شهرهایی که هزاران سال در دل زمین مخفی ماندند

شهرهای زیرزمینی باستانی، پناهگاه‌های عظیمی هستند که هزاران سال پیش توسط تمدن‌های کهن در دل زمین بنا کردند و هنوز رازهایشان پابرجاست.

شهرهای زیرزمینی، تنها پناهگاه‌های موقت نبودند؛ بلکه تمدن باستانی آن‌ها را برای بقا در شرایط سخت یا دفاع در برابر دشمنان طراحی کردند. این سازه‌های عظیم، نمونه‌ای برجسته از قدرت مهندسی و نوآوری بشر در گذشته‌های دور هستند.

آن‌ها گواهی بی‌بدیل بر وجود تمدن‌های گمشده و توانایی آن‌ها در زندگی در اعماق زمین به شمار می‌روند. این مقاله به بررسی چند نمونه از این شهرهای خارق‌العاده خواهد پرداخت.

درین‌کویو: بزرگترین شهر زیرزمینی ترکیه

درین‌کویو، کاپادوکیا، ترکیه، بزرگترین شهر زیرزمینی کشف‌شده است؛ با ۸ طبقه، ۸۰ متر عمق و بیش از ۶۰۰ ورودی. فریگی‌ها آن را در قرن ۸ پیش از میلاد ساختند تا ۱۰٬۰۰۰ تا ۳۰٬۰۰۰ نفر را پناه دهد و به کایماکلی متصل بود.

بیشتر بخوانید

• کشف یک شهر زیرزمینی ۲۰۰۰ ساله در ایران؛ آیا موجودات فضایی در آن زندگی می‌کردند؟
• تونل های زیرزمینی شهر بلقیس در نزدیکی اسفراین، پس از 1800 سال از کشف شدند

نائور: پناهگاه باستانی فرانسه

نائور، در شمال فرانسه، بیش از ۳ کیلومتر تونل و ۳۰۰ اتاق دارد، در عمق ۳۰ متری. این معدن رومی از قرن ۳ میلادی، در قرون وسطی به پناهگاهی برای ۳٬۰۰۰ نفر در برابر جنگ‌ها تبدیل شد.

کایماکلی: محافظت در برابر تهاجمات

کایماکلی، دیگر شهر زیرزمینی کاپادوکیا، ترکیه، بین قرن ۵ تا ۱۰ میلادی برای پناه در برابر تهاجمات ساخته شد. این شهر ۲.۵ کیلومتر مربع با یک ورودی، شامل انبارها و کلیساها بود و با سنگ‌های دیسکی شکل محافظت می‌شد. تونلی نیز به درین‌کویو داشت.