کشف جدید باستانشناسان در تایلند نشان میدهد مردمان عصر برنز از یک انرژی زا باستانی قوی استفاده میکردند. این ماده عجیب چه بود و چگونه شناسایی شد؟
شواهد جدید باستان شناسی نشان میدهد که انسانهای عصر برنز در تایلند، حدود ۴۰۰۰ سال پیش، از نوعی ماده محرک برای افزایش انرژی و هوشیاری استفاده میکردند. این کشف مهم، از طریق بررسی دقیق پلاک دندانی افراد دفنشده در یک سایت باستانی به دست آمده است و اطلاعات تازهای درباره عادات فرهنگی و مصرفی مردمان کهن ارائه میدهد.
کشف شگفتانگیز از طریق پلاک دندان
این مطالعه که توسط دانشگاه چیانگ مای در تایلند هدایت شد، بر روی پلاک دندانی باستانی افراد دفنشده در محوطه باستانشناسی نونگ راچاوات تمرکز داشت. دکتر پیاویت مونکهام، نویسنده اول مقاله و باستانشناس انسانشناس این دانشگاه، اظهار داشت: ما مشتقات گیاهی را در رسوب دندانی مربوط به یک دفینه ۴۰۰۰ ساله در نونگ راچاوات تایلند شناسایی کردیم. او این یافته را به عنوان قدیمیترین شواهد بیومولکولی مستقیم از مصرف فوفل در جنوب شرق آسیا توصیف کرد. این روش نوین، راهی برای آشکار کردن رفتارهایی است که برای هزاران سال پنهان مانده بودند.
جویدن فوفل برای هزاران سال یک عادت فرهنگی مهم در جنوب شرق آسیا بوده است. این ماده باعث افزایش هوشیاری، انرژی و حتی احساس سرخوشی میشد. در حالی که معمولا باعث تغییر رنگ دندانها به قهوهای مایل به قرمز تیره یا سیاه میشود، عدم وجود چنین لکههایی لزوما به معنای عدم مصرف نیست. گاهی اوقات، شواهد باستانشناسی سنتی به مرور زمان از بین میروند. محققان با بررسی رسوب دندانی، یعنی پلاک سفتشده روی دندانها، توانستند آثاری از عادات باستانی را شناسایی کنند. آنها پلاک دندانی حفظشده را از نمونههای دندان شش نفر در سایت دفن عصر برنز نونگ راچاوات در مرکز تایلند استخراج کردند. دکتر شانون تاشینگهام، نویسنده ارشد از آکادمی علوم کالیفرنیا، بیان کرد: ما نشان دادیم که رسوب دندانی میتواند امضاهای شیمیایی استفاده از گیاهان روانگردان را برای هزاران سال حفظ کند.
- ۱۵ تصویر نایاب تاریخی از اهرام جیزه مصر که احتمالاً هرگز ندیدهاید
- عسل ۲۵۰۰ ساله یونانی، معمای ۷۰ ساله را حل کرد
- کشف اثر انگشت ۴۰۰۰ ساله در مصر: این رد دست متعلق به چه کسی است؟
- کشف نسخهای گمشده از «کتاب مردگان» در مصر؛ چرا کارشناسان سکوت کردهاند؟
بازسازی ماده انرژی زا باستانی و شناسایی ترکیبات
تیم تحقیقاتی گامی فراتر گذاشت و ترکیب سنتی فوفل را با ترکیب فوفل خشک، خمیر آهک، برگهای فلفل بتل و سایر مواد مانند پوست درخت سناگالیا کاتچو و تنباکو بازسازی کرد. این کار شرایط جویدن را شبیهسازی کرد تا اطمینان حاصل شود که تحلیل آنها میتواند ترکیبات روانگردان را به طور قابل اعتمادی شناسایی کند. در نمونههای گرفته شده از یک دندان آسیاب متعلق به یک فرد (دفینه شماره ۱۱)، آنها آثاری از ترکیباتی مانند آرکولین و آرکایدین را کشف کردند. این ترکیبات آلی که در فوفل یافت میشوند، به دلیل اثرات فیزیولوژیکی قدرتمند خود بر انسان شناخته شدهاند.
این یافتهها شواهد غیرقابل انکاری را ارائه داد که فوفل در تایلند تا ۴۰۰۰ سال پیش جویده میشده است. تاشینگهام خاطرنشان کرد که یافتن ترکیبات فوفل در پلاک دندان نشاندهنده مصرف مکرر است، زیرا بقایا در طول زمان انباشته میشوند. با این حال، عدم وجود دندانهای لکهدار در برخی موارد گیجکننده است. این احتمال وجود دارد که روشهای مختلفی برای مصرف به کار گرفته شده باشد یا شاید شیوههای باستانی تمیز کردن دندان وجود داشته است. همچنین ممکن است لکهها در طول چهار هزاره حفظ نشده باشند.
با این حال، شواهد جویدن فوفل تاکنون تنها در یک فرد در این سایت یافت شده است. تحقیقات بیشتر در نونگ راچاوات و سایر سایتها ممکن است اطلاعات بیشتری در مورد این ساختارهای اجتماعی باستانی ارائه دهد. محققان معتقدند که روش تحلیل رسوب دندانی آنها میتواند در سایر سایتهای باستانی نیز به کار رود و به طور بالقوه بینشهایی درباره رفتارهای گذشته انسان و استفاده از گیاهان فراهم کند. اگرچه در زمان کنونی جویدن فوفل عادت خوبی محسوب نمیشود، اما در گذشته از اهمیت بالایی برخوردار بود. پیش از این مطالعه، شواهد باستانی جویدن فوفل نیز از دندانهای لکهدار یافت شده در یک گودال دفن در سایت غار دویونگ در فیلیپین به دست آمده بود.