گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
پژوهشی جدید نشان می‌دهد کهکشان‌های با انتشار رادیویی بالا ممکن است میزبان تمدن‌های پیشرفته بسیاری باشند که سیگنال حیات از خود ساطع می‌کنند. این یافته مسیرهای نوینی را برای جستجوی فرازمینی‌ها (SETI) می‌گشاید.
پروژه جامع جستجو برای هوش فرازمینی (SETI) با «بریک‌ثرو لیسن» (Breakthrough Listen) از سال ۲۰۱۶ فعال بوده است. برایان سی. لاکی در مقاله‌ای جدید به بررسی احتمال وجود تمدن‌های پیشرفته در کهکشان‌های پرنور رادیویی می‌پردازد.
پیشینه جستجوی حیات فرازمینی و رویکرد نوین SETI
تلاش‌های SETI برای یافتن سیگنال حیات از سال ۱۹۶۰ با پروژه Ozma آغاز شد و در سال ۲۰۱۶ با راه‌اندازی «بریک‌ثرو لیسن» (Breakthrough Listen) به اوج خود رسید. مقاله جدید برایان سی. لاکی از «بریک‌ثرو لیسن» و همکار «رصدخانه ملی رادیو نجوم» (NRAO)، که به سرور پیش‌انتشار arXiv ارسال شده و قرار است در نشریه انجمن نجومی اقیانوس آرام منتشر شود، دیدگاه تازه‌ای را ارائه می‌دهد.
این مقاله سومین بخش از مجموعه‌ای است که به‌جای تمدن‌های ستاره‌محور، بر نشانه‌های فناوری (تکنوسیگنچر) یک جمعیت کامل از موجودات فرازمینی (ETIs) تمرکز دارد و با نظریه کاوشگرهای خودتکثیرشونده «فون نویمان» (Von Neumann) در ارتباط با «پارادوکس فرمی» (Fermi Paradox) نیز همخوانی دارد.
کهکشان‌های رادیویی: کانون احتمالی سیگنال حیات؟
لاکی در این پژوهش می‌گوید که کهکشان‌های دارای انتشار رادیویی بالا (معروف به «رادیویی-پرنور») می‌توانند نشانه‌ای از وجود تعداد زیادی تمدن پیشرفته باشند. او توضیح می‌دهد: «اگر مجموعه‌ای از کهکشان‌ها انتشار رادیویی زیادی داشته باشند، پرنور به‌نظر می‌رسند.» با توجه به تعداد کهکشان‌ها در سطوح مختلف شار، می‌توانیم حداکثر تعداد این «کهکشان‌های رادیویی مصنوعی» را تعیین کنیم.
با این حال، تشخیص سیگنال حیات مصنوعی از منابع طبیعی (مانند سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم در مرکز کهکشان‌ها و هسته‌های کهکشانی فعال یا AGNs) دشوار است. لاکی اشاره می‌کند که از روی صرفا میزان روشنایی رادیویی نمی‌توان طبیعی یا مصنوعی بودن یک منبع را تشخیص داد. در این مقاله، بر اساس بررسی تمامی کهکشان‌های کیهان، لاکی بیان می‌کند که کهکشان‌های رادیویی-پرنور نسبتا کمیاب هستند که به نوبه خود محدودیت‌هایی بر کسر کهکشان‌های دارای انتشار رادیویی فراوان توسط تمدن‌ها وضع می‌کند.
محدودیت‌ها و چشم‌انداز آینده SETI
بر اساس مدل‌های لاکی، فراوانی تمدن‌های گسترده کهکشانی (نوع III مقیاس کارداشف) که به‌صورت رادیویی انتشار دارند، کمتر از ۱ در ۱۰ به توان ۱۷ ستاره و ۱ در میلیون کهکشان بزرگ است. او تاکید می‌کند که تمدن‌های نوع III که به اندازه روشنایی یک کهکشان کامل در امواج رادیویی انتشار دارند، بسیار نادرند؛ کمتر از ۱ در ۱۰۰,۰۰۰ کهکشان به اندازه راه شیری می‌توانند میزبان چنین تمدنی باشند. حداکثر حدود ۱ در ۱۰۰ کهکشان بزرگ نیز می‌توانند میزبان تمدنی از نوع ۲.۷۵ کارداشف باشند که حدود یک سیصدم روشنایی یک کهکشان را در رادیو منتشر می‌کنند.
این تحقیق نشان می‌دهد که جستجو برای سیگنال حیات در کهکشان‌های رادیویی-پرنور مشابه جستجو برای «کره‌های دایسون» (Dyson Spheres) است که به دنبال انتشار فروسرخ اضافی هستند. لاکی پیشنهاد می‌کند که SETI می‌تواند فراتر از فرکانس‌های رادیویی، به‌دنبال نشانه‌های فناوری در اشعه ایکس، گاما و سایر طیف‌های غیر رادیویی/غیر نوری نیز باشد و این زمینه‌ها می‌توانند نقاط شروع خوبی برای بررسی‌های جدید باشند.