گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
نظریه‌ای جدید، جهان ما را به عنوان توهمی درون یک سیاهچاله عظیم معرفی می‌کند. آیا جهان ما با تمام وسعت و پیچیدگی‌اش، صرفاً یک توهم است؟ آیا ما واقعا درون یک سیاهچاله غول‌پیکر زندگی می‌کنیم؟
در جدیدترین مطالعات حوزه نجوم، محققان با بررسی‌های عمیق از پهنهٔ وسیع آسمان، کشف کردند که اغلب کهکشان‌ها در یک جهت خاص به دور خود می‌چرخند. این یافته، معمایی پیچیده را پیش روی دانشمندان قرار داده است. طبق مدل‌های کنونی کیهان، انتظار می‌رود کهکشان‌ها به صورت تصادفی و در هر جهتی به گردش درآیند، که نتیجهٔ آن، توزیعی تقریباً یکنواخت از چرخش‌ها خواهد بود.
نظریه جدید: جهان ما توهمی درون یک سیاهچاله است
چرخش کهکشان‌ها در یک جهت خاص نشان می‌دهد که اتفاقی مشکوک در حال وقوع است و درک ما از نحوه عملکرد کیهان ناقص است.
لیور شامیر، ستاره‌شناس دانشگاه ایالتی کانزاس، می‌گوید:
هنوز علت قطعی این پدیده مشخص نیست، اما دو فرضیهٔ اصلی مطرح است. نخست، احتمال می‌رود که جهان با چرخش متولد شده باشد. این نظریه با دیدگاه‌های کیهان‌شناختی سیاه‌چاله‌ها که کل جهان را محصور در یک سیاهچاله می‌دانند، همخوانی دارد. با این حال، اگر جهان واقعاً با چرخش متولد شده باشد، به این معناست که نظریه‌های کیهان‌شناسی کنونی، نیازمند بازنگری و اصلاح اساسی هستند.
فرضیه دیگری که جذابیت کمتری دارد، این است که این پدیده، خطای دیدی ناشی از حرکت چرخشی کهکشان ما باشد. اگرچه در نگاه اول، جهان هستی ممکن است بی‌نظم و تصادفی به نظر برسد، اما در واقع، از ساختار نسبتاً منظم و پیچیده‌ای برخوردار است. برای نمونه، شبکه‌های عظیم ماده تاریک، با ایجاد یک ساختار گرانشی، خوشه‌های کهکشانی را به یکدیگر متصل می‌کنند. با این حال، تا پیش از این تصور می‌شد که نحوه حرکت کهکشان‌ها در این شبکه، تا حد زیادی تصادفی است.
این تصور به آن معنا بود که توزیع جهت چرخش کهکشان‌ها، باید تقریباً یکسان باشد. اما تحقیقات شامیر، خلاف این را نشان می‌دهد. او پیش‌تر شواهدی را کشف کرده بود که نشان می‌داد توزیع جهت چرخش کهکشان‌ها، از الگوی معینی پیروی می‌کند.
شامیر در جریان مطالعات خود متوجه شد توزیع چرخش کهکشان‌ها در فضا-زمان یکنواخت نیست. به عبارت دیگر، تعداد کهکشان‌هایی که در یک جهت مشخص می‌چرخند، بیشتر از تعداد کهکشان‌هایی است که در جهت مخالف می‌چرخند. این عدم تعادل، به ویژه در فواصل دورتر و در اوایل شکل‌گیری کیهان، قابل توجه‌تر است.
برای انجام این تحقیق، شامیر از داده‌های به دست آمده از پروژه بررسی ژرف ابرکهکشانی پیشرفته جیمز وب (JADES) استفاده کرد. او چرخش 263 کهکشان را مورد مطالعه قرار داد که نورشان برای رسیدن به ما، بین 5 تا 10 میلیارد سال نوری را طی کرده است.
کهکشان‌ها فقط می‌توانند در دو جهت بچرخند: ساعتگرد و پادساعتگرد. طبق اصل کیهان‌شناسی، اگر جهان در تمام جهات یکسان و همگن بود، انتظار می‌رفت که توزیع کهکشان‌های ساعتگرد و پادساعتگرد تقریباً برابر (50-50) باشد.
هنگامی که شامیر به بررسی و اندازه‌گیری جهت چرخش ۲۶۳ کهکشان پرداخت، متوجه عدم تقارنی شد که به راحتی نمی‌توان آن را به تصادف نسبت داد. در میان این کهکشان‌ها، ۱۰۵ عدد در جهت پادساعتگرد و ۱۵۸ عدد در جهت ساعتگرد می‌چرخیدند. این تفاوت در نحوه چرخش کهکشان‌ها می‌تواند نشانه‌ای باشد مبنی بر اینکه کل جهان ما در داخل یک سیاه چاله عظیم قرار دارد.
شامیر در این باره می‌گوید:
بررسی کهکشان‌ها با استفاده از روش‌های اندازه‌گیری دقیق انجام شد، اما تفاوت در جهت چرخش‌ها آنقدر واضح و آشکار بود که حتی با نگاهی سطحی به تصاویر نیز قابل تشخیص است. برای درک این تفاوت نیازی به دانش یا تخصص خاصی نیست و با استفاده از قدرت تلسکوپ فضایی جیمز وب، هر فردی می‌تواند این پدیده را مشاهده کند.
اگرچه ایده زندگی در داخل یک سیاهچاله بسیار عجیب و غیرقابل باور به نظر می‌رسد، اما ممکن است توضیحات دیگری نیز برای این عدم تقارن در چرخش کهکشان‌ها وجود داشته باشد. یکی از احتمالات این است که نحوه چرخش کهکشان راه شیری که ما از داخل آن به کیهان نگاه می‌کنیم، تأثیر بیشتری بر مشاهدات ما دارد و باعث می‌شود برخی از کهکشان‌ها به نظر برسد که در جهت متفاوتی می‌چرخند.
قطعا نادیده گرفتن این موضوع اشتباه است، اما با یافتن راه حلی برای آن شاید بتوان مسائل پیچیده دیگری مانند سرعت رشد کیهان را نیز روشن کرد. شامیر می‌گوید: «اگر واقعاً این فرضیه درست باشد، باید اندازه‌گیری فواصل در کیهان را مجدداً تنظیم کنیم.»
اصلاح اندازه‌گیری‌‌های فواصل می‌تواند پاسخگوی بسیاری از سوالات حل نشده در کیهان‌شناسی، از جمله اختلاف در سرعت‌های انبساط جهان، باشد.
یافته‌های این تحقیق در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.