Excoino
پل زمینی

باستان‌شناسان پل زمینی گمشده‌ای را کشف کردند که ممکن است تاریخ بشر را از نو بنویسد

باستان‌شناسان در ترکیه به کشف جدیدی دست یافته‌اند؛ یک پل زمینی باستانی که می‌تواند درک ما را از مسیر مهاجرت انسان‌های اولیه به اروپا تغییر دهد. این اکتشاف در منطقه آیوالیک، شواهدی از فعالیت‌های دوران پارینه‌سنگی را آشکار کرده است.

باور عمومی تا پیش از این بر این بود که گونه انسان خردمند عمدتا از طریق بالکان و شام و از آفریقا به خاورمیانه وارد اروپا شده است. اما یافته‌های اخیر در منطقه شمال شرقی اژه، احتمال وجود یک مسیر کلیدی دیگر را مطرح می‌کند.

کشف پل زمینی گمشده و تغییر مسیرهای مهاجرت

بر اساس تحقیقات جدیدی که در نشریه معتبر Journal of Island and Coastal Archaeology منتشر شده است، کشف ۱۳۹ ابزار سنگی در ۱۰ محوطه با مساحت ۲۰۰ کیلومتر مربع در آیوالیک ترکیه نشان می‌دهد که این منطقه ممکن است یک گذرگاه حیاتی برای جابجایی انسان‌ها در دوران پلیستوسن بوده باشد.

بیشتر بخوانید

دکتر گوکنور کاراهان، باستان‌شناس از دانشگاه حاجت‌تپه ترکیه توضیح می‌دهد که با کاهش سطح دریاها در عصر یخبندان، این منطقه به یک پل زمینی طبیعی تبدیل شده و آناتولی را به اروپا متصل می‌کرده است.

این ابزارهای سنگی در امتداد خط ساحلی کنونی یافت شده‌اند و شاهدی بر زندگی و سفر انسان‌ها در مناظر حالا زیر آب رفته هستند. شرایط محیطی و لایه‌های عمیق رسوبات، شناسایی و حفظ آثار فعالیت‌های انسان اولیه را در این منطقه دشوار کرده بود.

فناوری‌های باستانی: از لووالوا تا تبرهای دستی

اگرچه به دلیل پویایی زمین‌شناسی منطقه، تعداد اقلام کشف شده «محدود» است، اما تیم تحقیقاتی موفق به کشف فناوری‌های لووالوا (Levallois) از دوره‌های مختلف پارینه‌سنگی، و همچنین تبرهای دستی و ساطور شده است. مهم‌ترین این کشفیات، ابزارهای لووالوا هستند که با سنت موسترین (Mousterian) پارینه‌سنگی میانه مرتبط‌اند و اغلب به نئاندرتال و انسان‌ های اولیه نسبت داده می‌شوند.

این ابزارهای برش بزرگ، از شاخص‌ترین مصنوعات دوران پارینه‌سنگی محسوب می‌شوند و حضور آن‌ها در آیوالیک نشان‌دهنده مشارکت این منطقه در سنت‌های فناورانه گسترده‌ای است که در سراسر آفریقا، آسیا و اروپا مشترک بوده است.

آیوالیک: کریدور مهم تحرک و نوآوری

این یافته‌ها آیوالیک را به عنوان یک منطقه مهم برای تعامل و تبادل، که حرکت انسان‌ های اولیه را بین شبه‌جزیره آناتولی و اروپا تسهیل می‌کرده، معرفی می‌کند. این تحقیق مسیرهای جایگزینی را برای حرکت انسان‌های اولیه فراتر از مسیرهای خشکی‌محور شمالی که تاکنون غالب بوده‌اند، پیشنهاد می‌دهد.

ابزارهای یافت‌شده، شواهد محکمی از «استفاده مداوم از فناوری لووالوا و تولید پوسته… و مجموعه ابزارهای متنوع» ارائه می‌دهند که بینش‌های ارزشمندی درباره حضور انسان‌های اولیه، ترجیحات مواد خام و تنوع فناورانه آن‌ها به دست می‌دهد. دکتر کاراهان تأکید می‌کند که این نتایج، آیوالیک را که پیش از این از نظر پتانسیل پارینه‌سنگی مورد مطالعه قرار نگرفته بود، به عنوان یک منطقه حیاتی با ردپای فعالیت‌های انسان اولیه تأیید می‌کند.

دکتر هانده بولوت از دانشگاه دوزجه، یکی دیگر از نویسندگان مقاله، می‌افزاید که نتایج بر پتانسیل آیوالیک به عنوان یک زیستگاه طولانی‌مدت انسان‌تباران و منطقه‌ای کلیدی برای درک ویژگی‌های فناوری پارینه‌سنگی در شرق اژه تأکید دارد. تیم تحقیقاتی برای روشن شدن عمق زمانی و ویژگی‌های کارکردی مجموعه‌ی آیوالیک، رویکردهای چندرشته‌ای شامل تاریخ‌گذاری مطلق، حفاری‌های لایه‌نگاری و بازسازی محیط زیست باستانی را در آینده توصیه می‌کند.

پاسخ بدهید

وارد کردن نام و ایمیل اجباری است | در سایت ثبت نام کنید یا وارد شوید و بدون وارد کردن مشخصات نظر خود را ثبت کنید *

*