دانشمندان ناسا با استفاده از اطلاعات ارسالی از سوی فضاپیمای Grail توانستند علت پیدایش حلقه های روی سطح ماه را کشف کنند. این فضاپیما در سال 2011 به فضا پرتاب شد و اطلاعات بسیار مهمی را در اختیار محققان قرار داده است.
به عقیدهی دانشمندان ناسا، کیفیت و دقت اطلاعات ارسال شده از سوی فضاپیمای Grail در نوع خود بینظیر است و تاکنون دو مقالهی علمی با استفاده از اطلاعات دریافتی از این فضاپیما منتشر شده است. جدیدترین بررسیهای صورت گرفته بر اساس اطلاعات فضاپیمای Grail در خصوص حلقه های روی سطح ماه بوده است. در این بررسیها مشخص شد که این حلقهها در واقع همان دهانههای برخوردی ناشی از سقوط دو سنگ فضایی در ماه هستند.
محققان معتقدند که منطقه موسوم به دریای خاوری، وسیعترین بخش در ماه بوده و حاوی بهترین دهانههای برخوردی در سطح تنها قمر کرهی زمین است. مشاهده این منطقه تا همین چند سال پیش نیز امکانپذیر نبود؛ چرا که این قسمت از ماه همواره از دید زمین مخفی باقی میماند.
حلقه های روی سطح ماه بر اثر برخورد یک سنگ فضایی عظیم به وجود آمده است
دانشمندان با بررسی آخرین اطلاعات تصویری و گرانشی از فضاپیمای Grail به این نتیجه رسیدند که برخورد یک سنگ فضایی عظیم باعث به وجود آمدن دهانهی بسیار بزرگی در ماه با عمق 180 کیلومتر شده و این برخورد عظیم، توازن گرانشی ماه را با مشکل روبرو کرده است.
فضاپیمای Grail در سال 2011 با هدف کشف اطلاعات مخفی ماندهی گرانشی ماه به فضا پرتاب شد. اطلاعات ارسالی از سوی این فضاپیما، مهمترین جزئیات پنهان در خصوص جرم و توازن گرانشی ماه را بیان میکند.