با بهترین ناوهای هواپیمابر جهان آشنا شوید

تعداد کشورهایی که از ناو هواپیمابر برخوردار هستند بسیار کم است. در کل ناوهای هواپیمابر را براساس امتیازاتی چون اندازه، میزان قدرت حمل بار و سلاح‌های دفاعی و تهاجمی می‌توان به سه دسته تقسیم کرد: ناو هواپیمابرهای بزرگی که می‌توانند بالگردها را با خود حمل کنند، ناو هواپیمابرهایی که قابلیت حمل کشتی‌های آبی‌خاکی دارند و ناوهواپیمابرهایی که دارای آشیانه هستند. با گجت نیوز همراه باشید تا شما را با 10 مورد از بهترین ناو هواپیمابرهای دنیا آشنا کنیم.

با بهترین ناوهای هواپیمابر جهان آشنا شوید

ناو هواپیمابر مدل فورد کلاس (ایالات متحده)

نسل بعدی ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده، ناوهای هواپیمابر مدل فورد Gerald R. Ford  خواهند بود. اولین ناو از این کلاس Ford CVN78 نام دارد. این پروژه در ابتدا با نام CVNX شناخته می‌شد؛ بعدها این پروژه CVN-21 نام گرفت که البته منظور از شماره 21 شماره بدنه نیست بلکه عدد 21 به برنامه‌ی ارتش ایالات متحده در قرن 21 اشاره دارد. CVN-78 به نام Gerald R. Ford شناخته می‌شود و در طراحی بدنه‌ی آن از ساختار ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز استفاده شده است. ناوهای کلاس فورد ترکیبی از جدیدترین ویژگی‌ها خواهند بود که از جمله‌ی آنها می‌توان به راکتور اتمی جدید A1B، خصوصیات پنهانکاری جدید جهت کاهش سطح مقطع راداری، قلاب پرتاب جدید و نیاز به خدمه‌ی کمتر اشاره کرد.

نیروی دریایی ایالات متحده معتقد است با استفاده کردن از جدیدترین سیستم‌ها و گسترش سیستم‌های مکانیزه، قادر است میزان هزینه‌ها و تعداد خدمه را کاهش داد. جدیدترین سیستم‌ها در بخش جزیره‌ی ناو مورد استفاده قرار می‌گیرد. طراحی اجزا CVN-78 از بهار سال 2007 آغاز شده است و انتظار می‌رود کار ساخت در سال 2015 پایان یابد. کار ساخت ناو در حوضچه ساخت شرکت Northrop Grumman واقع در Virginia انجام می‌گیرد، این شرکت تنها شرکتی است که دارای حوضچه‌ی مناسب جهت ساخت ناوهای هواپیمابر اتمی است. هزینه‌ی ساخت هر ناو در سال 2005 مقدار 8 بیلیون دلار اعلام شد، البته هزینه‌ی تحقیقات و تکنولوژی‌های جدید نیز 5 بیلیون دلار اعلام شد.

ناو هواپیمابر چاکری ناروبت (ساخت تایلند)

ناو تایلندی Chakri Naruebet به افتخار خاندان سلطنتی تایلند نامگذاری شده است. این تنها ناو هواپیمابر فعال در جنوب شرق آسیا محسوب می‌شود و البته تنها نمونه با یک سوئیت سلطنتی برای پادشاه است. چاکری ناروبت در یک کارخانه کشتی سازی اسپانیایی و براساس ناو Principe de Asturias شکل گرفته است. با طول 182 متر و وزن 11هزار و 400تن هنگام بارگیری کامل، چاکری ناروبت یکی از کوچکترین ناوهای هواپیمابر جهان محسوب می‌شود. در ابتدا این ناو از ناوگان هوایی شامل 9 فروند جنگنده هریر برخوردار بود اما فقدان قطعات یدکی کل این ناوگان را زمین‌گیر کرد و اکنون ناوگان هوایی آن شامل 4 فروند بالگرد SH-60 Seahawk می‌شود. چاکری ناروبت کمتر در حالت عملیاتی قرار می‌گیرد و کاهش بودجه موجب شده تا تنها یک روز در ماه پایگاه دریایی خود را ترک کند. بدون جنگنده‌های هریر، این ناو بیشتر برای حمل پادشاه و همراهان وی برای سواری سلطنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد تا تمرین‌های نظامی، و از این رو به عنوان بزرگترین قایق تفریحی سلطنتی جهان شناخته می‌شود.

ناو هواپیمابر نیمیتز (ایالات متحده)

کلاس ناوهای هواپیمابر Nimitz شامل ۱۰ سوپرکریر (Super Carrier) است که از انرژی هسته‌ای برای پیشرانه آنها استفاده می‌شود. این ناوها در اختیار نیروی دریایی ارتش ایالات متحده آمریکا هستند. طول این ناوها بیش از ۳۳۰ متر و وزن هر کدام از آنها چیزی در حدود ۱۰۰ هزار تن است. عرض عرشه این ناوها چیزی بین ۷۷ تا ۷۸ متر است. پیشرانه این ناوها به جای استفاده از توربین‌های گاز و یا موتورهای الکترودیزل از دو راکتور هسته‌ای با استفاده از فشار آب، بهره می‌برد که ۴ شفت موتوری را به حرکت درآورده و می‌توانند به سرعتی در حدود 60 کیلومتر در ساعت برسند. لازم به ذکر است که این موتورها 260000 اسب بخار قدرت دارند. این قابلیت باعث می‌شود که این ناوها بدون سوختگیری بتوانند به میزان 20 سال به طور مداوم به انجام عملیات در سراسر دنیا بپردازند و طول عمری نزدیک به 50 سال داشته باشند.

تمام این ۱۰ ناو ساخت شرکت Newport News Shipbulding Company هستند و اولین ناو ساخته شده در این کلاس USS Nimitz بود که در سال ۱۹۷۵ و دهمین و آخرین ناو نیز USS George H. W. Bush بود که در سال ۲۰۰۹ به عرصه خدمت وارد شدند. ناوهای هواپیمابر یکی از ارکان اصلی جنگ‌های نیروهای نظامی ایالات متحده آمریکا بوده‌اند و به منظور کنترل یک قسمتی از اقیانوس، یا یک دریا و … به خوبی ایفای نقش کرده‌اند. کشتی که نه بلکه می‌توان گفت یک شهر شناور است منظور ناو هواپیمابر Nimitz است. USS Nimitz با 85/338 متر طول و 80/76 متر عریض‌ترین کشتی جنگی دنیا است که روی عرشه آن سه میدان فوتبال جای می‌گیرد. زیر عرشه یعنی داخل شکم نیمیتز هم آنقدر وسیع و پرپیچ و خم است که افسران و ملوانان آدرس محله کوچه و آپارتمان خود را گم می‌کنند.

ناو هواپیمابر کوزنتسوف (روسیه)

اصلی‌ترین کار و ماموریت ناو کوزنتسوف، پشتیبانی زیردریایی‌های حامل موشک‌های استراتژیک قاره‌پیما، و شناورهای سطحی و هواپیماهای گشت دریایی حامل موشک، در ناوگان روسیه است. این ناو، تنها ناو هواپیمابر عملیاتی در نیروی دریایی روسیه می‌باشد. این ناو هواپیمابر از سیستم ضد زیردریایی اوداو 1 و 60 راکت ضد زیردریایی استفاده می‌کند. این سیستم توانایی دفاع از ناو را در برابر زیردریایی‌ها و سایر وسایل زیر آبی را دارد. برد اوداو1 در حدود 3000 متر و عمق درگیری آن با زیردریایی ها 600 متر می‌باشد. پیشرانه ناو کوزنتسوف غیراتمی است و دارای 8 دیگ بخار و 4 توربین بخار است که هر کدام نیرویی برابر با 50000 اسب بخار تولید می‌کنند و 4 محور انتقال نیرو و 4 پروانه را دارا می‌باشد. این ناو با بیشترین سرعت یعنی54 کیلومتر در ساعت داری بردی معادل 3800 مایل می‌باشد، اما با سرعت 33 کیلومتر در ساعت برد عملیاتیش به 7500 مایل افزایش می‌یابد. 8 دیگ بخار که با سوخت مازوت کار می‌کنند و متصل به 4 توربین گازی هستند مجموعاا به قدرت 200 هزار اسب بخار می‌رسد.

ناو هواپیمابر لیائونینگ (چین)

به رغم قدرت نظامی رو به رشد، چین تنها یک ناو هواپیمابر به نام لیائونینگ را در اختیار دارد. این ناو زندگی خود را در قالب ناو هواپیمابر شوروی سابق به نام ریگا آغاز کرد اما هیچگاه این پروژه تکمیل نشد و در عوض به عنوان اوراقی به یک سرمایه‌دار چینی فروخته شد تا تغییر کاربری دهد. در نهایت این کشتی در اختیار دولت چین قرار گرفت و پس از یک دهه مطالعه و به روزرسانی به استانداردهای مدرن نظامی مجهز شده و سال 2012 عملیاتی شد. لیائونینگ 304 متر طول و در حالت بارگیری کامل تقریبا 60 هزار تن وزن دارد. این ناوهواپیمابر فاقد منجنیق پرتاب هواپیما است و از یک سطح شیب دار برای کمک به برخاستن هواپیماهای بال ثابت بهره می‌برد. این کشتی قابلیت حمل 24 فروند جنگنده شنیانگ J-15 Flying Shark، 6 فروند بالگرد Z-18، 4 فروند بالگرد ضد زیردریایی Ka-31، و 2 فروند بالگرد Z-9 را دارد. اگرچه لیائونینگ قرار نیست دست کم تا سه سال دیگر به طور کامل مورد بهره‌برداری قرار گیرد اما چین همچنین سرگرم ساخت یک ناو هواپیمابر کاملا ساخت داخل است.

ناو هواپیمابر ملکه الیزابت (بریتانیا)

ناو هواپیمابر مادر یا ملکه الیزابت که بزرگ‌ترین کشتی جنگی بریتانیا به حساب می‌آید قادر است پیش از پهلوگیری در بندر مسافتی حدود ۱۰ هزار مایل دریایی را طی کند. بزرگترین کشتی جنگی ساخت بریتانیا در مراسمی با حضور ملکه بریتانیا، دیوید کامرون (نخست وزیر) و الکس سالموند (وزیر اول اسکاتلند) به طور رسمی به نام ملکه الیزابت نام‌گذاری شد. این ناو هواپیمابر به همراه نمونه کوچکتر خود به نام “شاهزاده ولز” که به نام همان وارث اول تاج و تخت بریتانیا یعنی پرنس چارلز است، بودجه‌ای 6.2 میلیارد پوندی را به خود اختصاص داده است. این ناو توانایی انجام تمام عملیات‌ها را از جنگ تا کمک‌های بشردوستانه و کمک‌های امدادی را دارد.

کشتی‌های جدید کلاس‌ کوئین الیزابت (QE.-Class) هر کدام وزنی معادل 71 هزار و 650 تن دارند و می‌توانند نسل جدید جنگنده‌های اف- 35 را که برای پرواز از باندهای کوتاه ساخته شدند، در خود جای دهند. وزارت دفاع انگلیس همچنین متعهد شده است که 138 جنگنده اف- 35 از شرکت آمریکایی لاکهید مارتین که مقاطعه کار اصلی این پروژه است خریداری کند. جت‌های رادارگریز اف- 35 در تابستان امسال دو نمایش هوایی در انگلیس برگزار می‌کنند. ناو هواپیمابر کوئین الیزابت در سال 2017 برای انجام عملیات‌های نظامی آماده خواهد شد این ناو می‌تواند 1600 تن را علاوه بر 40 جت یا هلی‌کوپتر، تا برد 16 هزار کیلومتری حمل کند.

ناو هواپیمابر شارل دوگل (فرانسه)

ناو سرفرماندهی فعلی و تنها ناو هواپیمابر در حال خدمت در نیروی دریایی فرانسه می‌باشد. شارل دوگل دهمین ناو هواپیمابر فرانسوی و اولین شناور سطحی با نیروی محرکه اتمی فرانسه می‌باشد. این ناو بعد از ناو روسی آدمیرال کوزنتسو، دومین ناو بزرگ اروپایی لقب گرفته است.این ناو در مقایسه با همتایان آمریکایی خود از ابعاد کوچکتری برخوردار بوده است. مساحت عرشه پرواز این هواپیما ۱۲ هزار متر مربع است و شارل دوگل با کمک عرشه ۱۹۵ متری خود قادر است حداکثر ۲۴ جنگنده را به طور همزمان در سطح کشتی جای دهد. همچنین ۱۰۰ پرواز در روز به مدت ۷ روز متوالی دیگر مزیت شارل دوگل است. زاویه بین عرشه اصلی و عرشه پروازی این ناو ۸٫۵ درجه است و دو آسانسور برای انتقال هواپیماها از آشیانه زیر عرشه تا عرشه در نظر گرفته شده است. این ناو نیاز به سوختگیری هسته‌ای هر ۵ سال یکبار دارد.

ناو هواپیمابر ویکرامادیتیا (هند)

ناو هواپیمابر ویکرامادیتیا هند ۲۶۲ متر طول، دارای۴۰۰۰۰ تن وزن می‌باشد و مساحت عرشه آن صدهزار مترمربع است. این ناو از چهار موتور توربین گازی General Electric LM2500 ساخت آمریکا استفاده می‌کند. حداکثر سرعت ناو ۵۲ کیلومتر بر ساعت می‌باشد و حداکثر برد آن ۱۵۰۰۰ کیلومتر است. روی این ناو جنگنده‌های میگ-29K ،جنگنده‌های تجاس و هلیکوپترهای کاموو-31، سی نایت و داهور مستقر خواهند شد. قرار است این ناو از سال ۲۰۱۸ وارد خدمت در نیروی دریایی هند شود. این ناو در اصل برای حمایت از زیردریایی‌های دارای موشک استراتژی ساخته شده است، این ناو از سیستم ضد زیردریایی اوداو_1 و 60 راکت ضد زیر دریایی استفاده می‌کند. این سیستم توانایی دفاع از ناو را در برابر زیردریایی‌ها و سایر وسایل زیر آبی را دارد. برد اوداو_1 در حدود 3000 متر و عمق درگیری آن با زیردریایی‌ها 600 متر می‌باشد. پیشرانه ناو کوزنتسوف غیر اتمی است و دارای 8 دیگ بخار و 4 توربین بخار است که هر کدام نیروی برابر با 50000 اسب بخار تولید می‌کنند و 4 محور انتقال نیرو و 4 پروانه را دارا می‌باشد. این ناو با بیشترین سرعت یعنی 54 کیلومتر در ساعت داری بردی معادل 3800 مایل می‌باشد، اما با سرعت 33 کیلومتر در ساعت برد عملیاتیش به 7500 مایل افزایش می‌یابد.ناوهای هواپیمابر

ناو هواپیمابر سائوپائولو (برزیل)

برزیل تنها ناو هواپیمابر خود به نام سائوپائولو را در سال 2000 از فرانسه خریداری کرد. این ناو که در اصل به سال 1963 ساخته شده یکی از قدیمی‌ترین ناوهای هواپیمابر عملیاتی جهان و تنها نمونه عملیاتی در آمریکای جنوبی است. سائوپائولو 265 متر طول و در حالت بارگیری کامل 33 هزار تن وزن دارد. افزون بر منجنیق پرتاب هواپیما، این ناو به سطح شیبدار با قابلیت جمع شدن مجهز شده است. ناوگان هوایی این ناو شامل 12 فروند A-4 Skyhawk، 4 فروند C-1A Trader و 20 فروند بالگرد از انواع مختلف می‌شود. این ناو می‌تواند ۴۰ هواپیما و هلیکوپتر را حمل کند. با این وجود عمدتا برای آموزش خلبانی استفاده شده و قدرت تهاجمی آن محدود است. ناو رهگیر و تهاجمی A-47 KU Skyhawk بر اساس طراحی و فناوری سائوپائولو ساخته شده‌اند که توانایی حمل موشک‌های هوا به هوای با برد کوتاه را دارد.ناوهای هواپیمابر

ناو هواپیمابر کاوور (ایتالیا)

ناو هواپیمابر Cavour در اصل یک ناو نیروبر است که می‌تواند هواگردهای سبک را حمل کند. ناو فوق در اصل به نام آندریا دوریا (Andrea Doria) در نیروی دریایی ایتالیا شناخته می‌شود که به عنوان گل سرسبد این نیرو در نقش فرماندهی ناوگروه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. برنامه طراحی آندریا دوریا در سال 2001 آغاز شد و در سال 2004 ساخت آن آغاز شد و در سال 2006 به منظور آزمایش‌های دریایی به آب انداخته شد و با تمام شدن این آزمایش‌ها در سال 2008 به نیروی دریایی ایتالیا تحویل شد و در سال 2009 کاملا عملیاتی گشت. آندریا دوریا در واقع مکمل ناو هواپیمابر Giuseppe Garibaldi در نیرو دریایی ایتالیا می‌باشد. این ناو میتواند هواپیماهای v / stol را حمل و پرواز دهد که می‌تواند شامل هواپیمای AV – 8B هارییر و در آینده نزدیک که هواپیما پیشرفته F 35B که نمونه عمود پرواز هواپیمای F 35 است باشد. آندره دوریا می‌تواند در نقش ضد سطحی و ضد زیر سطحی بواسطه حمل و پشتیبانی طیف وسیعی از بالگردها نیز عمل کند.

ناو فوق دارای عرشه‌ی پروازی به طول 183 متر با شیبی 12 درجه می‌باشد که از سیستم Sky Jump بهره می‌برد. عرشه پروازی این ناو می‌تواند تا 10 تا 12 هواپیما و همزمان 6 بالگرد را به علاوه یک بالگرد اختصاصی SAR را جای دهد. آندریا دوریا دارای 230 خدمه در 150 پست برای فرماندهی عملیات‌های دریایی و هوایی می‌باشد .این ناو داری آشیانه‌ای به عمق 7.2 متر و طول 134 متر و عرض 21 متر می‌باشد که دو دستگاه آسانسوربه منظور انتقال هواگردها و 4 دستگاه آسانسور کوچک برای انتقال ادوات و مهمات به عرشه پروازی، مجهز شده است.