گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
دانشمندان موفق به کشف تونل های کیهانی شده‌اند. خورشید در مرکز یکی از این تونل‌ها قرار دارد و هرکدام از آنها از منظومه شمسی به یکی از نقاط مهم جهان هستی می‌رسند.
وقتی با یک تلسکوپ عادی به فضا نگاه می‌کنید، مجموعه‌ای از ستارگان، سیاره‌ها و اجرام آسمانی کوچکتر را می‌بینید. هرچند اگر با یک تلسکوپ پرتو ایکس منظومه شمسی را بررسی کنید، چیزهایی آشکار می‌شوند که باورکردنی نیستند. مجموعه‌ای از تونل های کیهانی در منظومه شمسی وجود دارند که تا صور فلکی مختلف ادامه یافته‌اند.
تونل های کیهانی آینده انسان در فضا را دگرگون می‌کنند
این روزها تصاویر شگفت‌انگیز تلسکوپ جیمز وب جایگاه ویژه‌ای را در اخبار نجوم به‌خود اختصاص داده‌اند. جیمز وب قادر است از دورترین کهکشان‌ها تصویربرداری کرده و ما را شگفت‌زده کند. هرچند ظاهرا شگفتی اصلی در دل منظومه شمسی قرار دارد.
در سال ۲۰۱۹ تلسکوپ eROSITA که توسط موسسه فیزیک فرازمینی ماکس پلانک آلمان ساخته شده بود به فضا پرتاب شد. این تلسکوپ وظیفه داشت ساختار کیهان را بررسی کرده و با کمک پرتو ایکس نقشه ویژه‌ای از جهان را آماده کند. در هنگام انجام همین ماموریت نیز تونل های کیهانی کشف شدند.
بررسی حباب داغ محلی
منظومه شمسی درون یک فضای خالی بزرگ وجود دارد که با نام حباب داغ محلی شناخته می‌شد. شعاع این حباب ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ سال نوری برآورد شده و درون آن نیز با پلاسما پر شده است. به‌باور دانشمندان این حباب بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون سال پیش و در نتیجه انفجارهای مکرر ابرنواختر شکل گرفت. در واقع ما اکنون درون یک قبرستان سوپرنووا زندگی می‌کنیم.
-
- تلسکوپ eROSITA
دانشمندان آلمانی داده‌های ارسال شده توسط تلسکوپ eROSITA را بررسی می‌کردند تا بتوانند دقیق‌ترین نقشه از محیط پیرامون ما در فضا را تهیه کنند. هرچند نتایج چیزی را آشکار کردند که هیچکس انتظار نداشت حباب داغ محلی از نظر ساختار و دما یکپارچه نیست و درون آن تونل های کیهانی دیده می‌شوند.
مشخصات و مسیرهای تونل های کیهانی
تونل های کیهانی در واقع سازه‌هایی از پلاسمای داغ و با چگالی پایین هستند که مسیر متفاوتی را در میان محیط سرد میان‌ستاره‌ای ایجاد می‌کنند. با توجه به محدودیت‌های ابزارهای علمی ساخت بشر، ما توانایی بررسی تمامی تونل های کیهانی موجود و شبکه مسیرهای ایجاد شده در فضا را نداریم. هرچند همین بررسی محدود نیز اطلاعات عجیبی را نشان می‌دهد.
یکی از مهمترین تونل های کیهانی از منظومه شمسی به صورت فلکی قنطورس می‌رسد. جایی که نزدیک‌ترین سامانه خورشیدی به انسان یعنی آلفا قنطورس قرار دارد. این بزرگراه کیهانی از آنجا به مناطق دور دیگر نیز ادامه می‌یابد. برای یادآوری باید گفت که سفینه فضایی کریسالیس نیز قرار است به‌عنوان آخرین راه نجات ما را به این منطقه ببرد.
دومین تونل کیهانی از منظومه شمسی به صورت فلکی سگ بزرگ می‌رسد. جایی که سحابی گام در فاصله ۱۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد. به‌باور دانشمندان این تونل ها احتمالا بخشی از یک شبکه بسیار گسترده باشند که مناطق شکل‌گیری ستارگان در یک کهکشان را به‌هم وصل می‌کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که تولد انفجاری و مرگ مهیب ستارگان می‌توانند انرژی لازم برای پایدار نگه داشتن تونل‌ها را تامین کنند.
کاربرد بزرگراه‌های فضایی برای انسان
سوال مهم اینجاست که تونل های کیهانی می‌توانند چه کاربردی برای بشر داشته باشند. ما نمی‌توانیم تا ابد در زمین بمانیم و باید سیاره دیگری برای زندگی پیدا کنیم. شاید هم موفق شویم با پیشرفت در مقیاس کارداشف سراغ کلونی‌سازی در سامانه‌های خورشیدی مختلف برویم. در این حالت بزرگراه‌های فضایی می‌توانند فوق‌العاده مفید باشند.
تجربه فضاپیمای وویجر نشان داده که چقدر ارتباطات می‌تواند در فضا سخت باشد. سیگنال‌های ارسالی پس از مدت طولانی به مقصد می‌رسند و اغلب نیز به‌خاطر نویز و مشکلات دیگر کیفیت مناسب را ندارند. به‌باور برخی دانشمندان این تونل‌ها می‌توانند سیگنال‌ها را تقویت کرده و باعث شفافیت پیام‌های ارسالی و دریافتی شوند. در واقع ما قادر خواهیم بود یک شبکه ارتباطی میان‌ستاره‌ای بین انسان‌های ساکن زمین زمین و کلونی‌های انسانی در سیاره‌های دیگر داشته باشیم.
کاربرد مهم دیگر به سفرهای میان‌ستاره‌ای مربوط می‌شود. ما می‌دانیم که در تونل های کیهانی جریان‌های پلاسما با دمای بالا و چگالی پایین وجود دارند. در نتیجه شاید بتوان از آنها به‌عنوان بزرگراه‌های کیهانی برای حرکت فضاپیما استفاده کرد. به این معنی که انسان بتواند به‌خاطر مقاومت کمتر با منابع سوختی محدودتری به سفرهای میان‌ستاره‌ای برود.
در چنین حالتی هم فضای کافی برای اضافه کردن تجهیزات حیاتی خواهیم داشت و هم می‌توان هزینه سفرهای فضایی خارج از منظومه شمسی را به‌صورت چشم‌گیری کاهش داد.
یکی از سختی‌های سفرهای فضایی به پرتوهای خطرناک مربوط می‌شود. حتی سفر به مریخ نیز می‌تواند برای ما مشکل‌ساز شود. آن هم در صورتیکه قطعا برای چنین سفری از انواع سپرهای حفاظتی استفاده خواهد شد. در نتیجه فعلا انسان امکان حضور در سفرهای فضایی میان‌ستاره‌ای را ندارد. گرچه برخی پژوهشگران به تونل های کیهانی امیدوار هستند.
- افشای پروژه سرّی سانبرد؛ انقلاب در سفرهای فضایی با موشک هسته‌ای بریتانیا
- دانشمندان می‌خواهند با تغییر ژنتیک و ساخت ابرانسان سفرهای فضایی بین ستاره ای را ممکن کنند
- خداحافظی با موشک‌ها؛ بادبان خورشیدی ناسا عصر جدیدی را در سفرهای فضایی آغاز کرد
آنها احتمال می‌دهند که این تونل‌ها بتوانند بخش قابل توجهی از پرتوها را جذب کرده و به‌عنوان یک سپر زیستی عمل کنند. در چنین حالتی هم انسان امکان حضور طولانی‌مدت در فضا را خواهد داشت و هم مجبور نمی‌شویم بودجه هنگفتی را صرف ساختن سپرهای حفاظتی برای فضاپیما کنیم.
برخی از علاقه‌مندان به اخبار علمی امیدوار هستند که بتوان کرم چاله را در این تونل‌ها مشاهده کرد. به این صورت که در مدت کوتاهی از منظومه شمسی به نقطه‌ای بسیار دور در فضا برویم. هرچند متاسفانه هیچ نشانه‌ای از وجود کرم‌چاله در تونل های کیهانی دیده نمی‌شود.