کشف یک مرز نامرئی در اعماق اقیانوس اطلس

دانشمندان متوجه یک مرز نامرئی در اعماق اقیانوس اطلس شده‌اند که باعث وجود یک نوع جانوری با ویژگی‌های غیرهمسان شده است.

به نظر می‌رسد در عمق تاریک و سرد واقع در زیر امواج اقیانوس منجمد شمالی، مانعی پنهان باعث جداسازی گونه‌های جانوری یکسان از یکدیگر می‌شود. در این منطقه جغرافیایی که بیشتر از 1000 متر زیرسطح قرار دارد، عروس دریایی از زیرگونه Botrynema Brucei Ellinorae که در آب شناور است با دو شکل متمایز وجود دارند؛ برخی از آن‌ها دارای کلاهک‌هایی با ساختار برجسته و برخی دیگر به صورت صاف یا بدون برآمدگی مشاهده می‌شوند؛ در این بخش خبری از گجت نیوز همراه ما باشید تا نگاهی به این اسرار اقیانوس داشته باشیم.

تفاوت میان یک گونه جانوری در اقیانوس اطلس

در بررسی‌های جدید انجام شده درباره پراکندگی این دو گونه جانوری، نکته‌ای عجیب را در عرض جغرافیایی 47 درجه شمالی نشان داده است.

خاویر مونته‌نگرو، زیست‌شناس دریایی از دانشگاه استرالیای غربی توضیحاتی را بیان کرده است؛ او اظهار داشته هر دو نوع در منطقه قطبی و زیرقطبی یافت می‌شوند، اما نمونه‌های بدون برآمدگی، هرگز در جنوب منطقه رانش اقیانوس اطلس شمالی که از گرند بانکز نیوفاندلند به سمت شرق تا شمال غربی اروپا امتداد دارد، یافت نشده‌اند.

بیشتر بخوانید

• از اقیانوس تا جعبه‌دنده؛ داستان باورنکردنی روغن نهنگ عنبر در خودروهای کلاسیک
• کشف ترسناک در اعماق اقیانوس: کرم‌ های استخوان‌ خوار از زمان دایناسورها
• 27 میلیون تن نانوپلاستیک در اقیانوس؛ آمار ترسناک از دنیای زیر آب
• نگاهی به راز کشتی سرگردان MV Alta؛ سفری 496 روزه در اقیانوس اطلس بدون خدمه
• چرا کل اقیانوس ها را به آب شیرین تبدیل نمی‌کنیم تا یکبار برای همیشه راحت شویم؟
• کشف ستون سنگی مرموز در عمق ۲ هزار متری اقیانوس آرام؛ نشانه‌ای از تمدن‌های گمشده؟

در نبود یک مانع فیزیکی سخت هم در برخی نقاط جهان، خطوطی وجود دارد که چگونگی توزیع جانوران را از یکدیگر رقم خواهد زد. خط والاس در مجمع‌الجزایر اندونزی یکی از خطوط موردنظر است؛ همچنین خط لیدکر و خط وبر که جزایر جنوب شرقی آسیا را از استرالیا و پاپوآگینه‌نو جدا می‌کند.

در دو سمت این خطوط، انواع حیواناتی که در منطقه مشابه یافت می‌شوند، کاملا با یکدیگر متمایز هستند. چنین خطوطی به عنوان مرزهای جانوری شناخته می‌شوند و می‌توان آن‌ها را با تفاوت‌های محیطی میان دو منطقه، موانع فیزیکی که از آن زمان تاکنون با تغییر جهان در طول عصرها ناپدید شده‌اند، جریان‌های اقیانوسی و سایر عوامل ترسیم کرد.

از آن جایی که به وضوح مشخص نشده‌اند، تشخیص موانع جانوری مانند این مورد، دشوار است؛ این سخت بودن کار در اعماق اقیانوس، بخشی از جهان که به شدت با بدن انسان دشمن هستند به صورت تصاعدی افزایش می‌یابد.

تنها راه کاوش با وجود فشارهای خردکننده، دمای انجماد و نبود نور، استفاده از ربات‌های کنترل از راه دور است.

مونته‌نگرو و همکارانش بررسی‌های خود را درباره چگونگی پراکندگی عروس‌های دریایی با جمع‌آوری نمونه‌ها انجام داده‌اند؛ آن‌ها نمونه‌ها را با استفاده از تور یا وسایل نقلیه زیر آب که به صورت از راه دور کنترل می‌شوند، پیدا کرده‌اند.

تجزیه و تحلیل ژنتیکی در کمال ناباوری، نشان داده است عروس‌های دریایی دارای برآمدگی و عروس‌های دریایی بدون برآمدگی متعلق به یک دودمان ژنتیکی هستند.

در حالی که عروس‌های دریایی دارای برآمدگی را می‌توان در سراسر جهان یافت، اما عروس‌های دریایی بدون برآمدگی را فقط می‌توان در عرض 47 درجه شمال پیدا کرد که نشان‌دهنده یک مرز جانوری در منطقه رانس اقیانوس اطلس شمالی است.

مونته‌نگرو در بیانیه خود اضافه کرد تفاوت‌های ظاهر با وجود شباهت‌های ژنتیکی قوی میان نمونه‌ها در بالا و پایین 47 درجه شمالی به وجود یک مانع زیستی جغرافیایی ناشناخته در اعماق دریا و اقیانوس اطلس اشاره دارد.

این مسئله می‌تواند نمونه‌های بدون برآمدگی را در شمال محدود نگه داشته و این در حالی است که امکان عبور آزاد نمونه‌های دارای برآمدگی را به سمت جنوب فراهم می‌کند؛ این برآمدگی یک مزیت انتخابی در برابر شکارچیان خارج از مناطق قطب شمال و زیرقطب شمال به حساب می‌آید.

تحقیق‌های بیشتر برای تعیین این که کدام عامل موجب ایجاد چنین مانع نامرئی شده است، ضروری است. با این که تحقیق‌های قبل، منطقه رانش اقیانوس اطلس شمالی را به عنوان اکوتون انتقالی با ترکیبی از گونه‌های شمال و نیمه گرمسیری توصیف می‌کند؛ این نشان‌دهنده یک خط جداکننده بین شرایط محیطی است.

از طرف دیگر یافته‌ها تایید می‌کنند ما تا چه اندازه اطلاعات کمی درباره اعماق اقیانوس‌ها در اختیار داریم که موانع دیگری از این دست ممکن است در سراسر جهان پراکنده باشند. همچنین نشان می‌دهد درک جامع از حیاتی که اقیانوس را پر کرده است، اما هنوز از ما دور است، وجود دارد.

مونته‌نگرو اظهار داشت که وجود دو نمونه با اشکال متمایز در یک دودمان ژنتیکی واحد، نیازمند مطالعه بیشتر درباره تنوع زیستی حیوانات دریایی ژلاتینی را برجسته می‌کند.