سفر انسان به ماه بزرگترین دروغ قرن بیستم+مدارک و شواهد

 

پشت پرده ساخت فیلم پرتاب انسان به ماه

موضوعی که در این گزارش بدان پرداخته می‌شود بررسی صحت سفر انسان به کره ماه است. دستاوردی که برای آمریکا یک موفقیت بزرگ به شمار می‌رود و سیاستمداران این کشور همواره از این موضوع به عنوان یک اهرم قدرت و برتری نسبت به رقبای خود بهره گرفته اند. آیا انسان واقعا به کره ماه سفر کرده است؟ این سوالی است که موافقان و مخالفان بسیاری را در پی داشته است و در ادامه به ارائه نظریات و دلایل افرادی می‌پردازیم که واقعیت سفر انسان به کره ماه را به چالش کشیده اند.

آدولف هیتلر (۱۹۲۵)

حتی آدولف هیتلر هم می دانست که چگونه توده های مردم را با مهارت اداره کند و گول بزند پس شما به واقع فکر می کنید که آمریکا انسان را بر روی ماه فرود آورده است؟ خوب، دوباره فکر کنید. ما مدارکی داریم که فرود انسان بر روی ماه در اواخر دهه ی ۶۰ و اوایل دهه ی ۷۰ دروغی بزرگ بوده است.
برای شروع بهتر است بدانید که تنها ۱۰۰ نفر در پروژه فرود بر روی کره ی ماه درگیر بوده اند. مرکز کنترل در هوستون (Houston) به علاوه بیشتر زنان و مردانی که بر روی این پروژه کار کرده اند، شکی باقی نمی گذارند که این کار یک دروغ بوده است. اما چگونه ممکن است؟ خیلی ساده. قدرت کسی که چنین افتضاحی را به بار آورده هرگز اجازه نمی دهد که کسی این تصور را داشته باشد. هزاران نفری که درگیر این ماجرا شده اند، تنها نگران قسمت کوچکی بودند که مربوط به آنها بود. مهندسان، مکانیک ها، برنامه نویسان کامپیوتری و… کاری نداشتند که با هم مشترک باشد. بنابراین بیشتر افراد از چیزی از یک پروژه ی هالیوود سر بیرون می آورد، چیزی نمی فهمند.
در سال ۱۹۶۲، رئیس جمهور آمریکا، جان اف کندی گفت که یک تصوری از آمریکا دارد که تا قبل از پایان این دهه می تواند انسان را بر روی ماه فرود آورد و دوباره وی را به زمین بازگرداند. امروز، ما نمی دانیم که کندی آن روز می دانست که این کار واقعاً ممکن است یا نه اما مدت کوتاهی پس از ترور او، بهترین دانشمند جهان در زمینه ی موشک که در این پروژه کار می کرد به لیندون جانسون اطلاع داد که علم حداقل تا ۳۰ سال آینده از انجام چنین پروژه ای ناتوان است. حقیقت این است… در واقع آنها کمی خوش بین بودند. الآن و اینجا ما ۴۰سال از آن تاریخ را گذرانده ایم و هنوز هم تکنولوژی قادر به فرستادن یک انسان به ماه و باز گرداندن سالم وی به زمین نیست. قدرت هایی که در مورد این کلاهبرداری تصمیم گرفتند به این نتیجه رسیدند که اگر آنها نتوانستند انسانی را به ماه بفرستند وبه سلامت به زمین بازگردانند، کاری که آنها باید بکنند این است که از ناسا بخواهند این چنین پروژه ای را جعل کند و پس از آن میلیاردها دلار از پول مالیات دهندگان که برای سرمایه گذاری در این پروژه در نظر گرفته شده بود را برای خود بردارند. پس از آن، آنها تصمیم گرفتند که واقعاً می توانند کل این ماجرا را جعل کنند آنهم فقط با قسمتی از پولی که برای این کار آماده شده بود. این جا در عکس زیر مکانی در ایسلند است که ما فهمدیم که بسیاری از کلک ها و دروغ های ناسا در آن ساخته شده است.

هدف گذاری برای فتح کره ماه

در ماه می سال 1961 جان کندی، رئیس جمهور وقت آمریکا در سخنرانی مشهور خود این هدف را برای امریکا ترسیم کرد که در کمتر از ده سال انسان بر روی کره ماه قدم بگذارد و به سلامت به زمین باز گردد. به اعتقاد برخی شاید کندی در آن زمان نمی‌دانسته که این کار عملی است یا خیر، اما اندکی پس از قتل وی در 1963 بهترین دانشمندان موشکی دنیا در پروژه ای با نام Lyndon Jhonson شرکت داشتند که علم 40 سال عقب تر از زمانی بود که قادر به انجام چنین پروژه ای باشد. به اعتقاد برخی انها اندکی بیش از حد خوشبین بودند. نزدیک به 50 سال از آن زمان می‌گذرد و ما هنوز به تکنولوژی دست نیافته ایم که قادر باشد یک بار دیگر در سفر به کره ماه انسان را یاری کند و به سلامت به زمین باز گرداند. به اعتقاد منتقدان دولت آمریکا از این دروغ برای توجیه میلیارد ها دلار مالیات شهروندانش و استفاده از آن برای اجرای این ماموریت دروغین استفاده کرد.

در این جا چند حقیقت وجود دارد که باید به ذهن بسپارید که نمی شود واقعاً انسانی را به ماه فرستاد و غیر ممکن است:

ماه به طور دائم توسط شهاب سنگ های خیلی ریز که با سرعت بیست هزار مایل در ساعت حرکت می کنند، در حال بمباران شدن است. برای این که تصور درستی داشته باشید گلوله یک تفنگ با سرعت ۸۰۰ مایل بر ساعت حرکت می کند. ماه هم هیچ اتمسفری ندارد که سرعت این شهاب سنگ ها را کم کند. اگر یکی از فضانوردان یا یکی از واحدهای ماه نشین توسط یکی از این شهاب سنگ ها ضربه ای ببیند حتی اگر این شهاب سنگ به اندازه ی یک دانه برنج باشد، آن وقت کار تمام است. عجیب این که ناسا در آن زمان اصلاً نگران چنین موضوعی نبود.
این یک مورد واقعاً دیگر خیلی خنده دار است. به پوتین های نیل آرمسترانگ (اولین انسانی که آمریکایی ها مدعی اند بر روی ماه پاگذاشت) نگاه کنید. به کف پوتین نگاه کنید و به عکس که ناسا ادعا می کند اولین نقش پوتین بر روی ماه بود.
این دونقش هیچ شباهتی به هم ندارند. ناسا سرانجام به خاطر اشتباهش طفره رفت و حالا ادعا می کند که پوتین هایی که آرمسترانگ روی ماه پوشیده بود قبل از این که ماه نشین اورا سوار کند روی سطح ماه رها شد و به زمین بازگردانده نشد، مطمئناً همین که ناسا گفته، درست است…
یک مشکل دیگر، یک سری امواج کشنده در فضا وجود دارد نه تنها برای فضانوردان بلکه برای عکس هایی که ممکن است بخواهد گرفته شود هم کشنده است و آنها را از بین می برد. خیلی خنده دادر است که ناسا سعی کرده که با حیله این رسوایی دیگر را هم از سر بگذراند. در یک دقیقه به شما نشان می دهیم که چنین عکس هایی که ناسا ادعا می کند روی ماه گرفته شده است جعلی است.
ماه بر روی زمین که ۲۵۰ هزار مایل با آن فاصله دارد نور می اندازد، برای این که چنین سطحی به این روشنایی بخواهد وجود داشته باشد، حتما، برای هر کس کور کننده خواهد بود. بنابراین اصلاً فکرش را هم نکنید که با تکنولوژی آن روز (حتی امروز) بتوان عکس گرفت که ظاهر هم بشود. اما هیچ کدام از چنین عکس هایی که فضانوردان گرفتند، کوچکترین مشکلی نداشت.
نیل آرامسترانگ کسی که ناسا مدعی است اولین انسانی است که پا بر روی ماه گذاشت هم اکنون (این مقاله قبل از مرگ وی تألیف شده بود) دچار بیماری روح شده است چرا که تمام عمرش مجبور بوده با این دروغ زندگی کند. عجیب این که ما هیچ گاه ندیدیم که فضانوردانی که بر روی ماه راه رفته اند در یک جمع مردمی از جزئیات این سفر حرف بزنند. چرا این کار را نکردند؟ ناسا به آنها اجازه نداد.
در عکس زیر که از ماه نورد گرفته شده ومدعی شده اند که بر روی ماه حرکت کرده است هیچ رد لاستیکی در عقب یا جلوی آن دیده نمی شود.

شروع تردیدها به صحت این پروژه

بیل کایسینگ (Bill Kaysing) نویسنده و تحلیلگر تحقیقات پیشرفته و مقالات فنی در موسسه Rocketdyne System بین سالهای 1956 تا 1963 ، طی اظهاراتی در سال 1959 معتقد بود که احتمال سفر انسان به کره ماه و بازگشت موفقیت امیز به زمین 14 به یک میلیون است. یکی از دلایلی که به اعتقاد برخی سفر انسان به کره ماه را غیر ممکن می‌سازد بمباران شدن آن از سوی خرده سنگهایی است که با سرعت 20 هزار کیلومتر در ساعت در حال برخورد با ماه هستند. به دلیل نبود جو در ماه امکان کاهش سرعت این خرده سنگها نیز وجود ندارد. حال تصور کنید که یکی از این خرده سنگها (حتی به اندازه یک دانه برنج) با یکی از فضا نوردان برخورد کند. چه اتفاقی روی می‌دهد؟ نکته عجیب این است که سازمانی به عظمت ناسا این موضوع را در نظر نگرفته باشد و جان فضا نوردان خود را به خطر بیاندازد.

یکی از افرادی که به دروغ بودن سفر انسان به کره ماه معتقد بود دیوید پرسی است. وی که یک تهیه کننده برنامه های تلوزیونی است در کتابی که با همکاری ماری بنت با نام “ماه تاریک: آپولو و افشا گران” به چاپ رساند مدارکی را ارائه داد که دروغ بودن این پروژه را از دید بسیاری به اثبات رساند. وی همچنین فیلمی با نام ” چه اتفاقی در ماه افتاد” در همین راستا تولید کرد. ماری بنت و دیوید پرسی در جولای 1969 در کتاب خود با ارائه دلایل مختلف به این نتیجه رسیده بودند که عکس های ارائه شده از سوی ناسا تقلبی بوده است. برایان ولش، سخنگوی وقت ناسا پس از این اظهارات گفت که پیش از پاسخ به مولفین این کتاب باید تحقیقات بیشتری در اینخصوص انجام دهد.

اولین موضوعی که در راستای دروغ بودن سفر به ماه باید مورد توجه قرار گیرد مربوط به ماموریت آپولو 16 در سال 1972 است. میان عکس گرفت شده توسط دوربین Hasselblad 500 EL/70 و فیلم تهیه شده توسط دوربینی که در پشت سر فضانوردان تعبیه شده بود تضاد جالبی وجود دارد. در فیلم اینطور نشان داده می‌شود که یکی از فضانوردان در حال بالا و پایین پریدن است در حالی که فضا نورد دیگری مشغول عکس گرفتن با دوربین Hasselblad از این پرش است. در عکس یک پارچه مثلثی شکل در پشت سر فضا نورد دیده می‌شود در حالیکه در فیلم چنین چیزی قابل مشاهده نیست.

یکی دیگر از انتقادات مربوط به تصویر گرفته شده از زمین در فاصله 130 هزار مایلی است. این اولین تصویری است که در ماموریت آپولو 11 توسط باز آلدوین (Buzz Aldrin) از کره زمین گرفته شد. وی در این فیلم از پنجره فضا پیما بسیار فاصله دارد، در حالیکه منطق حکم می‌کند وقتی شما قصد تصویر برداری از شی مورد نظر خود ( آن هم با این درجه از اهمیت) را دارید تا آنجا که بتوانید به آن نزدیک می‌شوید تا تصویر بهتری از آن را ضبط کنید.

تار مویی دردسر ساز

تمام فیلم های گرفته شده در ماموریت های آپولو باید دارای تار مویی وسط دوربین باشند (منظور همان علامت + وسط دوربین است). بر اساس اظهارات ناسا از این تار مو برای محاسبه فواصل در روی ماه استفاده می‌شد. در برخی از عکس‌های گرفته شده بخشی از تار مویی میان عکس به شکل عجیبی ناپدید شده است. در عکس زیر این موضوع را می‌توان به وضوح دید. گویا ناسا تصویر شی مورد نظر خود را بعدا در عکس اضافه کرده است.

 

نکته دیگری که در برخی از تصاویر گرفته شده دیده می‌شود وجود حرف C در تصویر اشیائی است که در کره ماه وجود دارند. این موضوع تعجب بسیاری را برانگیخت. در عکس زیر با اندکی دقت می‌توان دید که بر روی تکه سنگ و همچنین بر روی زمین می‌توان حرف C را مشاهده نمود. گفته می‌شود که از این حرف در هالیوود و برای نشان دادن مرکز صحنه استفاده می‌شود. آیا کسی می‌تواند ادعا کند که حروف C بر روی تکه سنگ و هم بر روی زمین به معنای نشان دادن مرکز صفحه دوربین است؟

با اندکی دقت مشاهده می‌شود که این دو فضانورد در حالیکه فاصله کمی با یکدیگر دارند طول سایه های آنها با یکدیگر بسیار متفاوت است. در پاسخ به این سوال برخی معتقدند دلیل این مساله وجود دو منبع نور متفاوت است، یعنی از فضانوردان در دو مرحله فیلمبرداری شده و تصاویر آنها در کنار یکدیگر مونتاژ شده است.

از دیگر شاهکارهای دوربین نصب شده بر آپولو 15 تصویر زیر است. در حالی‌که تصاویر به صورت تمام خودکار گرفته می‌شدند این عجیب نیست که تنها چیزی که در قسمت تاریک سفینه به خوبی قابل مشاهده است پرچم آمریکا است؟ بعدها ناسا از این تصویر برای تبلیغات و کارت پستال هایش استفاده کرد.

یکی از نکات جالب دیگر حالت پرچم است، طوری که تصور می‌شود در اثر وزش باد این حالت را پیدا کرده است. در حالیکه در سطح ماه وزش باد صورت نمی‌گیرد.

به عكس زیر نگاه كنید علامت آمریكا بر روی سفینه ی ماه نشین با نوار چسب اسكاچ چسبانده شده این نوارچسب حتماً باید تحمل دمای 400درجه را داشته باشد آیا می توانسته است؟ من كه مطمئنم نمی توانسته شما چطور؟

به این عكس نگاه كیند عكسی است از پیت كانراد از آپولو 12 اگر به قسمت بالایی كلاهش نگاه كنید، در قسمت بالا سمت راست انعكاس پروژكتور نورپردازی استودیویی را می توانید ببینید.

مردم استرالیا صحنه ای را دیدند که ساختگی بودن ماموریت آپولو 11 را تقویت می‌کند

در حالیکه ماموریت فرود اپولو 11 در استرالیا به صورت زنده پخش می‌شد برخی از مردم با صحنه عجیبی مواجه شدند. پوشش تلوزیونی این برنامه در استرالیا متفاوت از دیگر نقاط دنیا بود. استرالیا تنها کشوری بود که بدون تاخیر تصاویر را دریافت می‌کرد. تنها اندکی قبل از اینکه آرمسترانگ بر روی ماه قدم بگذارد تغییر رنگ تصویر از تیره کامل به حالت روشن تر قابل مشاهده بود وبرخی از بینندگان این برنامه متوجه یک قوطی نوشابه کوکاکولا در سمت راست پایین صفحه شدند. اونا رونالد (Una Ronald) از ساکنان هانی ساکل کریک که در حال تماشای این صحنه بود به سرعت با دوستان خود تماس گرفت تا انها را در جریان قرار دهد. متاسفانه انها در حال تماشای این برنامه نبودند و وقتی همگی برای دیدن پخش مجدد این برنامه در روز بعد لحظه شماری می‌کردند متوجه شدند که این صحنه از فیلم پاک شده است. البته این صحنه از سوی بسیاری از بینندگان شکار شده بود و مقاله های بسیاری هم در روزنامه The West Australian در اینخصوص به چاپ رسید.

چرا اثری از غبار دیده نشد؟

در سفینه ای که برای سفر به ماه مورد استفاده قرار گرفت دارای دو موتور با سوخت متفاوت بود. گاز خروجی از این موتورهای 5000 تنی با داشتن بیش از 2700 درجه گرما می‌بایست مقدار زیادی غبار و گاز قرمز رنگ ایجاد کند. سوخت استفاده شده در این سفینه دقیقا مشابه با سوخت سفینه شاتل است. پس چرا همانطور که شاتل در هنگام پرواز چنین حجم عظیمی از گاز و گرما را از خود ایجاد می‌کند، این اتفاق برای سفینه ای که به ماه سفر کرد رخ نداد و هنگام فرود بر سطح ماه اثری از گرد و غبار و گاز دیده نشد؟ با توجه به رد پای معروف آرمستراگ مسلما گرد و غبار بسیاری بر روی سطح ماه وجود داشت و موتور فضا پیما باید در هنگام فرود گرد و خاک قابل توجهی ایجاد می‌کرد.

هنر ناسا در القای حالت بی وزنی

مسلما یکی از سوالاتی که برای افراد ایجاد می‌شود این است که اگر انسان به ماه سفر نکرده است پس همانطور که در تصاویر نشان داده شد فضانوردان چگونه قادر بودند در ان حالت بی‌وزنی به این سو و ان سو حرکت کنند. با بررسی تصاویر برخی این احتمال را مطرح کردند که ناسا از سیم برای معلق نگه داشتن فضانوردان در هوا استفاده کرده است. در برخی از بخشهای فیلم انعکاس نور در بالای سر فضانوردان موجب می‌شود این احتمال را نیز در نظر گرفت. برخی نیز معتقدند به سادگی و با کاهش سرعت فیلم می‌توان اینطور به بیننده القاء کرد که شخص واقعا در حالت بی وزنی به سر می‌برد.

تشعشعات نقش زیادی در سفرهای فضایی ایفا کرده و همواره فضانوردان را تهدید می‌کند. آپولو پس از ترک زمین از دو منطقه ویژه با تشعشعات بسیار بالا به نام کمربند وان آلن عبور کرد. میزان تشعشعات در این کمربند سال به سال متفاوت است اما هر 11 سال که تعداد لکه های خورشیدی به حداکثر می‌رسد، این تشعشعات به بدترین حالت خود می‌رسد. پزشکان هنگام آزمایش اشعه ایکس از اتاق خارج می‌شوند یا پشت یک حفاظ ضخیم قرار می‌گیرند. حال چرا ناسا با علم به اینکه میزان تشعشعات در ماه صدها برابر خطرناکتر است از یک ورقه آلومنیومی کوچک برای حفاظت از فضانوردان خود استفاده کرد؟ در تحقیقی که توسط دانشمندان روسی در سال 1959 صورت گرفت انها متوجه شدند که برای محافظت فضانوردان در مقابل اینچنین تشعشعاتی باید انها را در حفاظی سربی به ضخامت 120 سانتیمتر قرار داد. چرا ناسا به هشدار های آنان توجهی نکرد؟

تپه های حاضر در ماه

یکی دیگر از انتقاداتی که به صحت این سفر وارد است وجود تصاویر تپه های مشابه در ماموریت های مختلف آپولو است. با مقایسه تصاویر زیر می‌توان به سادگی متوجه شد که تپه های نشان داده شده در عکس یکی هستند.

تصویر 1 مربوط به ماموریت شماره 16 آپولو است که در اولین سفر به Stone Mountain گرفته شده است. این ماموریت در 21 آوریل و در فاصله یک کیلومتری غرب نقطه فرود انجام شد. تصویر 2 مربوط به ماموریت آپولو در فردای آن روز است که در 4 کیلومتری جنوب نقطه فرود انجام شد. با مقایسه تصاویر متوجه می‌شویم که صخره های موجود دقیقا یکسان هستند. اگر ماموریت ها در دو منطقه مختلف انجام شده باشد چگونه می‌توان این موضوع را توضیح داد؟

استعفاهای مشکوک

در ماموریت آپولو برای سفر به ماه هزاران نفر مشغول به فعالیت بودند اما تعداد کمی از آنها اطلاعات کاملی از کل پروژه داشتند. ناسا با دادن وظایف محدود به افراد در ماموریت های آپولو امکان دسترسی آنها به کل پروژه را از بین برده بود. تعدادی از 11 فضانورد آپولو در فاصله زمانی 22 ماه با خوادث مرگباری مواجه شدند. نکته عجیب اینکه پس از این حوادث آنها از شغل خود استعفا دادند.

· جیمز بی اروین (آپولو 15) در اول جولای 1972 از فعالیت در ناسا و نیروی هوایی استعفا داد.
· دان اف ایزل (آپولو 7) در جولای 1972 از فعالیت در ناسا و نیروی هوایی استعفا داد.
· استوارت آلن روسا (آپولو 14) در فوریه 1976 از فعالیت در ناسا استعفا داد.
· سویگرت در 1977 از فعالیت در ناسا استعفا داد.