کره شمالی امروز موشک بالستیک KN-14 که ادعا میکند بزرگترین و دوربردترین موشک ساخت این کشور است را با موفقیت آزمایش کرد. در ادامه با اولین موشک بالستیک قاره پیمای کره شمالی بیشتر آشنا خواهیم شد.
این موشک از مقر آزمایشی پانگهیون، واقع در شمال غربی این کشور پرتاب شده است. با برد تخمینی 7000 کیلومتر، این موشک کل قاره آسیا را پوشش میدهد و میتواند به هر هدفی از هاوایی تا استرالیا، هند و اسکاندیناوی برسد.
پیونگ یانگ ادعا کرده که این موشک به ارتفاع 2802 کیلومتری رسیده است. پس از پرواز در یک مسیر بالستیک با ارتفاع بسیار بالا، موشک حدود 40 دقیقه پرواز کرده و سپس در دریای ژاپن، 933 کیلومتر دورتر از محل پرتاب، سقوط کرده است. اگر این موشک با برد حداکثری آزمایش میشد، میتوانست مسافت 7000 کیلومتری را بپیماید که با این برد میتوان رسما آن را اولین موشک قاره پیمای کره شمالی نامید (موشکهای با برد بیش از 5500 کیلومتر، در دسته موشکهای قاره پیما قرار میگیرند).
با چنین بردی، موشک بالستیک KN-14 میتواند کل آلاسکا و بخشهای از هاوایی را پوشش دهد. در تاریخ 14 می همین سال نیز، این کشور موشک بالستیک میان برد KN-12 را آزمایش کرد که به ارتفاع 2100 کیلومتر و برد 700 کیلومتر دست یافت و بنابراین میتواند پایگاه نظامی آمریکا در جزیره گوام را مورد هدف قرار دهد.
کره شمالی چندین موشک را برای حملات استراتژیک در برد بلند توسعه داده است. موشک بالستیک KN-12 و موشک بالستیک KN-14 هر دو از سوخت مایع استفاده میکنند و برای تثبیت وضعیت موشک در هنگام پرواز، هر دو دارای 4 راکت هدایتی هستند. تفاوت آنها در تعداد مراحلشان است. موشک بالستیک KN-12 یک مرحله ای و موشک بالستیک KN-14 دو مرحله ای است و بنابراین برد بیشتری دارد. موشک بالستیک KN-14 پیش از این پرتاب نشده بود، اما موتور آن پس از رونمایی در سال 2015 چندین بار آزمایش شد.
تحلیلگران بر این باورند که این احتمال، هر چند اندک، وجود دارد که موشک مورد آزمایش بتواند دستگاه هستهای که پیونگ یانگ قبلا رونمایی کرده را نیز حمل کند. این کشور تاکنون 5 آزمایش هستهای انجام داده که آخرین آنها سال گذشته به وقوع پیوست و قدرت آن بین 20 تا 30 کیلوتن تخمین زده میشود.
همزمانی پرتاب این موشک با روز استقلال آمریکا و تنها چندین روز پس از گفت و گوهای رئیس جمهور آمریکا با سران چین و ژاپن در مورد کره شمالی و پیش از نشست این هفته گروه 20 کشور صنعتی، نشان میدهد که پیونگ یانگ زمان آزمایش را برای ایجاد تاثیر سیاسی حداکثری انتخاب کرده است.