گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
تاکنون به بودجهای که صرف ساخت ماهوارههایی که به فضا پرتاب میشوند فکر کردهاید؟ در ادامه ۱۰ ماهواره گران قیمت حاضر در مدار زمین را معرفی میکنیم.
ماهوارهها یکی از شگفتانگیزترین فناوریهایی هستند که بشر موفق به طراحی و ساخت آنها شده است. ایده ساخت چنین وسیلهای و پرتاب آن به فضا برای قرار گرفتن در مدار زمین، واقعا حیرت انگیز است. البته نباید فراموش کرد که این کار به شدت پرهزینه بوده و بودجه زیادی میطلبد.
قسمت عمدهای از هزینهها به مسائل لجستیکی پرتاب موشک مربوط میشود. برای رهایی از نیروی گرانش زمین، انرژی بسیار زیادی لازم است و برای تأمین آن باید از هزاران تن سوخت گران قیمت در هر پرتاب موفق استفاده شود. فضاپیما نیز معمولا از بین میرود، هرچند مهندسان در پیشرفتهای اخیر موفق به بازیابی موشک برای نوبتهای بعدی شدهاند و تلاشها همچنان ادامه دارد. علاوه بر این، هزینه ساخت ماهواره به شدت بالاست. هر ماهواره متشکل از ابزار و قطعات ظریفی است که باید مجهز به آنها شود تا بتواند در اعماق فضا به پژوهش بپردازد.
۱۰ ماهواره گران قیمت حاضر در مدار
طبیعی است که مجموعه این اقدامات هم پرهزینه و هم بسیار دشوار باشد. با این حال، طراحی، ساخت و پرتاب ماهوارهها به فضا امری ضروری برای آینده بشر است، چرا که آنها نقشی حیاتی در پژوهشهای مربوط به فضای لایتناهی و همچنین فرآیندهای طبیعی زمین دارند و علاوه بر آن، ستون فقرات شبکه ارتباطات جهانی را تشکیل میدهند.
سالانه دولتها و شرکتهای خصوصی میلیاردها دلار برای قرار دادن ماهوارههای خود در فضا سرمایهگذاری میکنند و در رقابتی که روزبهروز بزرگتر و پرهزینهتر میشود، در پی یافتن راهی به سوی موفقیت هستند. در این مطلب از گجت نیوز فهرستی از گرانترین ماهوارههای در حال گردش در مدار زمین را گردآوری کردهایم که میتواند آگاهی ما را نسبت به فضای پیرامون افزایش دهد.
اطلاعات ماهوارههای نظامی به صورت طبقهبندی شده حفظ میشود و نمیتوان در این فهرست به آنها اشاره کرد. با این حال میتوان انتظار داشت که هزینه آنها در محدوده مشابه با ماهوارههایی باشد که در ادامه معرفی خواهیم کرد.
- موشک سایوز سه ماهواره ایرانی را به فضا میبرد
- ماهواره اینترنتی استارلینک در مدار زمین از تصادف با ماهواره چینی جان سالم به در برد
ایستگاه فضایی بین المللی
بهطور کلی، ماهوارهها به عنوان تجهیزاتی بدون سرنشین در نظر گرفته میشوند که فاقد سیستمهای پشتیبانی حیات یا فضاهای قابل سکونت هستند و دادهها را به زمین ارسال میکنند. این موضوع باعث صرفهجویی قابل توجهی در هزینهها میشود، زیرا این آنها میتوانند با حداقل حفاظت و در کمترین جرم ممکن و به صورت فشرده طراحی شوند. اما اگر بخواهید ماهوارهای بسازید که انسانها بتوانند در آن زندگی کنند، چه میشود؟
ایستگاه فضایی بین المللی که به اختصار ISS نامیده میشود، دقیقا به همین شکل طراحی و ساخته شد. این پروژه، جاهطلبانهترین طرح فضایی در تاریخ بشر است که حاصل همکاری بیسابقه میان کشورهای پیشرو در عرصه فضاست. (کشورهایی که طی مأموریتهای متعدد با یکدیگر همکاری کردند تا این ایستگاه فضایی را مونتاژ کنند)
ایستگاه فضایی بین المللی پروژهای عظیم و متشکل از ماژولهای گوناگون است که هر یک از آنها به طور جداگانه به فضا پرتاب و سپس در مدار به هم متصل شدهاند. نتیجه این تلاش مهندسان، یک ایستگاه فضایی با قابلیت سکونت دائمی است که ماژولهای تحت فشار آن امکان زندگی بدون تجهیزات حفاظتی را فراهم میکنند.
طبیعی است که هزینه چنین پروژهای بسیار بیشتر از هر ماهواره دیگری باشد، زیرا هر ماژول جداگانه هزینههای ساخت و پرتاب خاص خود را دارد. علاوه بر این، هزینه نگهداری آن نیز به مراتب بالاتر است، چرا که به طور منظم نیاز به سوختگیری دارد. هرچند تعیین رقم دقیق به خاطر مشارکت چند آژانس فضایی دشوار است، اما براساس برآوردها، هزینه ساخت آن حدود ۱۵۰ میلیارد دلار بوده است.
هزینه ساخت ISS از هر ماهواره دیگری در این فهرست بیشتر است. ارزش علمی این ایستگاه، جایی برای صحبت باقی نمیگذارد، زیرا به فضانوردان امکان میدهد آزمایشهای مختلفی را در شرایط بیوزنی انجام دهند و تأثیر پروازهای فضایی بلندمدت بر بدن انسان را بررسی کنند. با این حال، عمر این ایستگاه رو به پایان است و ناسا قصد دارد در سال ۲۰۳۰ ایستگاه فضایی بین المللی را از مدار خارج کند.
- از ماهواره جاسوسی RUNNER با قابلیت رصد آنی و زنده از فضا رونمایی شد
- اولین ماهواره علمی فضایی تجاری جهان به فضا پرتاب شد
تلسکوپ فضایی هابل
یکی از گرانترین ماهوارههای دنیا یک تلسکوپ فضایی نسبتا قدیمی است: تلسکوپ فضایی هابل. هزینه اولیه آن که ۱.۵ میلیارد دلار بوده، شاید به نظر زیاد نیاید، اما باید در نظر داشته باشید که این رقم مربوط به دهه 90 میلادی است. اگر آن را با احتساب تورم و هزینههای نگهداری و بهروزرسانیهای بعدی محاسبه کنیم، تلسکوپ هابل تا سال ۲۰۲۱ حدود ۱۶ میلیارد دلار هزینه داشته است.
این رقم شاید زیاد به نظر برسد، اما با توجه به این که بیش از 35 سال سن دارد، هزینهها توجیه پذیر بهنظر میآید. بخش عمدهای از هزینههای آن صرف بهروزرسانیهایی شده که عمر مفید آن را افزایش دادهاند، زیرا جایگزینی کامل آن هزینهای بسیار بیشتر از تعمیرات داشته است. همچنین بخش زیادی از هزینهها به رفع نقص جدی در آینه تلسکوپ هنگام پرتاب اختصاص پیدا کرد که این موضوع هزینهها را به طور قابل توجهی افزایش داد.
با این حال، سرمایه گذاری روی این سازه عظیم جواب داده، چرا که تلسکوپ هابل دید بهتری از کیهان نسبت به هر زمان دیگری به ما داده است. این تلسکوپ تصاویر خیرهکنندهای از خوشههای ستارهای گرفته که صدها هزار سال نوری با ما فاصله دارند و به ما کمک کرده تا بهتر کیهان را درک کنیم.
تلسکوپهای زمینی نمیتوانند دقت هابل را داشته باشند، زیرا تداخل جو زمین باعث پراکندگی بسیاری از طول موجهای نور میشود که به ما میرسند. به عنوان تلسکوپ فضایی با طولانیترین دوران فعالیت در نور مرئی، هابل نقش حیاتی در پر کردن این خلأ داشته است. انتظار میرود که این تلسکوپ همچنان تا سالهای ۲۰۳۰ تا ۲۰۴۰ به کار خود ادامه دهد.
- عصر جدید جنگها آغاز شد؛ آمریکا به دنبال کور کردن چشم ماهوارههای دشمن از روی زمین است
- مشکل بزرگ اسپیسایکس: صدها ماهواره گران قیمت استارلینک در حال سقوط از مدار هستند
تلسکوپ فضایی جیمز وب
تلسکوپهای فضایی یکی از پرهزینهترین انواع ماهوارهها هستند و علاوه بر هابل، میتوان به تلسکوپهای پیشرفتهای مثل جیمز وب اشاره کرد که در سال 2021 میلادی پرتاب شد. جیمز وب مجهز به تجهیزات پیشرفته است و از هایل گران قیمتتر است.
هزینه ساخت و پرتاب تلسکوپ جیمز وب حدود ۱۰ میلیارد دلار بود و این باعث میشود که گرانترین ماهوارهای باشد که تاکنون به فضا فرستاده شده است. ایستگاه فضایی بینالمللی و هابل شاید در مجموع هزینه برتر بوده باشند، اما آنها از طریق پرتابها و بهروزرسانیهای متعدد ساخته شدند و هزینه اولیهشان بسیار کمتر بود. حتی JWST در ابتدای پروژه حدود ۱ میلیارد دلار برآورد شده بود، اما در مواجهه با چالشهای مهندسی برای سرهم کردن پیچیدهترین تجهیزات حسگر، هزینه آن بارها افزایش یافت.
این مأموریت کاملا موفقیت آمیز بود و تلسکوپ جیمز وب اکنون در نقطه لاگرانژ L2 در مدار قرار دارد و به قلب کیهان نگاه میکند تا اسرار شکلگیری کهکشانها را درک کند. این تلسکوپ عمدتا طیف فروسرخ را با استفاده از ۱۷ ابزار علمی مختلف تحلیل میکند و به آن امکان میدهد اجرام آسمانی نامرئی مانند سیاهچالههای فوق العاده چگال را رصد کند؛ بنابراین، این تلسکوپ قرار نیست جایگزینی برای هابل باشد، بلکه نقش بسیار متفاوتی ایفا میکند و حداقل فعلا در کنار تلسکوپ قدیمی به فعالیت خود ادامه میدهد.
- ماهوارههای جاسوسی گرانقیمت اسپیس ایکس سیگنال را به جای زمین به فضا میفرستند!
- دومین شکست موشک خصوصی سرس-۱ چین: از دست رفتن ۳ ماهواره در پرتاب نافرجام
ماهواره نیسار
سه ماهواره قبلی که راجع به آنها صحبت کردیم، تمرکز خود را صرف درک اعماق کیهان و فضا کردهاند، اما اغلب ماهوارهها روی زمین و ارتباط با آن تمرکز دارند. برای مثال، ماهوارههای سنجش از دور برای پایش سطح و جو زمین، هم به منظور تحقیقات علمی و هم اهداف نظارتی، استفاده میشوند. ماهواره تازه پرتاب شده NISAR، گرانترین و پیشرفتهترین ماهواره سنجش از دوری است که تاکنون به مدار زمین فرستاده شده است. این ماهواره حاصل همکاری ناسا و سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) است و هزینه آن ۱.۵ میلیارد دلار بوده، که آن را به گرانترین ماهواره تصویربرداری زمین تاکنون تبدیل میکند.
بودجه ساخت این ماهواره در واقع کمتر از حد معمول است، زیرا ISRO پرتاب و نگهداری آن را بر عهده داشته است. آژانس فضایی هند به مأموریتهای فضایی مقرونبهصرفه مشهور است و توانست ماهواره را با کمترین هزینهای که میشد تصور کرد، به مدار بفرستد. دو آژانس فضایی همچنین در توسعه ماهواره همکاری داشتهاند و این ماهواره به مجموعهای از ابزارهای علمی مجهز است تا تغییرات اکولوژی زمین را تحلیل کند.
نکته قابل توجه این است که این اولین ماهواره تصویربرداری راداری با دو فرکانس است و با رادارهای باند S و L، ساخته شده توسط ISRO و ناسا، به طور دورهای از سطح زمین عکس میگیرد. انتظار میرود این دادهها پژوهشی بسیار دقیقتر از همیشه ارائه کنند و به دانشمندان در درک الگوهای اکولوژیکی در حال تغییر زمین کمک کنند.
- سه ماهواره ایرانی تا اوایل زمستان 1404 به فضا پرتاب میشوند
- آیا مریخ زمانی شبیه زمین بود؟ ماهوارههای دوقلوی ناسا راز اتمسفر گمشده را فاش میکنند
منظومه ماهوارهای WorldView Legion
یکی از شیوههای رایج و به صرفه برای تصویربرداری از زمین، پرتاب منظومههای ماهوارهای است که در مقایسه با بودجه، پوشش بسیار گستردهتری فراهم میکنند. قدرتمندترین و گرانترین منظومه سنجش از دور جهان، منظومه WorldView Legion است.
این منظومه جذاب شامل شش ماهواره است که در دو مرحله پرتاب شدهاند و هر کدام به دوربینهای با وضوح بالا و ابزارهایی برای تحلیل چندطیفی مجهز هستند. این ماهوارهها در کنار چهار ماهواره قدیمیتر WorldView که پیشتر پرتاب شدهاند، پوشش جهانی ایجاد میکنند و میتوانند از یک مکان تا ۱۵ بار در روز تصویر تهیه کنند. از آنجا که این یک سامانه ماهوارهای تجاری است، هر فرد یا نهادی میتواند سفارش تهیه این تصاویر را بدهد. سازمانها، آزمایشگاهها، شرکتها و افراد در سراسر جهان از تصاویر WorldView Legion برای پژوهش و برنامهریزی استفاده میکنند.
البته این ماهوارهها ارزان نیستند و به همین دلیل رقابت چندانی در این حوزه وجود ندارد. هر یک از ماهوارههای مستقل WorldView برای شرکت ونتور (که پیشتر با نام مکسار شناخته میشد) حدود ۷۵۰ میلیون دلار ناقابل هزینه داشته است. اما ماهوارههای رده Legion بسیار ارزانتر هستند و نهایتا هر ماهواره 600 میلیون دلار خرج روی دست آنها گذاشته است.
- کشف ارزانترین راهکار مبارزه با تغییر اقلیم؛ چگونه ماهوارهها مسیر نجات زمین را نشان دادند؟
- هزینه ساخت ماهواره در ایران ارزانتر از قدرتهای بزرگ فضایی است
ماهواره Chollian-2A and 2B
کره جنوبی طی سالیان اخیر پیشرفت زیادی در برنامههای فضایی خود داشته و توانسته سطح فناوری طراحی و ساخت ماهواره و پرتاب آنها به مدار زمین را افزایش دهد. یکی از دستاوردهای مهم این کشور تا به امروز، منظومه ماهوارهای Chollian-2A and 2B است. این منظومه از دو ماهواره تشکیل شده، اما هر دو پیشرفته و چندمنظوره هستند.
برخلاف منظومههایی که تاکنون بررسی کردیم، این سامانه تمرکز خود را معطوف به شبه جزیره کره جنوبی کرده و به همین دلیل در مدار زمین ایستا یا زمین ثابت قرار گرفته است. رسیدن به این مدار کار دشواری بوده و از این رو کره جنوبی پرتاب را به شرکتهای خصوصی واگذار کرده است.
شرکت آریان اسپیس به خاطر تجربه طولانی و شهرت خود، در رقابت با اسپیس ایکس برنده این قرارداد شد و توانست این ماهوارهها را در سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰ با موفقیت در مدار قرار دهد. این دو ماهواره وظایف را میان خود تقسیم کردهاند و به صورت هماهنگ وظایف کلیدی مختلفی را انجام می دهند. برای مثال، چولیان ۲A به یک تصویربردار پیشرفته هواشناسی مجهز شده که برای تحلیل سامانههای جوی و جمعآوری دادههای جوی به کار میرود. در مقابل، چولیان ۲B مجهز به تصویربردار رنگ اقیانوس و طیف سنج پایش محیط زیست شده و به دانشمندان کرهای امکان میدهد تغییرات محیطی پیرامون شبه جزیره کره را بررسی و حتی حرکت ذرات بسیار ریز گردوغبار را ثبت کنند.
مطابق انتظار، بودجه طراحی و ساخت تا پرتاب آنها به مدار زمین ثابت، بسیار زیاد بوده است. هرچند هیچ یک از شرکتهای خصوصی دخیل در ساخت آنها رقم دقیق هزینهها را اعلام نکردهاند، اما این پروژه با بودجه ۶۵۵ میلیون دلار تصویب شده که منظومه چولیان را به یکی از گرانترین ماهوارههای فعال در مدار امروز تبدیل میکند.
- شرکت Atomic-6 از زره فضایی برای محافظت از ماهوارهها و تجهیزات مداری رونمایی کرد
- نسخه نظامی استارلینک (استارشیِلد) برای ماهوارههای غیرنظامی دردسرساز شد
رصدخانه مدارگرد کربن 2
ماهوارههای سنجش از دور معمولا روی سطح زمین یا الگوهای آبوهوایی تمرکز دارند، اما رصدخانه مدارگرد کربن 2 یک چیز کاملا متفاوت را اندازه گیری میکند. این سازه بزرگ، ماهوارهای است که توسط ناسا برای پایش میزان دی اکسید کربن در جو زمین قرار گرفته و در مداری قطبی قرار دارد تا بتواند بخش گستردهای از زمین را پوشش دهد. رصدخانه هر 16 روز یک مرتبه از روی نقطهای که بوده عبور میکند و به ناسا اجازه میدهد تا میزان انتشار کربن دی اکسید سیاره را اندازه گیری کند.
تنها هدفی که Orbiting Carbon Observatory 2 دنبال میکند، همین است و به همین دلیل، تنها ابزار نصب شده روی آن یک طیف سنج بسیار دقیق برای اندازهگیری و تحلیل است. البته این موضوع باعث ارزان بودن آن نشده، چرا که این مأموریت ۴۶۵ میلیون دلار برای ناسا هزینه داشته است. بخش عمدهای از این هزینه صرف پرتاب شد، در حالی که نسخه قبلی این مأموریت با مشخصات مشابه تنها ۲۷۵ میلیون دلار هزینه داشت. اما از آنجا که آن پرتاب با شکست مواجه شد، ناسا مأموریت را با استفاده از موشکی بزرگتر تکرار کرد و سرانجام OCO-2 را در سال ۲۰۱۴ با موفقیت در مدار قرار داد.
عمر عملیاتی اولیه این ماهواره تنها دو سال پیش بینی شده بود، اما به دلیل ارتقاهای مداری دقیق و کارآمد از سوی کنترل زمینی، این مدت افزایش یافته و همچنان در مدار فعال است. البته در سال 2025، تأمین مالی پروژه متوقف شده و قرار است با یک فرود کنترل شده نابود شود.
- ارتش بریتانیا میگوید روسیه ماهوارههایش را بهصورت هفتگی مورد هدف قرار میدهد!
- ماهوارهها و زباله های فضایی درحال نابودی لایه ازن هستند!
ماهواره تراستار – 1
در کنار تلسکوپهای فضایی و ماهوارههای رصد زمین، باید به ماهوارههای مخابراتی نیز اشاره کرد. این دسته از ماهوارهها ستون فقرات شبکههای بیسیم جهانی را شکل میدهند و اینترنت ماهوارهای را در دسترس بشر قرار میدهند. پروژهای جاهطلبانهتر، ارائه ارتباطات تلفن همراه از طریق ماهوارههاست؛ کاری که تنها تعداد کمی از شرکتها موفق به انجام آن شدهاند. یکی از پیشگامان این فناوری شرکت TerreStar بود که در سال ۲۰۰۹ ماهواره TerreStar-1 را پرتاب کرد.
ایده این بود که ماهواره فوق ارتباط مستقیم تلفن همراه را در سراسر کانادا فراهم کند و مشکلات زیرساختهای محلی یا خارج بودن از محدوده پوشش را دور بزند. به همین دلیل، این ماهواره به عنوان سازهای بسیار قدرتمند طراحی شد که در مدار زمین آهنگ قرار بگیرد و میلیونها تماس را پشتیبانی کند. TerreStar-1 بزرگترین ماهواره مخابراتی زمان خود بود و طبیعتا بودجه زیادی صرف آن شد؛ به طوری که تنها هزینه ساخت آن حدود ۵۰۰ میلیون دلار برای شرکت تمام شد. هزینه پرتاب حتی بیشتر از این بود، هرچند TerreStar هرگز رقم دقیق آن را اعلام نکرد. با این حال، این هزینهها به قدری سنگین بودند که شرکت بدهی زیادی بالا آورد و مدت کوتاهی اعلام ورشکستگی کرد.
- ماهوارهها اسرار جهان را فاش میکنند؛ تماسها، پیامکها و تمام دادههای نظامی و شرکتی
- اسپیس ایکس دههزارمین ماهواره اینترنتی استارلینک را پرتاب کرد
ماهواره اینتل ست 35e
اینتل سَت یکی از اپراتورهای شناخته شده مخابراتی جهان است و ناوگان بزرگی از ماهوارهها را در اختیار دارد که ستون فقرات شبکههای بیسیم جهانی را تشکیل میدهند. بیشتر این ماهوارهها کوچک و نسبتا ارزان هستند، اما ماهوارههای رده EpicNG ماهوارههایی قدرتمند به شمار میروند که حجم بالایی از ترافیک تجاری را در نقاط کلیدی پوشش میدهند.
ماهواره Intelsat 35e یکی از جدیدترین پرتابهای این مجموعه است که در سال ۲۰۱۷ به مدار فرستاده شد. مثل بیشتر ماهوارههای تجاری، شرکت هزینه دقیق آن را اعلام نکرده است، اما مشخص است که ماهوارههای EpicNG با هزینهای بیش از ۴۰۰ میلیون دلار ساخته میشوند و تقریبا همین مقدار نیز صرف پرتاب آنها به مدار زمین آهنگ میشود.
این ماهواره که توسط بوئینگ اسپیس ساخته شده، یکی از بزرگترین ماهوارهها در نوع خود به حساب میآید و توان عبوری بسیار بالایی دارد. این ویژگی به اینتل ست 35e امکان میدهد قارههای آمریکا، اروپا و آفریقا را پوشش دهد، اما همین ابعاد بزرگ، پرتاب آن را به کاری دشوار تبدیل میکند. رسیدن به مدار زمین ثابت به تنهایی چالش برانگیز است و اندازه عظیم این ماهواره این کار را سختتر هم میکند. ماهواره قبلی، Intelsat 33e، حتی در مدار منفجر شد. قرارداد پرتاب ماهواره جدید به شرکت اسپیس ایکس واگذار شد که پس از دو تلاش ناموفق، سرانجام با قدرتمندترین موشک فالکون ۹ خود توانست Intelsat 35e را با موفقیت به مدار بفرستد.
این ماهواره جایگاه خود را بهعنوان یکی از ابزارهای مهم پخش و انتقال داده در ناوگان جهانی اینتل ست تثبیت کرده و همچنان همگام با چرخش زمین در مدار باقی مانده است و حجم بالایی از ترافیک تجاری را مدیریت میکند.
- ماهوارههای استارشیلد اسپیس ایکس سیگنالهایی را در فرکانسهای غیرمجاز ارسال میکنند
- ماهوارههای مخابراتی ایرانی کیفیت خدمات را متحول میکنند
ماهواره TDRS-13
ماهوارههای تجاری پدیده تازهای نیستند، اما در گذشته سادهتر از امروز بودند و فقط میتوانستند حجم بسیار محدودی از ترافیک را مدیریت کنند. این موضوع چالشی خاص برای مأموریتهای فضایی ایجاد میکرد، زیرا این مأموریتها اغلب با سرعتهایی بسیار متفاوت از زمین حرکت میکردند و در نتیجه، ارتباط مستقیم آنها با ایستگاههای زمینی به صورت مقطعی برقرار میشد.
به منظور مقابله با این چالش، ناسا شبکهای اختصاصی از ماهوارههای مخابراتی خود را راهاندازی کرد که تمرکز آن بر برقراری ارتباط با مأموریتهای فضایی بود. این ناوگان که ماهوارههای ردیابی و انتقال داده نام دارد، به ناسا امکان میدهد مأموریتهای فضایی خود، از جمله ماهوارههای مدار پایین مانند تلسکوپ فضایی هابل و انواع ماهوارههای تحقیقاتی را فورا و به سرعت دنبال کند.
ماهواره TDRS-13 جدیدترین ماهوارهای است که به عنوان بخشی از این ناوگان پرتاب شده و در مجموع، هزینه ساخت و پرتاب آن ۴۲۱ میلیون دلار برای ناسا برآورد شده است. این ماهواره سازه ای پیچیده با چندین آنتن و ترانسپاندر است که در باندهای فرکانسی مختلف با فضاپیماها ارتباط برقرار میکند. همین ساختار ظریف در جریان تولید مشکلاتی ایجاد کرد و باعث شد تا یکی از آنتنها تأخیر در پرتاب ایجاد کند.
در نهایت، شرکت United Alliance با موفقیت TDRS-13 را پرتاب کرد و آن را در مدار زمین آهنگ قرار داد. با وجود موفقیت این مأموریت، TDRS-13 آخرین ماهواره از این مجموعه بود، زیرا ناسا اکنون در حال پایان دادن به این برنامه است. گسترش ماهوارههای تجاری پیشرفته باعث شده وجود یک شبکه ماهوارهای اختصاصی دیگر ضروری نباشد، چرا که خدمات تجاری امروزی پوشش و ظرفیت مورد نیاز را فراهم میکنند.