZ-GE در سال 1999 بود که یکی از بهترین پیشرانه های ساخت تویوتا محسوب می‌شد. اگرچه بسیاری از اجزای این موتور 1.8 لیتری با 1ZZ-FE VVT-i (که در مدل‌هایی مانند کرولا، ماتریکس، MR2 و سلیکا استفاده می‌شد) مشترک بود، اما فناوری VVTL-i که حاصل همکاری با یاماها بود، تفاوت بزرگی ایجاد کرد.
VVTL-i با افزودن تنظیم بالابر سوپاپ به سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ، توان خروجی موتور را به 190 اسب بخار رساند. این سیستم که می‌توان آن را پاسخ تویوتا به فناوری VTEC هوندا دانست، امکان دورگیری تا 8200 دور بر دقیقه را فراهم می‌کرد و همانند VTEC، افزایش قابل‌توجهی در قدرت را پس از فعال شدن بالابر سوپاپ (در دورهای بالاتر از 6000 دور بر دقیقه) به همراه داشت. با نصب پیشرانه 2ZZ-GE در خودروهای اسپرت سبک‌وزن لوتوس الیزه و اگزیج، این موتور به جمع قدرتمندترین‌ها پیوست.
18R-G
موتور 18R-G، به عنوان یکی از بهترین پیشرانه های ساخت تویوتا، یکی از نخستین پیشرانه‌های چهار سیلندر این شرکت با دو میل سوپاپ بالاسری بود که در دهه 1970 به محبوبیت رسید. این موتور 2 لیتری به ویژه در نسل اول سلیکا به کار رفت و در بازار ژاپن توان خروجی آن به 145 اسب بخار می‌رسید. طبق ادعای تویوتا، این خودروی اسپرت کوچک قادر بود به سرعت 204 کیلومتر بر ساعت دست یابد که برای آن زمان دستاوردی قابل توجه بود، به خصوص با توجه به ماهیت اقتصادی سلیکا. همچنین، برخلاف موتورهای چهار سیلندر مدرن امروزی، صدای مسابقه‌ای این موتور بسیار جذاب بود.
موتور 18R-G، قلب تپنده‌ی اولین سوپرکار ژاپنی، تویوتا 2000 GT، از یک پیشرانه‌ی خطی 6 سیلندر 2 لیتری بهره می‌برد. این موتور با بهره‌گیری از 18 سوپاپ (هر سیلندر 2 سوپاپ)، دو کاربراتور Weber و نسبت تراکم بالای 9.7:1، قدرتی چشمگیر را ارائه می‌داد. با این حال، در مدل‌های بعدی به منظور رعایت استانداردهای آلایندگی، سیستم تزریق سوخت جایگزین کاربراتور شد و سیستم کنترل آلایندگی به آن اضافه شد که در نتیجه توان خروجی به 120 اسب بخار کاهش یافت.
UZ-FE
در دهه 1980، تویوتا با سلطه بر بازار جهانی خودرو، به ویژه با مدل پرفروشی چون کرولا، جایگاه خود را به عنوان یک غول خودروسازی تثبیت کرده بود. با این حال، برای تصاحب واقعی بازار و رقابت مستقیم با برندهای آلمانی همچون مرسدس بنز و بی‌ام‌و، تویوتا احساس می‌کرد نیازمند یک محصول انقلابی است. پاسخ این نیاز، در سال 1989 با معرفی برند لوکس لکسوس و مدل پرچمدار آن، LS 400، رقم خورد. هدف از تولید LS 400، خلق بهترین خودروی لوکس جهان بود.
پیشرانه‌ی LS 400، موتور اختصاصی لکسوس 1UZ-FE بود. این موتور 4.0 لیتری V8، تماماً از آلومینیوم ساخته شده و با بهره‌گیری از پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌های مهندسی، استانداردی جدید از قابلیت اطمینان و عملکرد را در صنعت خودرو تعریف کرد. اغراق نیست اگر بگوییم که این موتور رقبای خود را در هم شکست. موتور 1UZ-FE، در قامت یکی از بهترین پیشرانه های ساخت تویوتا، با وزن سبک اما استحکام و دوام بالا، عملکردی درخشان ارائه می‌داد. نسخه بعدی این موتور، مجهز به فناوری VVT-i، توانست قدرتی معادل 300 اسب بخار و گشتاوری برابر با 310 پوند-فوت تولید کند.
V
اگرچه 1UZ-FE محبوب‌ترین موتور تویوتا نبود، اما اولین موتور V8 این کمپانی نیز محسوب نمی‌شد. برای یافتن اولین موتور V8 تویوتا، باید به سال 1963 بازگردیم؛ زمانی که تویوتا خودروی Crown Eight را به عنوان اولین سدان لوکس خود معرفی کرد. این سدان بزرگ که بر اساس Crown معمولی ساخته شده بود، برای رقابت در بخش خودروهای لوکس ژاپن، به یک موتور V8 نیاز داشت.
در نتیجه، تویوتا اقدام به طراحی و تولید یک موتور V شکل کاملاً جدید کرد که به طور قابل توجهی از موتورهای HEMI آمریکایی آن دوران الهام گرفته بود. با این حال، این موتور ژاپنی با حجم بسیار کمتری معادل 2.6 لیتر تولید شد. طراحی میل‌سوپاپ این موتور، مطابق با استانداردهای رایج آن دوره بوده و از میل لنگ فورج نیز بهره می‌برد. بدنه تمام آلومینیومی این موتور V شکل، به عنوان یکی از بهترین پیشرانه های ساخت تویوتا، توانایی تولید قدرتی معادل 114 اسب بخار و گشتاوری برابر با 145 پوند-فوت را دارا بود که برای یک موتور V8 ژاپنی با این حجم، عملکردی قابل قبول محسوب می‌شد.
1GZ-FE
در حالی که تویوتا با پرچمدار خود، سنچوری، به دنبال ارتقاء مدل‌های لوکس خود بود، دریافت که پیشرانه‌ی این خودرو، یعنی موتور V8، برای جاه‌طلبی‌های این سدان کافی نیست. اگرچه موتور 1UZ-FE لکسوس یک پیشرانه‌ی قدرتمند و قابل اعتماد بود، اما سنچوری به عنوان رقیبی برای برندهای افسانه‌ای همچون رولزرویس و بنتلی، به یک موتور شاخص‌تر نیاز داشت تا بتواند جایگاه خود را در اوج هرم خودروهای لوکس تثبیت کند. پاسخ تویوتا به این نیاز، موتور 1GZ-FE بود؛ تنها موتور V12 که تاکنون در ژاپن و توسط تویوتا تولید شده است.
همانطور که انتظار می‌رود، تویوتا تمام دانش و تجربه خود را در ساخت این موتور بی‌نظیر به کار بست. موتور 5.0 لیتری V12 با 48 سوپاپ (چهار سوپاپ برای هر سیلندر) طراحی شده بود. مانند موتور 1UZ-FE، میل لنگ این موتور نیز به منظور کاهش لرزش و افزایش نرمی، از وزنه‌های تعادل کامل بهره می‌برد. پیستون‌های آلومینیومی سبک و میل لنگ فولادی فورج شده از دیگر ویژگی‌های فنی این موتور بودند. علاوه بر این، تویوتا با استفاده از محفظه‌های احتراق مورب و سیستم VVT-i که در آن زمان فناوری نوآورانه‌ای محسوب می‌شد، به دنبال افزایش راندمان و قدرت موتور بود.
V35A
شاید به نظر برسد که تویوتا پس از تلفیق فناوری هیبریدی در بیشتر محصولات خود، دیگر به دنبال نوآوری در موتورهای احتراقی نیست. اما این غول خودروسازی ژاپنی با جایگزینی اکثر موتورهای V8 خود با موتور V6 دو توربوشارژ V35A، تصویری متفاوت از خود ارائه داده است. موتور V35A که نخستین بار در سال 2017 به همراه لکسوس LS 500 رونمایی شد، اکنون در نسخه هیبریدی نیز قابل دسترس است و توانایی تولید قدرتی معادل 437 اسب بخار و گشتاور خیره‌کننده 583 پوند فوت را دارد.
همانگونه که از یک پیشرانه‌ی مدرن انتظار می‌رود، موتور V35A به عنوان یکی از بهترین پیشرانه های ساخت تویوتا، به فناوری‌های پیشرفتهای مجهز شده است. از جمله این فناوری‌ها می‌توان به پیستون‌هایی با روکش PVC برای کاهش اصطکاک و سوپاپ‌های سدیمی خنک‌شونده اشاره کرد. منیفولد این موتور نیز با سیستم خنک‌کاری مایع طراحی شده تا به سرعت به دمای کارکرد برسد. علاوه بر این، موتور V35A، از سیستم تزریق مستقیم و چند نقطه‌ای D-4ST تویوتا بهره می‌برد که راندمان حرارتی آن را به 37 درصد می‌رساند.
F33A
تویوتا نه تنها در تولید پیشرانه‌های بنزینی حرفه‌ای است، بلکه در سطح جهانی به عنوان تولیدکننده‌ی موتورهای دیزلی قدرتمند نیز شناخته می‌شود. پیشرفته‌ترین دستاورد این شرکت در حوزه موتورهای دیزلی، F33A نام دارد که جزو بهترین پیشرانه های تویوتا است. F33A یک موتور V6 دو توربو با حجم 3.3 لیتر است که به عنوان جایگزینی برای موتور V8 توربودیزل 4.5 لیتری نسل قبلی طراحی شده است.
اگر بخواهیم F33A را با همتای بنزینی خود، V35A مقایسه کنیم، می‌توانیم تشابه‌هایی بین آن‌ها پیدا کنیم. با وجود زاویه غیرمعمول 90 درجه بین ردیف‌های سیلندر، این موتور دیزلی روی گشتاور بالا تمرکز دارد و حداکثر گشتاور آن به رقم چشمگیر 516 پوند فوت می‌رسد. نکته‌ی مهم‌تر اینکه این گشتاور بالا در بازه‌ی دور موتور بین 1600 تا 2600 دور در دقیقه در دسترس است که به معنای پاسخگویی بسیار خوب موتور در هر شرایطی است. علاوه بر این، قدرت 305 اسب بخاری این موتور نیز قابل توجه است و به لندکروزر اجازه می‌دهد تا در مدت زمان بسیار کوتاه 6.9 ثانیه از حالت سکون به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت دست یابد.