آژانس دفاع موشکی آمریکا به دنبال پهپاد مجهز به لیزر پر انرژی برای نابودی موشکهای بالستیک، در لحظات اولیه پس از پرتاب است.
در حال حاضر دفاع در مقابل موشکهای بالستیک تنها به سامانههای موشکی محدود است. این گونه سامانهها اکثرا زمانی با موشک بالستیک درگیر میشوند که سرعت آن بسیار زیاد است. همچنین احتمال وجود کلاهکهای غیر واقعی و انواع دام برای فریب سامانههای دفاع موشکی نیز در این مرحله وجود دارد. به همین دلیل احتمال عدم موفقیت عمل رهگیری زیاد است و در مورد موشکهای بالستیک قاره پیما عملا سامانههای دفاعی موجود ناتوان هستند. بر همین اساس آژانس دفاع موشکی نسبت به پهپاد مجهز به سلاح لیزری برای نابودی موشکهای بالستیک در فاز پرتاب (فاز بوست) اعلام نیاز کرده است.
به گفته کریس جانسون، سخنگوی آژانس دفاع موشکی :
هدف ما بر هم زدن محاسبات دشمنان بالقوه مان با وارد کردن چنین سلاحی به سامانه دفاع موشکی است. این پهپاد مجهز به لیزر میتواند دفاع موشکی را متحول کرده و وابستگی به موشکهای رهگیر انرژی جنبشی (رهگیرهایی که با برخورد مستقیم و بدون سرجنگی انفجاری هدف را نابود میکنند) را تا حد بسیار زیادی کاهش دهد.
در حال حاضر هیچکدام از پهپادهای با سقف پروازی و پیوستگی پروزای بالای موجود، ظرفیت حمل لیزرهای پر انرژی را ندارند. بنابراین آژانس دفاع موشکی به دنبال پهپادی جدید است. این آژانس همچنین سال گذشته اعلام کرده بود که به سلاح لیزری جدیدی نیاز دارد و قرار است چنین لیزری را در قالب طرحی اثباتگر به نام اثابتگر لیزر کم انرژی (Low Power Laser Demonstrator (LPLD توسعه دهد.
تکنولوژی جدید احتمالی که در توسعه پهپاد مجهز به لیزر پر انرژی به کار خواهد رفت لیزر فیبری است که اشعهای متمرکز تر را در فواصل طولانی تر نسبت به سایر انواع لیزر تولید میکند. این نوع از لیزرها به دلیل داشتن نسبت سطح به حجم زیاد، میتوانند میزان قدرت بالای خروجی را برای مدت طولانی بدون داغ شدن بیش از حد حفظ کنند. همچنین به دلیل امکان هدایت امواج نور در این نوع لیزرها، میزان پراکنش اشعه لیزر در فواصل طولانی به حداقل میرسد. مشکلی که سایر انواع لیزر دارند این است که در فواصل طولانی اشعه شان دچار پراکنش شده و میزان انرژی که به سطح میتابانند به شدت کاهش مییابد. به همین دلیل است که سلاحهای لیزری حال حاضر دارای برد بسیار کمی هستند. برای مثال برد موثر لیزر AN/SEQ-3 نیروی دریایی آمریکا تنها 1.6 کیلومتر است. پروژه لیزر هوابرد که بستری آزمایشی بود و در طی آن لیزری شیمیایی بر روی دماغه یک فروند بوئینگ 747 برای رهگیری موشکهای بالستیک در فاز پرتاب نصب گردید، به همین دلیل کنار گذاشته شد.
بنابر اعلام آژانس دفاع موشکی در سال گذشته، از اثباتگر لیزر کم انرژی، برای آزمودن عملکرد لیزر حالت جامد در ارتفاع بالا بر روی هواگردها، به جای لیزر شیمیایی که قبلا آزموده شده بود، استفاده خواهد کرد. این اثباتگر قرار است دقیقا همان نوع لیزر پر انرژی که برای نصب بر روی پهپاد جدید مورد نیاز است را شبیه سازی کند.
فاز پرتاب (فاز بوست) به بازه زمانی کوتاه بلافاصله پس از پرتاب موشک اطلاق میشود، که در طی آن میتوان با موشکهای بالستیک با هر بردی، حتی موشکهای قاره پیما، درگیر شد. به گفته آژانس دفاع موشکی توانایی درگیری با موشک در این این مرحله به لحاظ استراتژیک حائز اهمیت است؛ چرا که هم اثر حرارتی ساتع شده از موشک بسیار زیاد است و از فاصله زیاد به راحتی قابل تشخیص است (سامانه الکترو-اپتیکال توضیع شده f-35 در آزمایشات، موشک بالستیک را از فاصله 1300 کیلومتری کشف کرده است) و هم دامهای تعبیه شده در موشک برای مقابله با سامانههای دفاع موشکی در این مرحله فعال نیستند.
به گفته آژانس دفاع موشکی، بازه زمانی که در طی آن میتوان موشک را در این مرحله رهگیری کرد بسیار کوتاه، حدود یک تا پنج دقیقه، است. با این حال پرندههای بدون سرنشین، به واسطه تجهیز به سنسورهای دور برد و دارا بودن انعطاف پذیری بیشتر در کشف و درگیری، رهگیری موشکهای بالستیک در این فاز را ممکن ساخته اند.
اما مشخصات این پهپاد مجهز به لیزر چه خواهد بود؟
بنابر درخواست منتشر شده، آژانس دفاع موشکی به دنبال پهپادی است که بتواند در ارتفاع 63000 پایی (19000 متری) پرواز کند و بیش از 36 ساعت مداومت پروازی داشته باشه؛ از همه مهمتر این پهپاد باید توانایی حمل حداقل 2200 و حداکثر 5600 کیلوگرم را داشته باشد. این پهپاد هممچنین باید توانایی تولید 140 تا 280 مگاوات ر به صورت مداوم برای تامین انرژی مورد نیاز لیزر را داشته باشد.
مهلت پاسخ به درخواست آژانس دفاع موشکی در 16 اگوست پایان مییابد و این آژانس انتظار دارد که نخستین پیش نمونه پهپاد مجهز به لیزر در اوایل دهه 20 اولین پروازش را انجام دهد.