پهپاد انتحاری هیرو 30 ؛ کوچک و سبک، اما تغییر دهنده جریان بازی!

پهپادهای انتحاری یکی از پدیده‌هایی هستند که اخیرا توجه بیشتری به آنها شده است، گرچه قدمت ایده و آزمایش‌های عملی آن به جنگ جهانی دوم باز می‌گردد. یکی از نمونه‌های امروزی این گونه پهپادها، هیرو 30 (Hero 30) است که توسط کمپانی یویژن (uVision) طراحی و ساخته شده است.

گام بعدی در صنعت ساخت پهپادهای نظامی، حرکت به سمت کوچک کردن آن‌هاست. پهپادهای کوچک پتانسیل تغییر توازن و شرایط نبرد به سود یک طرف درگیری (اصطلاحا تغییر دهنده جریان بازی) را دارند.

هیرو 30  که یکی از این پهپادهاست، توسط سربازان (همچون نیروهای ویژه) حمل با استفاده از پرتابگر مخصوص خود که شبیه خمپاره‌انداز 60 میلی‌متری است، با کمک فشار هوا پرتاب می‌شود. پس از پرتاب، پهپاد موتور خود را روشن و بال‌هایش را باز کرده و به سمت منطقه و یا هدف مورد نظر پرواز می‌کند.

این پهپاد را همچنین می‌توان از روی تجهیزات دیگر نیز پرتاب کرد. خودرو بدون سرنشین UGL-H30 که توسط یوویژن توسعه یافته است، یک بستر پرتاب برای هیرو 30 است که 4 پرتابگر دارد و درون هر یک از آن‌ها، یک فروند هیرو 30 آماده پرتاب قرار دارد.

هیرو 30 تنها 3 کیلوگرم وزن دارد که نیم کیلوگرم آن متعلق به سرجنگی انفجاری است. این پهپاد یک موتور الکتریکی پیشران در انتهای بدنه خود دارد که می‌تواند آن را به سرعتی بیش از 185 کیلومتر بر ساعت برساند. هیو 30 قادر است با سرعت بالا خود را به منظقه مورد نظر رسانده و پس از رسیدن، با سرعت پایین به گشت‌زنی در منطقه بپردازد. برد پهپاد بسته به آنتن مورد استفاده توسط کاربر زمینی تا 5، 10 و 40 کیلومتر است. پیوستگی پروازی آن نیز نیم ساعت می‌باشد که به کاربر زمان مورد نیاز برای گشت‌‌زنی و هدف‌یابی از چندین کیلومتر دورتر را می‌دهد. پس از هدف یابی، کاربر هیرو 30 را به سمت آن روانه کرده تا پهپاد به صورت انتحاری، هدف مورد نظر را نابود کند.

هیرو 30 دارای دوربین تلویزیونی و تصویر ساز فروسرخ است که هر 2 در دماغه آن قرار داشته و به منظور افزایش کیفیت تصویر هنگام پرواز و لرزش ناشی از پرواز، دارای پایدارکننده هستند. دوربین تلویزیونی برای دید در روشنایی مناسب است و تصویر ساز فروسرخ نیز برای کشف اهداف پنهان و استتار شده و همچنین هدف‌یابی در شب کاربرد دارد. کاربر با کمک این دوربین‌ها و البته با کمک سیستم‌های ناوبری و سیستم هدایت ماهواره‌ای GPS، اقدام به هدایت پهپاد می‌کند.

این پهپاد می‌تواند با استفاده از کنسول هدایتی به صورت دستی به سمت یک نقطه هدایت و با دشمن درگیر شود و یا این فرایند را به صورت خودکار با کمک GPS انجام دهد. همچنین این قابلیت را دارد که پس از قفل روی یک هدف مورد نظر، همچون اهدافی که تعقیب آن‌ها به صورت دستی سخت است، به صورت خودکار اقدام به تعقیب آن کرده و خود را به هدف بکوبد.

در گذشته سربازان برای در امان ماندن از آتش دشمنی که در مقابل قرار داشت، اقدام به کندن چاله، پناه گرفتن پشت موانع سخت و یا ساخت خاکریز می‌کردند. اما این روش‌ها دیگر برای پنهان ماندن از دید پهپادهایی همچون هیرو 30 کارآمد نیست. این پهپاد می‌تواند پس از رسیدن به منطقه، اقدام به گشت‌زنی با سرعت پایین در ناحیه کرده و پس از هدف‌یابی، با هر زاویه‌ای، حتی به صورت کاملا عمودی، روی هدف شیرجه زده و خود را به آن بکوبد. به نظر میرسد تنها راه در امان ماندن از دست هیرو 30، پناه گرفتن داخل سنگری بسته و سخت است. از دیگر موارد استفاده از این پهپاد، عملیات جاسوسی (اطلاعاتی)، جستجو و شناسایی (که تحت عنوان عملیات ISR شناخته می‌شوند) در شب و روز است.

یک مزیت دیگر در استفاده از این پهپادها، مخفی ماندن کاربر از دید دشمن است. استفاده از دیگر جنگ افزارها همچون خمپاره، به سرعت محل شلیک را از روی آتش دهانه و صدای تولیدی لو می‌دهند و دشمن می‌داند که حریف چه زمانی و از کجا دارد به سویش شلیک می‌کند. در حالی که هیرو 30 را می‌توان به صورت دور ایستا، بدون سر و صدا شلیک کرد و از فاصله امن با دشمن، به‌ویژه تک‌تیراندازها و تیم‌های خمپاره‌انداز درگیر شد.

ضمن آن‌که خود پهپاد نیز سر و صدای تولیدی بسیار کمی دارد. همچنین به لطف موتور الکتریکی گرمایی چندانی تولید نمی‌کند، با این حال تابش آفتاب موجب گرم شدن بدنه حین پروار در روز می‌شود که اثر گرمایی آن نیز بسیار ناچیز است. جنس بدنه و اندازه پهپاد نیز سبب میشود تا بازتاب راداری و سطح مقطع راداری بسیار ناچیزی داشته و کشف آن بسیار سخت باشد.

درازای این پهاد 78 سانتی‌متر و فاصله بین دو سر بال‌های آن (دهانه بال) نیز 80 سانتی‌متر است. به گفته سازنده، این پهپاد به دلیل طراحی‌اش توان مانور بسیار بالایی دارد که در تعقیب اهداف چابک و تغییر مسیر ناگهانی هنگام پرواز در محیط‌های متراکم بسیار مفید است. هیرو 30 پس از قفل روی هدف، در ارتفاعی بین 300 تا 610 متری پرواز کرده و به تعقیب هدف می‌پردازد. این پهپاد به کمک پیوند داده (دیتا لینک) تصاویر را به صورت پیوسته، زنده و آنی برای کاربر فرستاده و فرامین گوناگون شامل دستورهای کنترلی و هدایتی و همچنین دستور تخریب خودکار و صرف نظر از ماموریت را نیز از این راه دریافت می‌کند.

سرجنگی نیم کیلویی فعلی این پهپاد از نوع ضد نفر است، اما به‌زودی گزینه‌های دیگری نیز برای آن عرضه می‌شود. مزیت سرجنگی سبک هیرو 30 آن است که انفجار آن، کم‌ترین آسیب جانبی ممکن را به اطراف رسانده و موجب کاهش خسارت‌های ناخواسته می‌شود. این قابلیت در کنار ویژگی‌های هدایتی و چالاکی آن، از هیرو 30 یک جنگ افزار ایده‌آل برای نبردهای شهری ساخته است. کاربر می‌تواند پهپاد را از فاصله دور شلیک کرده و پس از هدف‌یابی، آن را مثلا از راه پنجره وارد ساختمان مورد نطر سازد.

یکی دیگر از کاربردهای این پهپادها، حمله زنبوری است. در این روش حمله، تعداد بالایی از پهپادهای کوچک و ارزان قیمت به سمت دشمن روانه شده و ضمن مشغول کردن پدافند هوایی دشمن، به مقابله با آن و مکان یابی عناصر مختلف پدافند همچون رادار پرداخته و با از میان برداشتن پدافند هوایی، راه را برای دیگر هواگردهای با و بدون سرنشین خودی هموار می‌سازند. هیرو 30 نیز پهپادی ارزان است و نیروهای ویژه می‌توانند به صورت پنهانی خود را به محل استقرار پدافند دشمن رسانده و اقدام به نابودی چتر پدافندی در آن منطقه کنند.

ناگفته نماند هیرو 30 کوچکترین عضو خانواده هیرو است. بزرگترین عضو هیرو 900 است که موتور سوختی داشته و برد و پیوستگی پروازی آن به ترتیب 250 کیلومتر و 7 ساعت است. این پهپاد مجموعا 97 کیلوگرم وزن دارد و یک سرجنگی 20 کیلوگرمی با خود حمل می‌کند.

ارتش آمریکا نیز اخیرا به دنیال پهپادی کوچک برای ماموریت‌های ISR و انتحاری است که ضمن کوچک بودن، قابلیت حمل بالایی داشته باشد. از این رو کمپانی هوافضا، دفاعی و امنیتی آمریکایی ریتیان (Raytheon) در همکاری با یوویژن این پهپاد را پیشنهاد داده‌اند که در صورت پذیرفته شدن آن، ریتیان تولید این پهپاد برای ارتش آمریکا را عهده‌دار خواهد بود. البته ارتش آمریکا خود نیز از سال 2004 مشغول کار روی پروژه پهپادی کوچک با وظایف مشابه هیرو 30 بوده است.

ناگفته نماند ارتش آمریکا از سال 2012 نیز کارآزمایی میدانی پهپادی به نام سوئیچ‌بِلید (Switchblade) ساخت کمپانی هوافضا و دفاعی آمریکایی آئروویرانمنت (AeroVironment) را در افغانستان آغاز کرده و امروزه آن را در خدمت دارد. در طول حضور آمریکا در افغانستان، ارتش این کشور بیش از 4 هزار سوئیچ بلید به افغانستان ارسال و از آن‌ها برای کشتن اهداف با ارزش به‌ویژه عناصر بالا رده‌ طالبان و القاعده استفاده کرده است. چندی پیش در سال میلادی جاری نیز 350 سوئیچ بلید به منظور مباره با داعش به نیروهای ویژه آمریکا تحویل داده شد.