گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
اسناد محرمانه منتشر شده توسط سازمان سیا (CIA) نشان می‌دهد آدولف هیتلر، پس از اعلام خودکشی زنده بوده و ۱۰ سال تحت تعقیب قرار گرفته است.
انتشار اسناد محرمانه سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) پرده از یک ماموریت مخفیانه برداشته است که هدف آن یافتن آدولف هیتلر، رهبر نازی آلمان حدود یک دهه پس از اعلام مرگ وی بود. این اسناد که در آرشیو سیا نگهداری می‌شوند، نشان می‌دهند که ماموران سیا مستقر در آمریکای جنوبی در دهه 1950 به شدت معتقد بودند که هیتلر نه تنها زنده است، بلکه با تغییر نام و هویت در حال زندگی مخفیانه در این منطقه است.
- آیا خودکشی آدولف هیتلر یک داستان ساختگی بوده است؟
- آیا هیتلر به آرژانتین گریخت؟ اسناد جدید شاید راز را فاش کنند
- اسناد جدید وزارت جنگ آمریکا در مورد مخفیگاه هیتلر در آرژانتین
- انتشار اسناد مربوط به تحقیقات در کلمبیا
- تلاش نافرجام سیا برای یافتن هیتلر و پایان پرونده شریتلمایر
- اسناد طبقه‌بندی‌شده نازی‌ها چه چیزی را برملا می‌کنند؟
آیا خودکشی آدولف هیتلر یک داستان ساختگی بوده است؟
خودکشی آدولف هیتلر در روز 30 آوریل 1945 و در حالی که در پناهگاه زیرزمینی خود در برلین حضور داشت، همواره با ابهاماتی همراه بوده است. در حالی که متفقین پیروز جنگ جهانی دوم به طور رسمی مرگ او را اعلام کردند، شایعات متعددی مبنی بر فرار هیتلر به آمریکای جنوبی و زندگی مخفیانه در آنجا، در سال‌های پس از جنگ به شدت رواج داشت.
اسنادی که در سال 2020 از حالت طبقه‌بندی خارج شدند، نشان می‌دهند که سازمان سیا (CIA) تنها چند ماه پس از پایان جنگ جهانی دوم، به طور جدی در تلاش برای یافتن مخفیگاه احتمالی هیتلر در آرژانتین بوده است. این اسناد که مربوط به سال‌های پس از 1945 هستند، نشان می‌دهند که سیا به طور فعال در جمع‌آوری اطلاعات و بررسی سرنخ‌های مربوط به فرار احتمالی هیتلر به آمریکای جنوبی مشارکت داشته و خودکشی هیتلر رد شده بود.
سیا همچنان در سال 1955 با مخبرانی که ادعا می‌کردند اطلاعاتی در مورد فرار مخفیانه هیتلر دارند، در ارتباط بوده و به بررسی ادعاهای آنها می‌پرداخته است. این موضوع نشان می‌دهد که این سازمان، حتی پس از گذشت یک دهه از خودکشی هیتلر، همچنان به احتمال زنده بودن او و فعالیت‌های احتمالی وی در آمریکای جنوبی مشکوک بوده است.
اگرچه اسناد موجود نشان می‌دهند که پیگیری این موضوع در سیا، حداقل به طور رسمی در نوامبر 1955 پایان یافته است، اما اعلام شوک‌آور اخیر از آرژانتین، بار دیگر این پرونده را زنده کرده است. این اعلام، که جزئیات آن هنوز به طور کامل مشخص نیست، ظاهراً به کشف شواهد جدیدی اشاره دارد که می‌تواند فرضیه عدم خودکشی هیتلر و فرار وی به آرژانتین را تقویت کند.
آیا هیتلر به آرژانتین گریخت؟ اسناد جدید شاید راز را فاش کنند
خاویر میلی، رئیس‌جمهور آرژانتین، در ماه مارس سال جاری دستور داد تا تمامی اسناد دولتی مربوط به حضور حزب نازی پس از جنگ جهانی دوم از حالت محرمانه خارج شوند. آرژانتین به دلیل سیاست‌های مهاجرتی آسان و وجود شبکه‌های حمایتی قوی، به یکی از پناهگاه‌های اصلی اعضای سابق حزب نازی تبدیل شد که در پی فرار از مجازات جنایات جنگی خود بودند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم، آرژانتین تحت رهبری خوان پرون، سیاست درهای باز را در پیش گرفت و به بسیاری از نازی‌های فراری اجازه ورود و اقامت داد. این افراد، که برخی از آنها در جنایات جنگی دست داشتند، با استفاده از هویت‌های جعلی و کمک شبکه‌های مخفی، توانستند از دست عدالت فرار کنند و زندگی جدیدی را در آرژانتین آغاز کنند. وجود این پناهگاه امن باعث شد که سازمان‌های اطلاعاتی مختلف، از جمله سیا و اف‌بی‌آی به طور جدی به دنبال یافتن سرنخ‌هایی از محل اختفای این افراد از جمله هیتلر و فعالیت‌هایشان در آمریکای جنوبی باشند.
اسناد جدید وزارت جنگ آمریکا در مورد مخفیگاه هیتلر در آرژانتین
یکی از اسناد افشا شده، مربوط به اطلاعاتی است که وزارت جنگ آمریکا در اکتبر 1945 به اف‌بی‌آی ارسال کرده است. بر اساس این اطلاعات، آدولف هیتلر ممکن بود مخفیگاهی سری در یک هتل اسپا در شهر لا فالدا آرژانتین داشته باشد. این هتل، متعلق به خانواده‌ای بود که از حامیان سرسخت حزب نازی به شمار می‌رفتند و کمک‌های مالی قابل توجهی به یوزف گوبلز، رئیس تبلیغات رژیم نازی اهدا می‌کردند. این خانواده همچنین از دوستان نزدیک هیتلر محسوب می‌شدند و حتی در زمان تعطیلات او در آلمان، با او در همان هتل اقامت داشتند.
- چطور هیتلر می‌توانست در جنگ جهانی دوم پیروز شود؟
- عجیب ترین نظریه در مورد هیتلر که همه چیز را تغییر می‌دهد
بر اساس اطلاعات آمریکا، هیتلر هرگز وفاداری این خانواده به حزب نازی را فراموش نکرد و به همین دلیل، وزارت جنگ آمریکا به اف‌بی‌آی اعلام کرد که متقاعد شده است در صورت شکست آلمان در جنگ جهانی دوم یا برکناری هیتلر از قدرت، او به این هتل در آرژانتین پناه خواهد برد. این موضوع نشان می‌دهد که هیتلر از قبل از پایان جنگ، به فکر ایجاد یک پناهگاه امن در آمریکای جنوبی بوده و از حمایت مالی و سیاسی برخی از حامیان خود در این منطقه برخوردار بوده است.
انتشار اسناد مربوط به تحقیقات در کلمبیا
در حالی که نیروهای متفقین در پایان جنگ جهانی دوم ادعا کردند که بقایای سوخته آدولف هیتلر را در پناهگاه زیرزمینی در برلین یافته‌اند، اسناد جدیدی که اخیراً از آرشیوهای طبقه‌بندی شده سیا منتشر شده‌اند، به شکلی چشمگیر این روایت را به چالش می‌کشند و سوالات جدیدی را درباره سرنوشت واقعی هیتلر مطرح می‌کنند.
یکی از این اسناد که در سال 2020 منتشر شد، شامل عکسی از مردی بود که تصور می‌شد آدولف هیتلر است و در سال 1954 در کلمبیا با یک دوست نشسته بود. این تصویر به همراه اطلاعات و گزارش‌هایی که توسط سیا به اف‌بی‌آی ارسال شده، نشان می‌دهد که عملیات اطلاعاتی آمریکا در دهه‌های 1940 و 1950 به شدت متمرکز بر کشف این موضوع بود که آیا هیتلر به طور مخفیانه به آمریکای جنوبی پناه برده و در آنجا زندگی می‌کند یا خیر.
در اکتبر 1955، سیا گزارشی را به اف‌بی‌آی ارسال کرد که نشان می‌داد عملیات اطلاعاتی این سازمان همچنان در حال انجام است تا تأیید کند که آیا هیتلر پس از پایان جنگ زنده مانده است یا خیر. یکی از مهم‌ترین اسناد این گزارش، اشاره به مخبری به نام CIMELODY-3 دارد که گفته می‌شود با فردی که در دوران جنگ جهانی دوم تحت فرمان هیتلر در اروپا خدمت کرده و پس از جنگ به آمریکای جنوبی فرار کرده، در تماس بوده است.
این فرد، که از او به عنوان «دوست مورد اعتماد» یاد شده، اظهار کرده است که فیلیپ سیترون، یک سرباز سابق اساس (SS)، ادعا کرده است که هیتلر هنوز زنده است و در کلمبیا پنهان شده است. طبق اطلاعات موجود، این فرد به نام CIMELODY-3 توانسته است عکسی از هیتلر یا فردی که تصور می‌شد هیتلر باشد، به سرقت بردارد.
این عکس که در تاریخ 28 سپتامبر 1955 از یک مکان به نام تونخا در کشور کلمبیا گرفته شده است، فردی را نشان می‌دهد که در کنار فیلیپ سیترون نشسته است. این مرد به نام آدولف شریتلمایر معرفی شده بود، که به طور غیررسمی به عنوان هیتلر شناسایی شد.
تلاش نافرجام سیا برای یافتن هیتلر و پایان پرونده شریتلمایر
در سال 1955، بسیاری از نازی‌های فراری معتقد بودند که پس از گذشت یک دهه از پایان جنگ از پیگرد قانونی مصون هستند. با این حال، ماموران اطلاعاتی آمریکا همچنان به دنبال یافتن هیتلر بودند. اگرچه بسیاری از آنان عکس شریتلمایر را خیالی و غیرقابل اعتماد می‌دانستند. با وجود این تردیدها، سیا تصمیم گرفت تا اطلاعات بیشتری در مورد شریتلمایر و سوابق او در کلمبیا به دست آورد.
در 4 نوامبر 1955، مقر اطلاعاتی در واشنگتن با ماموری به نام GIRELLA تماس گرفت تا تاریخچه آدولف شریتلمایر در کلمبیا را قبل از سال 1955 بررسی کند. هدف از این اقدام یافتن هرگونه اطلاعاتی بود که بتواند هویت واقعی شریتلمایر و ارتباط او با هیتلر را روشن کند.
با وجود تلاش‌ها برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر، همان سند محرمانه‌ای که در میان ماموران در آمریکای جنوبی توزیع شده بود، پیشنهاد می‌کرد که پرونده هیتلر بسته شود. این تصمیم که در اواخر سال 1955 اتخاذ شد، نشان می‌دهد که سیا به این نتیجه رسیده بود که ادامه جستجو برای هیتلر بی‌نتیجه است.
اسناد طبقه‌بندی‌شده نازی‌ها چه چیزی را برملا می‌کنند؟
تصمیم اخیر دولت آرژانتین برای انتشار انبوهی از اسناد طبقه‌بندی‌شده قدیمی، مشابه رویکردی که پیش‌تر در ایالات متحده اتخاذ شده، می‌تواند دریچه‌ای نو به سوی درک روابط پنهان و پیچیده میان سازمان‌های دولتی، دانشمندان نازی سابق و شبکه‌های بین‌المللی فرار پس از جنگ جهانی دوم بگشاید.
پیش از این، جهان از برنامه بحث‌برانگیز «عملیات گیره کاغذی» مطلع شده بود؛ برنامه‌ای که توسط دولت آمریکا پس از پایان جنگ جهانی دوم به اجرا درآمد. هدف ظاهری این عملیات استخدام و انتقال دانشمندان آلمانی، از جمله اعضای سابق حزب نازی به ایالات متحده برای پیشبرد دانش و فناوری آمریکایی بود.
بر اساس این برنامه، حدود 1600 دانشمند آلمانی وارد آمریکا شدند. از جمله این افراد، ورنر فون براون قرار داشت که بعدها به چهره‌ای کلیدی در سازمان فضایی ناسا (NASA) تبدیل شد و نقش بسزایی در توسعه برنامه‌های فضایی اولیه آمریکا ایفا کرد. با این حال، منتقدان این عملیات، استخدام این دانشمندان با پیشینه نازی را یک معامله غیراخلاقی با گذشته‌ای تاریک می‌دانند.
انتظار می‌رود که اسناد جدیدی که قرار است در آرژانتین از حالت طبقه‌بندی‌شده خارج شوند، جزئیات بیشتری درباره نقش این کشور در تسهیل مسیرهای مخفی فرار بین‌المللی که نازی‌ها قبل و بعد از جنگ جهانی دوم برای فرار از آلمان و اروپا استفاده می‌کردند، فاش سازند.
آرژانتین، در کنار دیگر کشورهای آمریکای جنوبی مانند برزیل، شیلی و پاراگوئه، به دلیل داشتن دولت‌های متمایل به آلمان نازی یا بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی، به پناهگاهی امن برای فراریان نازی تبدیل شده بود. این کشورها نه تنها به نازی‌ها اجازه ورود و اقامت می‌دادند، بلکه در بسیاری از موارد، به آنها کمک می‌کردند تا هویت‌های جدیدی برای خود دست و پا کنند و در جوامع محلی ادغام شوند.