گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
همانطور که چند روز پیش در گجت نیوز نوشتیم ، فضاپیمای وویجر 1 سرانجام از منظومه شمسی خارج شد. بازهم با هم سراغ ویجر می‌رویم اما از زاویه‌ی دیگری به آن می‌پردازیم.امروز علاوه بر معرفی و اشاره به تاریخچه وویجر 1 به تصاویری که این فضا پیما در مسیرش از سیارات و اقمار زیبای منظومهی شمسی ثبت کرده هم سر می‌زنیم.با گجت نیوز همراه باشید.
معرفی و تاریخچه فضاپیمای وویجر 1 :
وویجر ۱ (به انگلیسی: Voyager 1) یک فضاپیمای کاوشگر فضایی با وزن ۷۲۲ کیلوگرم است که با هدف پژوهش‌های علمی در ۵ سپتامبر ۱۹۷۷ در قالب برنامه وویجر توسط ناسا به فضا پرتاب شد. وویجر ۱ فضاپیمایی بود که توانست عکس‌هایی از نزدیک از مشتری و زحل و ماه‌های این دو سیاره تهیّه نماید. هدف نخستین این فضاپیما مانند دیگر کاوشگر ناسا که وویجر ۲ نام دارد، مطالعه سیاره‌های مشتری، کیوان، اورانوس و نپتون بود، ماموریتی که در سال ۱۹۸۹ کامل شد. این کاوشگر حاوی صفحه‌ای طلایی با اطلاعاتی از تمدن زمینی است.
 |  |
| صفحه طلایی وویجر | پوشش صفحه طلایی وویجر |
صفحه طلایی وویجر صفحه فونوگرافی است که در فضاپیماهای وویجر 1 قرار داده شده‌اند. این صفحات شامل نگاره‌ها و آواهایی هستند که برای نشان دادن گوناگونی زندگی و فرهنگ‌های زمینی به موجودات هوشمند فضایی یا انسان‌های آینده ساخته شده‌اند. محتویات این صفحات شامل ۱۱۶ نگاره و آواهای طبیعی شامل موج آب، آذرخش و حیوانات (شامل صدای پرندگان و نهنگ‌ها) است. قطعات موسیقی از فرهنگ‌ها و زمان‌های گوناگون، سلام به ۵۶ زبان گوناگون (۵۵ زبان باستانی و جدید به همراه زبان اسپرانتو) و پیام چاپ شده از رییس‌جمهور جیمی کارتر و نیز دبیرکل سازمان ملل متحد در آن‌زمان، کورت والدهایم، در این صفحات جایگذاری شده‌اند. جالب است که بدانید یکی از زبان‌هایی که پیام خوش‌آمدگویی آن در صفحه قرار داده شده‌است زبان فارسی است؛ متن پیام فارسی چنین است: «درود بر ساکنین ماورای آسمان‌ها، بنی‌آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند. چون عضوی به‌درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار.» | |
فضاپیمای وویجر ۱ هم اکنون دورترین ساخته دست بشر به حساب می‌آید. اما مدت‌ها بود که بحث‌های زیادی در این مورد در گرفته بود که آیا این فضاپیما واقعا از منظومه شمسی خارج شده نه؟
موضوع این بود که بین دانشمندان بر سر تصمیم گیری در این مورد اختلاف نظر وجود داشت و به همین خاطر چندین بار خبرهایی مبنی بر خروج این فضا پیما از منظومه شمسی منتشر شد. اما هر بار ناسا اعلام می‌کرد که هنوز نمی‌توان با قاطعیت اعلام کرد که این فضاپیما از منظومه شمسی خارج شده است. سرانجام بررسی‌ها، پژوهشگران را به این نتیجه رساند که وویجر ۱ واقعا از منظومه شمسی خارج شده و ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۳ (۲۲ شهریور ۱۳۹۲) ناسا رسما این موضوع را تایید کرد.
این پژوهش‌ها نشان می‌دهد که وویجر ۱ در واقع مرداد ماه سال ۹۱ از منظومه شمسی خارج شده و حالا نخستین ساخته بشر به حساب می‌آید که به فضایی موسوم به فضای بیرونی (Interstellar space یا Outer space) وارد شده است. اینجا در واقع مکانی است که میان دو سیستم ستاره‌ای به حساب می‌آید.
به گفته ناسا در حال حاضر مدت زمان ارسال و یا دریافت سیگنال از وویجر ۱ حدود ۱۷ ساعت طول می‌کشد. پژوهشگران ناسا می‌گویند وویجر۱ اکنون در فضای میان ستارگان و در فاصله ۱۹ میلیارد کیلومتری از خورشید شناور است و تا چهل هزار سال دیگر به هیچ ستاره‌ای نزدیک نخواهد شد.
وویجر در سال ۱۹۹۰ با نگاهی به عقب از زمین عکس گرفت، در این عکس زمین یک نقطه آبی کمرنگ بود. به گفتهٔ دانشمندان، این کاوشگر احتمالا دیگر زمین را نمی‌بیند، اما همچنان با امواج رادیویی با زمین در تماس است، تماسی که دانشمندان انتظار دارند تا سال ۲۰۲۳ ادامه یابد.
اما میرسیم به تصاویر :
شاید در ابتدا این تصاویر برایتان عادی به نظر بیاید ولی فراموش نکنید این تصاویرکه مانند آلبوم‌های قدیمی که کهنه ورنگ‌ورو رفته هستند با تکنولوژی ۳۶ سال پیش گرفته شده است و نباید آن‌ها را با تصاویر حیرت‌انگیز امروزی که فضاپیمای جدید‌تر یا تلسکوپ‌های فضایی گرفته‌اند مقایسه کنید.
دوربین‌های وویجر ۱ در ۱۴ فوریه ۱۹۹۰ به طرف خورشید و سیارات پشت‌سرش نگاه کرد تا نخستین تصویر خانوادگی از منظومهی شمسی را آن‌گونه که از بیرون می‌دید ثبت کند. وویجر ۱ برای ساختن این تصویر خانوادگی از منظومهی شمسی که شامل ۶۰ تصویر موزاییکی است، تصویری از درون منظومهی شمسی از فاصله‌ی ۴ میلیارد مایلی و ۳۲ درجه بالاتر از صفحه‌ی دایره‌البروج. سی‌ونه قاب زاویه‌ی باز ۶ سیاره را در این پرتره جا داده است. امیدوارم از دیدن این تصاویر لذت ببرید.
18 سپتامبر 1977 ویجر 1 سه تصویر از زمین به همراه ماه ثبت کرد. تصویر بالا ترکیبی از این تصاویر است. ماه در تصویر بالا کمی روشن‌شده است تا بهتر دیده شود.
حلقه‌ی مشتری
نمایی از لکه‌ی سرخ مشتری
نمایی از زحل، حلقه‌ها و قمرهایش
تیتان و جوّش – ۱۲ نوامبر ۱۹۸۰ از فاصله‌ی حدود ۴۳۵ هزار کیلومتری
زمین: آن نقطه‌ی آبی کمرنگ
پرومتئوس، قمر سیب‌زمینی شکل زحل، در حال برهم‌کنش با حلقه‌ی F
میراندانا، قمر اورانوس
حلقه‌ی بیرونی اورانوس
نمایی از ابرهای بالای جوّ نپتون
نمایی از نیمکرهی جنوبی ترایتون
