گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
آغاز پایان یافتن عمر خورشید و منبسط شدن آن
بدون شک نخستین دلیل وجود حیات بر روی کره زمین، وجود ستاره‌ای به نام خورشید و محل قرارگیری ما نسبت به آن است؛ سیاره‌ای همچون عطارد چنان به خورشید نزدیک است که هر چیزی در آن می‌سوزد و سیاره‌ای مثل زحل و یا مشتری چنان از آن دور هستند که هیچ موجود زنده‌ای در آن فرصت رشد و نمو پیدا نمی‌کند، پس پایان عمر کره زمین می‌تواند با جابجایی از محل کنونیش اتفاق بیفتد. موقعیت سیاره ما در منظومه شمسی اکنون در بهترین حالت ممکن است، نه خیلی دور نه خیلی نزدیک.
خورشید یک ستاره است –> ستاره‌ها می‌میرند. کره زمین وابسته به خورشید است –> پایان عمر کره زمین با مرگ خورشید فرا خواهد رسید! با این تناسب ساده مشخص می‌شود عمر کره زمین نه تنها به وضعیت خود سیاره، بلکه به عوامل خارجی بسیار زیادی مخصوصا منبع تامین انرژی آن بستگی دارد. حتی خواندن صفحه نمایش، تکان دادن موس و یا لمس کردن صفحه نمایش گوشی، همه و همه نیازمند انرژی است. بدون انرژی هیچ چیزی وجود نخواهد داشت.
ستاره یک جرم فضایی پرنور و بسیار داغ متشکل از پلاسماست که انسجام خود را توسط نیروی گرانش حفظ می‌کند. یک ستاره همچون خورشید به دلیل همجوشی گرما‌هسته‌ای هیدروژن به هلیم در مرکز آن، همواره درخشان بوده و انرژی ایجاد شده از بخش درونی را به فضای بیرونی اطراف می‌تاباند. اما وقتی ذخیره هیدروژن در هسته یک ستاره رو به اتمام می‌رود، یعنی تایمر پایان عمر خود آن و سیاره‌های پیرامونش شروع به ثانیه انداختن کرده است. با تمام شدن هیدروژن، هلیوم تبدیل به سوخت اصلی شده و شروع به سوختن می‌کند. مشکل کار اینجاست؛ سوختن هلیوم سبب ایجاد گرمای بسیار زیادی در ستاره می‌شود. گرمای حاصله سبب انبساط ستاره شده و حجم آن را چند برابر می‌کند، تا جایی که با مرگ آن، این انبساط متوقف می‌شود.
با تماش شدن سوخت هیدروژن، ستاره منبسط شده و تبدیل به غول سرخ می‌گردد. این غول سرخ در ادامه با به صدا درآوردن آهنگ پایان عمر کره زمین ، به مرحله تباهیدگی رسیده و بخشی از جرم خود را در فضا دفع می‌کند تا بعدها در تشکیل ستارگان نسل جدیدتر با عناصر سنگین‌تر مورد استفاده قرار بگیرد. هسته ستاره هم به بقایای ستاره‌ای تبدیل می‌شود که ممکن است کوتوله سفید، ستاره نوترونی و یا در صورت کافی بودن، جرم یک سیاهچاله باشد.
اما جای نگرانی نیست، چون خورشید اکنون یک ستاره میان سال به شمار رفته و میلیاردها سال دیگر از عمر آن، اگر همه چیز خوب پیش برود، باقی مانده است. این ستاره همچنان انرژی دهی خود را به منظومه شمسی ادامه داده و به طور مداوم از طریق گداخت هسته‌ای هیدروژن را به هلیوم تبدیل خواهد کرد.
از دیگر اتفاق‌های هراسناک ممکن، کشیده شدن زمین از سوی خورشید است؛ پایان عمر کره زمین وقتی است که زمین به اندازه کافی به سطح خورشید نزدیک شده و همه چیز آن ذوب شوند، چون در حالت عادی سطح خورشید 6 هزار درجه دما دارد، اما سوختن هلیون به جای هیدروژن این رقم را باز هم افزایش خواهد داد.
کره زمین در مقایسه با خورشید میلیون‌ها بار کوچک‌تر است، پس طبیعی است بعد از برخورد با آن چیزی جز خاکستر و بخار از آن باقی نماند. البته خورشید در آن لحظه حال خوشی ندارد، پس ممکن است سرنوشت کره زمین را طور دیگری رقم بزند. پایان عمر کره زمین ممکن است به جای نزدیک شدن زیاد از حد به خورشید، با دور شدن از آن اتفاق بیفتد، به طوری که یخبندان کل سیاره را فرا گرفته و با خارج شدن از مدار ستاره خود، در فضای نامتناهی کائنات سرگردان شود. بعد از آن چه بر سر سیاره زمین خواهد آمد؟ مطمئنا بعد از برچیده شدن کلا حیات از روی زمین، حال روز آن یکی از دو تصویر زیاد خواهد بود.
