امنیت بیشتر، دسترسی از راه دور و امکان گسترش دستگاهها در مقیاس بزرگ از مزیتهای این فناوری است؛ مزیتهایی که «eSIM» را از یک بهبود ساده به یک پارادایم شیفت در دنیای اتصال تبدیل کردهاند.
به گزارش گجت نیوز، اینترنت اشیا (IoT) میتواند امکان اتصال به اینترنت و تبادل داده میان میلیاردها دستگاه اطراف ما (از خودرو و ساعت گرفته تا کنتور آب، سنسورهای کشاورزی و رباتهای دلیوری) را فراهم کند. اما پرسش کلیدی اینجاست که چگونه میتوان این حجم عظیم از دستگاهها را در مکانهای مختلف و شرایط متنوع به اینترنت وصل کرد؟
بخش بزرگی از دستگاههای هوشمند خانگی مبتنی بر اینترنت اشیا بهصورت محلی (Local) یا در مکانهای ثابت و در دسترس استفاده میشوند. اسپیکرهای هوشمند، لامپهای متصل و سنسورهای خانگی برای اتصال از فناوریهای «Wi-Fi» یا «بلوتوث» استفاده میکنند و چون به مودم یا هاب مرکزی متصلاند، اساسا نیازی به سیمکارت ندارند.
اما دستهی دیگری از دستگاهها مانند خودروهای متصل، ساعتهای هوشمند، ردیابهای حیوانات یا بار، پهپادها یا سنسورهای کشاورزی در مناطق دورافتاده به اتصال پایدار در هر شرایطی نیاز دارند. برای این گروه، تنها راهحل مطمئن استفاده از شبکههای سلولار و سیمکارت است.
پیش از «eSIM»، هر دستگاه «IoT» به سیمکارت فیزیکی مجهز میشد؛ رویکردی که مشکلات متعددی داشت. از یک طرف هزینه توزیع و نصب در مقیاس بالا سنگین بود، از طرف دیگر دسترسی به دستگاههایی که در محیطهای صنعتی یا مناطق دورافتاده نصب شده بودند بسیار دشوار محسوب میشد. علاوه بر این، جابهجایی میان اپراتورها بهویژه در سناریوهای فرامرزی با محدودیت جدی روبهرو بود.
با «eSIM»، پروفایل اپراتور بهصورت امن و از راه دور روی هر دستگاه نصب میشود. این تحول به معنای امکان اتصال جهانی است؛ زیرا حتی هنگامی که دستگاه از مرز کشورها فراتر میرود، امکان سوییچ میان اپراتورها فراهم میشود. همچنین حذف خشاب سیمکارت باعث میشود دستگاههای «IoT» کوچکتر و مقاومتر در برابر آب، گردوغبار و لرزش ساخته شوند. از منظر امنیتی نیز «eSIM» یک لایه حفاظتی مهم است، چون برخلاف سیمکارت فیزیکی بهسادگی قابل سرقت یا دستکاری نیست. در نهایت، این فناوری امکان مقیاسپذیری مدیریتی را فراهم میکند؛ به این معنا که هزاران دستگاه میتوانند با هزینه عملیاتی پایین، همزمان از یک مرکز کنترل فعال، غیرفعال یا جابهجا شوند.
اکنون بیش از ۲۱ درصد از دستگاههای اینترنت اشیا به صورت سلولار (با استفاده از سیمکارت یا eSIM) کار میکنند که با گسترش 5G و eSIM این سهم رو به افزایش است.
طبق پیشبینی «GSMA»، تا سال ۲۰۳۰ بیش از شش میلیارد دستگاه «IoT» به «eSIM» یا «iSIM» مجهز خواهند شد؛ عددی که نشان میدهد این فناوری بهسرعت در حال تبدیل شدن به استاندارد اتصال جهانی است.
شهرهای هوشمندی که در آنها رباتها بستهها را تحویل میدهند، پهپادها نقش پلیس بزرگراه را بازی میکنند و کنتورهای انرژی بهصورت خودکار دادهها را منتقل میکنند، دیگر رویا نیستند. چنین سناریوهایی تنها زمانی ممکن میشوند که زیرساخت اتصال در مقیاس جهانی و امن فراهم باشد؛ زیرساختی که «eSIM» آن را ممکن کرده است.
«eSIM» صرفاً یک نوآوری فنی نیست؛ بلکه تغییر در پارادایم اتصال است. این فناوری زیربنایی به «IoT» اجازه میدهد از پروژههای محدود آزمایشی فراتر رود و به اکوسیستمی جهانی و پایدار تبدیل شود. به بیان دیگر، آیندهی اینترنت اشیا بدون eSIM قابل تصور نیست و امید میرود اپراتورهایی مانند همراه اول که برای نخستین بار اقدام به معرفی و اعلام آمادگی رسمی برای عرضه eSIM کردهاند و 68 درصد سهم اشتراکات M2M ایران را در اختیار دارند، با توزیع سریعتر، زمینه همسانسازی با این تغییر پارادایم اتصال را فراهم آورند.