گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
زمانی برند استون مارتین یکی از زیرمجموعه‌های اصلی گروه خودروسازی فورد بود، اما چرا تصمیم به فروش آن گرفته شد؟
روزی روزگاری برند لوکس و مشهور استون مارتین برای فورد بود، اما اتفاقاتی در بازار بی‌رحم خودرو رخ داد که ورق را برگرداند. باور کردنش سخت است، اما در یک مقطع زمانی، فورد نه تنها مالک برند لوکس آستون مارتین بود، بلکه لندرور، جگوار و ولوو را هم در اختیار داشت. مالکیت فورد بخشی از برنامه‌ای در اواخر دهه 90 میلادی تحت عنوان PAG بود که هدفش کمک به Blue Oval به منظور گسترش ریشه‌های اصلی خود بود. لینکلن نیز برای مدتی کوتاه بخشی از این گروه به شمار می‌رفت.
تصمیم فروش استون مارتین از سوی فورد
فورد تا سال 2006 حکمرانی می‌کرد تا اینکه وضعیت مالی این برند وخیم شد و بیش از 12 میلیارد دلار ضرر کرد و همین باعث شد 30 هزار کارمند خود را اخراج کند و به دنبال راه‌هایی برای تأمین نقدینگی باشد. فورد به منظور بازسازی سازمان خود تصمیم گرفت گروه PAG را منحل کند. اولین برند لوکسی که فروخته شد، آستون مارتین بود که در سال 2007 با 925 میلیون دلار به فروش رسید. فورد ابتدا در سال 1987 کنترل شرکت خودروسازی بریتانیایی را به دست آورد و بعدها مالکیت کامل آن را تصاحب کرد.
با وجود میراث تاریخی و خودروهای نمادینی مثل DB5 جیمز باند، برند استون مارتین هیچ‌گاه منفعت راهبردی قابل توجهی برای فورد به همراه نداشت. در سال 2006، این خودروساز تنها حدود 658 میلیون دلار درآمد جهانی کسب کرد، در حالی که کسب‌وکار جهانی فورد در همان سال بیش از 160 میلیارد دلار بود.
علاوه بر این، خودروهای استون مارتین هیچ فناوری مهندسی مشترکی با مدل‌های فورد نداشتند که همین موضوع فرآیند واگذاری به مالکان جدید را ساده‌تر کرد. فروش استون مارتین بخشی کلیدی از طرح The Way Forward بود؛ برنامه‌ای که توسط مدیرعامل وقت فورد، آلن مولالی، برای ساده سازی عملیات خودروساز و بهبود سودآوری آغاز شد.
- فورد برانکو رودستر کانسپت؛ ادای احترام آمریکایی به ذات خودروهای شاسی بلند
- فورد با یک نقشه جدید به جنگ خودروهای برقی چینی می‌رود
مسیر فورد و گروه خودروسازی برتر پس از فروش استون مارتین
پس از واگذاری استون مارتین، فورد توانست تمرکز خود را بر برندهای اصلی یعنی فورد و لینکلن بگذارد و همزمان به دنبال خریداران برای سایر برندهای گروه برتر باشد. استراتژی بازسازی آلن مولالی به فورد این امکان را داد که ترکیب محصولات خود را بازطراحی کرده و بیشتر روی مدل‌هایی سرمایه‌گذاری کند که سودآوری بالاتری داشتند. این روند همچنین توسعه نسل‌های جدید خودروها را سرعت بخشید و به فورد کمک کرد جایگاه رقابتی خود را در بازار جهانی مستحکم‌تر کند.
در آن زمان، تحلیلگران صنعت خودرو فورد را تحت فشار قرار دادند تا به عنوان نخستین گام، جگوار یا ولوو را که زیان ده بودند، واگذار کند. با این حال، این برندها به خط تولید فورد وابسته بودند. پلتفرم EUCD فورد قرار بود پایه ساخت مدل‌هایی همچون ولوو S80 و لندروور فریلندر باشد. همچنین، مدل‌های ولوو S40 و V50 با خودروهایی مانند فورد فوکوس و مزدا 3 همپوشانی‌هایی داشتند و این موضوع تصمیم‌گیری را پیچیده‌تر می‌کرد.
در نهایت، فورد توانست ارتباط میان برندهای گروه PAG و مدل‌های اصلی خود را از هم جدا کند. در سال 2008، جگوار و لندروور با مبلغ 2.3 میلیارد دلار به شرکت هندی تاتا موتورز فروخته شدند. آخرین برند این گروه، یعنی ولوو، نیز با قیمت 1.8 میلیارد دلار به شرکت چینی جیلی هلدینگ گروپ واگذار شد. با نهایی شدن قرارداد ولوو، فعالیت گروه Premier Automotive Group به پایان رسید، چرا که برند لینکلن سال‌ها پیش دوباره به مجموعه رسمی فورد بازگشته بود.