انسان همیشه در رویای سفر و سکونت در مریخ بوده است. حال که بحث چنین سفری برای دو دهه آینده مطرح شده، بایستی تا موانع سفر به مریخ نیز کاملا مشخص شود.
احتمالا تاکنون مطالب زیادی راجع به مریخ و سفر به آن خواندهاید. از زمانی که ناسا برای فرستادن انسان به مریخ در 20 سال آینده برنامهریزی جدیتری کرده است، توجه همگان به این موضوع بیش از پیش شده است. بهتر است بار دیگر به این سوال با دقت بیشتری پاسخ دهیم: آیا انسانها برای این سفر آمادگی دارند؟ موانع سفر به مریخ چیست؟
مشکلات بسیاری را باید در نظر گرفت. از شتاب جاذبه زیاد هنگام آغاز سفر، تا زندگی در یک فضای بسته محدود در زیر سطح مریخ، تنها بخشی از مشکلات متعدد چنین سفر و اقامتی است. زمانی که همه خطرات این مسیر را برشمریم، از جذابیت سفر انسان به مریخ و زندگی در آن کاسته میشود. در این دوره که سفر به مریخ در دهه آینده مطرح شده است، بررسی جوانب بیشتری از این موضوع، لازم به نظر میرسد.
ابتدا شتاب گرانشی را بررسی کنیم. هنگام برخواستن از زمین، باید شتابی بیشتر از شتاب گرانشی زمین (g) را تحمل کنید. فضانوردان تحت تمرینهایی سخت یاد میگیرند تا در شتابهایی برابر 3g نیز مقاومت کنند. شتابی که میتواند باعث بیهوشی بسیاری از افراد عادی شود.
اگر شتاب گرانشی نیز برای شما مشکلساز نشود، مسئله بعدی اثرات زیانبار تابشهای خورشیدی است. در فضا دیگر پوشش محافظ زمین وجود نخواهد داشت و شما تحت تاثیر حجم زیادی از پرتوهای سرطانزای خورشید قرار خواهید گرفت.
شروع جالبی برای یک سفر هیجانانگیز نیست. اما داستان به همین جا ختم نمیشود. تصور کنید که مدت 150 روز را باید در فضای خالی میانسیارهای، در یک کپسول کوچک فضایی بگذرانید. به خاطر تغییرات فشار، مشکلات دیگری نیز میتواند خود را نشان دهد. اگر تاکنون آپاندیس و کیسه صفرای خود را عمل نکردهاید، احتمال پارگی آنها در این سفر وجود دارد. نبود گرانش نیز چرخش مایعات بدنتان را مختل خواهد کرد. پس در انتظار سردرد، کاهش بینایی و مشکلات هضم غذا نیز باشید.
به دلیل فضاهای ناکافی در یک سفینه فضایی، باید آماده باشید تا لباسهایتان را برای مدت زمان بسیار بیشتری به تن داشته باشید. حتی در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) که به طور مرتب تخلیه و بارگیری مجدد میشود، فضانوردان مجبورند تا یک هفته هم لباسهای زیر خود را به تن داشته باشند.
اما اینها تنها موانع سفر به مریخ نیست. عدم وجود گرانش، روی استخوانبندی انسان نیز تاثیرات منفی به جای میگذارد. به طور تقریبی، با هر یک ماه اقامت در فضا، چگالی استخوانی بدن انسان یک درصد کم میشود. با دو ساعت ورزش کردن در روز میتوان از شدت این فرآیند کاست. اما اقامتی 150 روزه در فضا، میتواند تاثیرات غیرقابل پیشبینیای داشته باشد.
تمامی این موارد در حالی است که هنوز شما به سطح مریخ قدم نگذاشتهاید! پس از رسیدن به مقصد نیز با مشکلاتی همچون زندگی اولیه در زیر سطح مریخ و ادامه آن در فضای بسته و محدود تا مشکلات مربوط به افزایش نسل در درازمدت، دست و پنجه نرم کنید.
تنها باید امیدوار باشیم که بتوانید خوردن غذای یخزده و اقامت همیشگی در فضاهای بسته را تحمل کنید!