آیا تمدن های باستانی به تکنولوژی بی وزنی و معلق سازی اجسام دست یافته بودند؟

در تاریخ کره زمین، تمدن‌های باستانی متعددی حضور داشته‌اند. آیا آن‌ها به کمک تکنولوژی بی وزنی و معلق سازی اجسام ، بناهای تاریخی آن زمان را ایجاد کرده‌اند؟

آیا تمدن‌های باستانی مصر ، اولمک‌ها و اینکا دارای اسراری ناشناخته برای علم امروز ما بوده‌اند؟ به عقیده بسیاری از باستان‌شناسان، نیاکان ما از تکنولوژی‌هایی برخوردار بودند که امروزه از نظر علمی برای ما غیرقابل پذیرش است. تکنولوژی بی وزنی یکی از قابل بحث‌ترین توانایی‌هایی است که احتمالا مصریان باستان و سایر تمدن‌های قدیمی از آن برخودار بوده‌اند. تصور استفاده از چنین تکنولوژی‌های برای ما غیرممکن بوده و در برخی موارد به عنوان داستان‌های افسانه‌ای از آنان یاد می‌شود. اما اگر نیاکان باستانی ما به چنین تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای دسترسی نداشتند، پس چگونه موفق به ساخت سازه‌های عظیم و شگفت‌انگیزی شده‌اند که هنوز به عقیده بسیاری از کارشناسان غیرقابل توضیح هستند؟

تمدن‌های باستانی چگونه توانسته‌اند بلوک‌های سنگی را در نقاط مختلف زمین جا به جا کنند؟ این سوالی است که در چند دهه اخیر، به موضوعی مورد علاقه و قابل بحث برای نویسندگان، مهندسان و محققان تبدیل گشته است. اگر لحظه‌ای قوانین فیزیک را در ذهن خود زیر پا بگذاریم، ساخت اهرام مصر به شکل ساده‌تری برایمان قابل فهم خواهد بود. لازمه این کار، دستیابی به تکنولوژی بی وزنی است؛ این تکنولوژی محدودیت‌های فضا-زمان را تا حد بسیاری کمرنگ می‌سازد.

از طرفی با دقت در سازه‌های باستانی عظیم در نقاط مختلف زمین، پرسش‌های بسیاری مطرح می‌شوند که در بسیاری از موارد نمی‌توان پاسخی قطعی برای آنان ارائه کرد. تمدن و یا فرهنگی از مردمان قدیم را تصور کنید که قادر بوده‌اند بلوک‌های سنگی با وزن 50، 70 و یا حتی 100 تُن را جا‌به‌جا کنند! چنین چیزی چگونه ممکن است؟ آیا نیاکان ما بدون دسترسی به ابزارها و تجهیزات پیشرفته قادر به ساخت این بناهای متحیرکننده بوده‌اند؟

علاوه بر این‌ها، جالب است بدانید که مصریان باستان برای ساخت اهرام ثلاثه ، بلوک‌های سنگی را در کنار همدیگر قرار دادخ و با دقت بسیاری آنان را با سایر تخته‌سنگ‌های بزرگ‌تر ادغام ساخته‌اند.

امروزه زمانی که دانشمندان بخواهند بلوک‌های سنگی بزرگ را حمل کنند، به مجموعه‌ای از ابزارآلات بسیار پیشرفته نیاز دارند. برای مثال، به منظور حمل یک بلوک سنگی 50 تُنی به مجموعه‌ای از ابزارها از قبیل جرثقیل، جک‌های هیدرولیکی، میله‌های فولادی، تیرآهن و … نیاز داریم. حال سوال این است که نیاکان باستانی ما، چگونه توانسته‌اند در هزاران سال قبل سازه‌هایی از قبیل معبد پوماپونکو (Pumapunku)، شهر اولانتای تامبو (Ollantaytambo)، شهر تاریخی بعلبک (Baalbek)، شهر باستانی تئوتیئواکان (Teotihuacan) و فلات جیزه (Giza Plateau) را بنا کنند؟

اگر به شهر تاریخی بعلبک در لبنان نگاهی بیندازیم، معبد مشتری (Temple Of Jupiter) بنایی‌ست که ما را از تماشای خود متحیر می‌سازد. این معبد دارای 3 عدد از بزرگ‌ترین سنگ‌های موجود در زمین است! هریک از این بلوک‌های سنگی وزنی در حدود 1000 تُن دارند. مردمان این تمدن باستانی، چگونه توانسته‌اند چنین سنگ‌های غول‌پیکری را جا‌به‌جا کنند؟

فرض کنیم که مردمان باستانی این شهر تاریخی، به هر نحو موفق به انجام چنین جا‌به‌جایی عظیمی شده باشند. اگر به بولیوی (Bolivia) سفر کنیم، چیزی بسیار مشابه با همین سازه باستانی را می‌بینیم. معبد پوماپونکو دارای مجموعه‌ای از سنگ‌های تراش خورده با دقت بسیار بالا است که هریک از آنان در حدود 100 تُن وزن دارند و قدمت ساخت این بنا به 2000 سال قبل بازمی‌گردد!

باید توجه داشت که بعلبک و پوماپونکو تنها بناهای زمین نیستند که با سنگ‌هایی عظیم‌الجثه احداث گردیده‌اند. اگر به آفریقا سفر کنیم، فلات جیزه احتمال ساخت چنین بناهایی با تکنولوژی‌ ابتدایی را به کلی غیرممکن می‌سازد! هرم بزرگ جیزه به طور کلی از تعداد 2.3 میلیون بلوک سنگی ساخته شده و وزن کلی این هرم به شکل اعجاب‌آوری در حدود 6 میلیون تُن پیش‌بینی گردیده است! اگر این عدد را در 10 به توان 8 ضرب کنیم، به وزن کره زمین خواهیم رسید! در فضای داخلی این هرم و در داخل اتاق پادشاه (King’s’ Chamber) سنگ‌هایی با وزن 25 الی 80 تُن نیز یافت می‌شوند. جالب است بدانید که این بلوک‌های سنگی از اسوان (Aswan)، با فاصله‌ای 800 کیلومتری به فلات جیزه آورده شده‌اند!

چندین دهه است که خیل عظیمی از نویسندگان، باستان‌شناسان و محققان، نتوانسته‌اند پاسخ دقیقی بر چگونگی ساخت این آثار باستانی ارائه کنند. تاکنون نظریه‌های مختلفی برای ساخت این سازه‌های بزرگ و تاریخی ارائه شده است که از جمله آنان می‌توان به حضور موجودات فضایی در زمین، برخورداری از تکنولوژی‌های پیشرفته‌تر از زمان خود، حضور خدایان بر زمین و حالا تکنولوژی بی وزنی اشاره کرد!

آیا این احتمال وجود دارد که نیاکان ما، از اسرار تکنولوژی بی وزنی و معلق سازی اجسام مطلع بوده باشند و یا اینکه تمامی این جا‌به‌جایی‌های غول‌آسا توسط سازه‌هایی غول‌پیکر انجام گرفته است؟ تکنولوژی مذکور، می‌تواند فرد را از فضا-زمان جدا سخته و امکاناتی نامحدود را در اختیار او قرار دهد.

آیا اشتباه است فکر کنیم که تمدن های باستانی مانند مصریان باستان، اولمک‌ها، اینکاها، اسرار تکنولوژی بی وزنی و معلق سازی اجسام را کشف کرده بودند؟  اگر چنین باشد، می‌توانیم اسرار ساخت بسیاری از سازه‌های باستانی و تاریخی را به کمک چنین تکنولوژی‌هایی توضیح دهیم. اما اگر آنان از وجود چنین تکنولوژی‌هایی بی‌اطلاع بوده‌اند، چگونه توانسته‌اند چنین سازه‌هایی را در زمین بنا کنند؟

تکنولوژی بی وزنی و علم صوت شناسی !

سوال واضح این است که یک تمدن باستانی و بسیار ابتدایی، چگونه می‌تواند سنگ‌هایی با وزن بالای 50 تُن را جابه‌جا کند؟

جالب اینجاست که تمامی مکان‌های این‌چنینی در کره زمین که دارای سنگ‌هایی عظیم‌الجثه هستند، یک ویژگی مشترک با هم دارند. در واقع برای تمامی این مکان‌ها، داستان‌ها و افسانه‌های باستانی بسیاری وجود دارد که ادعا می‌کند سازه‌های مذکور توسط خدایان احداث گردیده‌اند.

بنابراین، آیا خدایان باستانی به زمین سفر کرده و خودشان این سنگ‌ها را جا‌به‌جا کرده‌اند؟ چنین مسئله‌ای چندان معقول به نظر نمی‌رسد!

چندین افسانه باستانی وجود دارند که از جابه‌جایی اجسام سنگین، به کمک علم صوت‌شناسی می‌گویند! در واقع قدرت صوت موجب شناور شدن بلوک‌های سنگی شده و آنان را به جهات مختلف هدایت می‌کرد.

افسنه‌های استون هنج (Stonehenge) در موارد بسیاری به جا‌به‌جایی این سنگ‌های غول‌پیکر با استفاده از قدرت صوت اشاره کرده است. در این افسانه‌ها آمده است که سنگ‌های بسیار بزرگ در استون هنج ، مسافت‌هایی بسیار طولانی را به کمک تکنولوژی بی وزنی پیمایش می‌کرده‌اند.

جالب اینجاست که با مطالعه در افسانه های باستانی بولیوی، به داستان‌های مشابهی از معبد پوماپونکو و شیوه ساخت آن برمی‌خوریم. همچنین با استناد بر نوشته‌های هرودوت (Herodotus) به عنوان یکی از قدیمی‌ترین تاریخ‌نگاران یونانی، مصریان باستان تکنولوژی بی وزنی و معلق سازی اجسام را از خدایان دریافته بودند تا به کمک آن، بتوانند اهرام مصر را برپا کنند.

اما آیا همه چیز با علم صوتی‌شناسی انجام می‌گیرد؟ قدرت صوت چگونه می‌تواند موجب جابه‌جایی‌های عظیم شود؟ شاید در نگاه اول تصور کنید که چنین چیزی فقط در داستان‌ها و فیلم‌های علمی تخیلی به چشم می‌خورد. اما واقعیت این است که همزمان با پیشرفت تکنولوژی، بسیاری از غیرممکن‌ها رفته‌رفته ممکن می‌شوند.

برای مثال، امروزه دانشمندان موفق شده‌اند با ساخت یک پرتوی کششی (Tractor Beam)، اجسام را به این سو و آن سو هدایت کنند. این عمل تنها به کمک امواج صوت انجام می‌گیرد! ویدیوی این وسیله را می‌توانید در زیر مشاهده کنید:

 

علاوه بر این، دانشمندان دانشگاه بریستول یک دستگاه دستی را ساخته‌اند که از تعدادی بلندگوی مختلف تشکیل گردیده است. دارنده این دستگاه می‌تواند انتشار امواج صوت را به گونه‌ای متمرکز کند که ذرات کوچک نوری، به حالت بی وزنی برسند!

دانشمندان در آزمایشگاه ملی آرگون (Argonne National Laboratory) به منظور ساخت مواد دارویی موثرتر، موفق شده‌اند قطرات آبی را با استفاده از قدرت صوت در هوا معلق سازند. بلندگوهای مورد استفاده در این تکنیک، امواج صوتی در حدود 22 کیلوهرتز را ایجاد می‌کنند و با ایجاد یک موج ایستاده، اثر جاذبه را خنثی می‌سازد و بدین ترتیب اجسام در هوا معلق باقی می‌مانند.

 

با این‌حال، اگر شما هنوز نسبت به قدرت مثال زدنی قدرت صوت متقاعد نشده‌اید، به شما پیشنهاد می‌کنیم ویدیوی زیر را حتما ببینید!

 

احتمالا، به منظور رمزگشایی از قدرت فوق‌العاده صوت در جابه‌جایی اجسام غول‌پیکر، می‌بایست تمرکز ویژه‌ای بر مفهوم صوت‌شناسی باستانی داشته باشیم.

همانطور که می‌دانید، «صوت» از سوی تمدن‌ها و فرهنگ‌های مختلف در برهه‌های زمانی گوناگون تاریخ مورد توجه قرار داشته است. مطالعات جدیدی که بر روی بلوک‌های سنگی استون هنج انجام گرفته، نشان می‌دهد که نحوه قرارگیری این سنگ‌ها به گونه‌ای‌ست که می‌تواند الگوهایی مزاحم از امواج صوتی را حذف کند. مشابه این فرآیند را در نسل جدید هدفون‌هایی با قابلیت حذف صداهای محیط نیز می‌توانیم تجربه کنیم. از این رو، برخی نقاط مشخص از این بنای تاریخی، حالتی مشابه با سکوت مطلق را ایجاد می‌کردند.

آثار دیگری در سراسر جهان نیز با امواج صوتی ارتباط ویژه‌ای دارند. برای مثال، مطالعه در تمدن چاوین (Chavin) در پروی باستان، جزئیات جالب توجهی را با قدرت صوت به نمایش می‌گذارد. در سایت باستان‌شناسی چاوین دو وانتار، تندیس‌ها و سازه‌هایی وجود دارند که با نواختن صدای شیپورهای باستانی در نزدیکی آنان، از خود صدای غرش گربه ایجاد می‌کنند!

مشابه همین رویداد در هرم «مار پردار» در چیچن ایتزا (Chichen Itza) نیز رخ می‌دهد! در این معبد، صدای گریه‌ی پرنده کتزال طنین‌انداز می‌شد. به عقیده مایاهای باستان، این پرنده در واقع پیام‌رسان خدای کوکولکان (Kukulkan) به عنوان خالق انسان‌ها بوده است.

با این حال، چندین نقطه دیگر از سراسر جهان نیز وجود دارند که نسبت به امواج صوتی، از خود واکنش نشان می‌دهند. یکی از این مکان‌ها، سرداب حل-سفلینی (Ħal-Saflieni Hypogeum) به عنوان یک ساختار نوسنگی زیرزمینی در مالت (Malta) است. این سرداب، به طور تصادفی توسط گروهی از کارگران مشغول به کار در سال 1902 میلادی کشف شد. به محض ورود به این مکان باستانی، باستان‌شناسان بیش از 7000 اسکلت انسان را کشف کردند که برخی از آنان جمجمه‌های بسیار بلندی داشتند.

دانشمندان با مطالعه چندین ساله بر روی این مکان باستانی، هنوز به پاسخ‌های قطعی برای پرسش‌های خود دست نیافته‌اند. اما بسیاری معتقدند که از این مکان به عنوان یک زیارتگاه مذهبی و یا برگذاری مراسم خاص استفاده می‌شده است.

در یکی از اتاق‌های این بنای تاریخی با نام «اتاق پیش‌گویی» (Oracle Room)، دانشمندان اثراتی بسیار قوی از فرکانس رزونانس دوگانه 70 و 114 هرتز را کشف کردند. با تنظیم یک صدای مردانه به این فرکانس‌ها، می‌توان پدیده رزونانس را در سراسر این سرداب شبیه‌سازی کرد. بعدها مشخص شد که سازهای صوتی مختلف نیز می‌توانند این رزونانس را با هارمونیک‌های خود شبیه‌سازی نمایند. دانشمندان با آزمایشات بیشتر دریافتند که این فرکانس‌ها تاثیر فوق‌العاده‌ای بر مغز انسان می‌گذارد. از آنجا که از این اتاق‌ها برای رویدادهای مذهبی و معنوی استفاده می‌شد، احتمالا طراحی دقیقی از این رزونانس در هریک از قسمت‌ها صورت گرفته است.

در واقع چیزی که اتفاق می‌افتد این است که صدا و یا پیام مذکور تحت فرکانس مشخصی در محدوده 110 هرتز، در سراسر این سرداب طنین‌انداز شده و روحیات اشخاص حاضر در آن را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.

آیا این آثار صوت‌شناسی که تا اینجا در سایت‌های باستانی مختلف در سراسر زمین مورد بررسی قرار دادیم، بازمانده‌هایی از یک تکنولوژی باستانی هستند؟ آیا در مقیاسی بزرگ‌تر، از قدرت صوت برای شبیه‌سازی تکنولوژی بی وزنی و یا معلق سازی اجسام استفاده می‌شد؟

واقعیت این است که حتی پیشرفته‌ترین ابزارآلات مهندسی مدرن نیز نمی‌توانند طریقه ساخت برخی از سازه‌های باستانی را تشریح کنند، از این رو ممکن است که فرکانس‌ها و امواج صوتی قدرتمند، راهکار اصلی نیاکان ما برای احداث بناهای تاریخی عظیم بوده‌اند.