انجمن طرفداران ایرانی نینتندو ؛ جامعه‌ای که برای شناخته شدن در ایران تلاش می‌کند!

بن برتولی در یادداشت جدیدش از انجمن طرفداران ایرانی نینتندو (Nintendo) و مشکلات آن‌ها گفته است. ترجمه این مقاله خواندنی را در گجت‌نیوز از دست ندهید.

ترجمه کامل این مقاله را با اندکی تغییر از زبان نویسنده اصلی آن بخوانید: (قسمت‌هایی از متن که با کروشه مشخص شده‌اند، توسط نویسنده گجت‌نیوز اضافه شده‌اند)

کاربران به هنگام لاگین کردن در وب‌سایت رسمی نینتندو (Nintendo) با لیستی از نام کشورهای مختلف رو به رو می‌شوند و از آن‌ها درخواست می‌شود کشوری که در آن سکونت دارند را انتخاب کنند. محبوب‌ترین مناطقی از جهان که طرفدار نینتندو به شمار می‌روند، آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا و ژاپن هستند و نام همه آن‌ها برای ساخت حساب‌های مخصوص دیده می‌شود. نکته قابل توجه در لیست کشورهای سایت نینتندو، غیبت تعداد کثیری از کشورهای منطقه خاور میانه است و روی آن‌ها با لوگوی خاکستری بزرگ نینتندو پوشیده شده است؛ درست حدس زدید، ایران هم جزو آن‌هاست و همین موضوع اعتراض انجمن طرفداران ایرانی نینتندو را به دنبال داشته است.

 فروش سخت

بزرگ‌ترین رقبای نینتندو در بازار کنسول‌ها دو کمپانی سونی (Sony) با کنسول PS4 و مایکروسافت (Microsoft) با کنسول Xbox One هستند. این دو کمپانی بزرگ در وب‌سایت خودشان کشورهای متعددی از خاور میانه از جمله عربستان سعودی، امارات متحده عربی و رژیم صهیونیستی را تحت پوشش خود قرار داده‌اند؛ جالب توجه است که وب‌سایت رسمی ایکس باکس حتی کشورهایی مثل عراق، افغانستان، پاکستان و آذربایجان را نیز در لیست پوشش خود قرار داده است.

در بین تمامی این‌ نام‌ها، نام ایران دیده نمی‌شود. ایرانی که با دارا بودن حدود 80 میلیون نفر جمعیت، در رده دوم پرجمعیت‌ترین کشورهای خاورمیانه قرار می‌گیرد، هیچ نماینده فعالی از سوی کمپانی‌های بزرگ گیم در خود ندارد [و این موضوع دست کمی از فاجعه ندارد؛ ایران محفل عده کثیری از دوست‌داران نینتندو است و عدم پشتیبانی رسمی از این کشور توسط این کمپانی‌ها، انجمن طرفداران ایرانی نینتندو و سایر کمپانی‌ها را دل‌سرد کرده است].

طبق تحقیقات انجام شده در سال 2015 توسط بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای و مرکز تحقیقاتی دایرک (DIREC)، در کشور ایران حدود 23 میلیون گیمر وجود دارد [که مقدار یاد شده پس از گذر دو سال قطعا افزایش یافته است] و این رقم به خوبی بازار بزرگ این کشور را نشان می‌دهد. با همه این‌ها بازار بزرگ ایران به دلایل مختلف تاکنون نادیده گرفته شده است. در گزارش مربوط به سال مالی 2017 کمپانی نینتندو، توضیحاتی مختصر در مورد عدم توجه به کشورهایی نظیر جمهوری اسلامی ایران اشاره شده است که از دید انجمن طرفداران ایرانی نینتندو زیاد منطقی به نظر نمی‌رسند.

در این گزارش آمده:

فعالیت‌های بیزینسی داخلی و خارجی به علت موارد زیر، ریسک زیادی را به دنبال دارد:

الف) اوضاع نامساعد در زمینه سیاسی و اقتصادی، ب) اوضاع نامساعد در زمینه سیستم‌های مالیاتی چندجانبه و بیان تفاسیر متعدد برای قوانین مالیاتی، ج) سخت بودن استخدام افراد و نگه داشتن آن‌ها، د) وجود برخی اختلالات اجتماعی به علت حملات تروریستی، جنگ و دیگر حوادث فاجعه‌بار

با وجود این‌که کمپانی‌های بزرگ علاقه‌ای به ایران نشان نمی‌دهند، اهالی این کشور همچنان به هر قیمتی که شده اقدام به خرید و فروش و تجربه بازی‌ها می‌کنند. بازار گیم ایران، بازاری عجیب و غریب است که گاهی اوقات دست‌خوش تغییرات غیرقابل پیش‌بینی می‌شود که منبع اصلی آن‌ها به موضوع تقاضای مردمِ داخل کشور و عرضه از سوی منابع خارجی باز می‌گردد. این نوسانات اقتصادی غیرقابل پیش‌بینی، در کنار مشکلاتی مثل سرعت پایین اینترنت ایران و آنلاین‌محور شدن بازی‌های جدید، دست به دست هم می‌دهند و شرایط گیمینگ بازار ایران را متزلزل می‌کنند. این دقیقا همان چیزی است که صدای انجمن طرفداران ایرانی ننیتندو و دیگر گیمرها را درآورده است.

برقراری ارتباط

برخلاف کشورهایی مثل ایالات متحده آمریکا و ژاپن- که مرکز اصلی صنعت گیم به حساب می‌آیند- کشور جمهوری اسلامی ایران (و به طور کلی خاور میانه) طی دو دهه گذشته در زمینه پروراندن گیمر و طرفداران حرفه‌ای کمکار بوده‌ است؛ با این وجود، صنعت بازی‌های ویدیویی در ایران روز به روز پر طرفدارتر از قبل می‌شود و می‌توان گفت که کم‌کم‌ در حال تبدیل شدن به سرگرمی اصلی مردم است. جامعه‌های گیمری ایرانی از جمله انجمن طرفداران ایرانی نینتندو – برخلاف بسیاری از کشورها- دسترسی سریع و خوبی به وب‌سایت‌های خبری بزرگ (مثل IGN)‌ یا سرویس‌های استریمی مثل یوتیوب ندارند و به جای ‌آن‌ها از انجمن‌های آنلاین، رسانه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های پیام‌رسان استفاده می‌کنند. در کشور ایران محبوب‌ترین راه برای برقراری ارتباط با دیگر گیمرها اپلیکیشنی به نام تلگرام (Telegram) است؛ در این اپلیکیشن افراد می‌توانند در گروه‌های مختلف به دلخواه جوین کنند و با هم به صحبت بپردازند. البته در این اپلیکیشن کاربران می‌توانند کانال هم بسازند.

تلگرام در حقیقت شکل محبوب و قدرتمندی از ارتباطات میان افراد در خاور میانه به حساب می‌آید و تقریبا همه فروشگاه‌های گیمینگ سراسر ایران و حتی انجمن طرفداران ایرانی نینتندو برای به فروش رساندن محصولات خودشان، کانال‌های اختصاصی در این اپلیکیشن پیام‌رسان باز کرده‌اند [و از طرفی برخی وب‌سایت های خبری-تحلیلی مثل گیم‌شات هم هستند که در کانال خود روزانه چندین پست ارسال می‌کنند و گیمرها را از اخبار جدید مطلع می‌سازند]. فروشگاه‌هایی هم هستند که از طریق تلگرام روزانه کالاهای متعددی را به سراسر کشور ارسال می‌کنند. در خارج از تلگرام، وب‌سایت‌های مفید دیگری هستند که نیازهای گیمر ایرانی را -به بازی و سیستم‌های گیمینگ- برآورده می‌کنند. از آن‌جا که هیچ‌گونه انتشار رسمی برای بیشتر بازی‌ها و کنسول‌ها در منطقه خاور میانه وجود ندارد، کالاهایی که در فروشگاه‌های یاد شده به فروش می‌رسند، همگی از کشورهای دیگر وارد می‌شوند و همین موضوع باعث می‌شود که سازندگان نتوانند گزارش دقیقی از میزان درآمدشان از طریق بازار آشفته ایران به دست آورند.

عبور از فایروال

در کنار موارد یاد شده، قیمت و سرعت اینترنتی که در ایران ارائه می‌شود یکی دیگر از مشکلاتی است که پیش روی گیمرهای ایرانی و خصوصا انجمن طرفداران ایرانی نینتندو قرار گرفته؛ قطع شدن اتصالات و پایین بودن میانگین سرعت دانلود و آپلود در جمهوری اسلامی ایران یکی از بزرگ‌ترین مشکلات است.

قوانین و مقرراتِ ایران در زمینه دسترسی آنلاین و سانسورسازی اندکی سخت‌گیرانه هستند؛ کمیته سانسور اینترنت ایران وظیفه دارد که سایت‌ها یا حتی حساب‌های کاربری که دارای موارد اخلاقی یا ضد اسلامی هستند را مسدود کند؛ همین موضوع یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی است که انجمن طرفداران ایرانی نینتندو با آن دست و پنجه نرم می‌کند.

با وجود این همه مانع برای دسترسی گیمر ایرانی به جامعه آنلاین،‌ دیدن درصد بالایی از گیمرهای علاقه‌مند که همچنان ارتباط آنلاین خود را حفظ کرده‌اند شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد. بسیاری از کاربران آنلاین ایرانی، از جمله گیمرها و دیگر اقشار، ظاهرا موفق شده‌اند با استفاده از سرورهای پراکسی و وی‌پی‌ان‌های مختلف، سانسور شدید اعمال شده در فضای اینترنتی این کشور را دور بزنند. البته چنین اقداماتی در سراسر جهان دیده می‌شود؛ حتی در کشورهای که قوانین سانسورسازی در آن‌ها به اندازه ایران سخت‌گیرانه نیست. با چنین راه‌هایی، شهروندان ایرانی می‌توانند به راحتی به سرویسی مثل یوتیوب دسترسی پیدا کرده، از وب‌سایت‌های خبری بزرگ در سراسر جهان دیدن کنند و به برقراری ارتباط با دیگران بپردازند.

دولت جمهوری اسلامی اخیرا چندین بار در زمینه مسدود کردن بازی‌های موبایلی گام برداشته است که از میان این بازی‌ها می‌توان به پوکمون گو و کلش آو کلنز اشاره کرد. نکنه شگفت‌آور این است که دولت ایران هنوز علاقه‌ای به دخالت در زمینه بازی‌های کنسولی و کامپیوتری نشان نداده است؛ به طور کلی در حال حاضر، گیمرهای ایرانی از آزادی قابل‌توجهی برخوردار هستند و از آن لذت می‌برند و انجمن طرفداران ایرانی نینتندو هم منکر این قضیه نیست.

پیدا کردن فاندوم

دقیقا مثل همه سرگرمی‌های دیگر، صنعت گیمینگ مدت‌هاست که به صنعتی تجاری و پرسود تبدیل شده است. در اکثر اوقات پیدا کردن فردی که بتوانید از شور و علاقه خود نسبت به یک بازی، سیستم، توسعه‌دهنده و ژانر برایش بگویید کار سختی نیست. امیر بدوی‌پور و آریو ابدالی هر دو از ساکنین شهر تهران (پایتخت ایران) هستند که به نوبه خود تلاش زیادی برای گردهمایی طرفداران کمپانی نینتندو در ایران انجام داده‌اند و در نهایت توانسته‌اند انجمن طرفداران ایرانی نینتندو را تشکیل دهند. با وجود همه موانع اینترنتی که در ایران وجود دارد، روحیه این دو جوان تهرانی آن‌ها را مجاب کرد تا جایگاهی امن و مناسب برای انجمن طرفداران ایرانی نینتندو بسازند. بدوی‌پور چند سال پیش جهت ساخت انجمن طرفداران ایرانی نینتندو تلاش کرد اما پروژه‌اش با شکست مواجه شد. بعدها در سال 2016 پس از عضویت در اینستاگرام نینتندو ایران [که تعداد فالوورهایش به 400 نفر هم نمی‌رسد] با فردی به نام ابدالی (صاحب حساب نینتندو ایران و جزو طرفداران پر و پاقرص این کمپانی) دوست شد و توانست به درجه ادمینی گروه برسد.

حساب آن‌ها در اینستاگرام- که محفل اصلی انجمن طرفداران ایرانی نینتندو به حساب می‌آید- تصاویری از مجموعه‌های مختلف مرتبط به نینتندو را منتشر می‌کند و در کنار آن، به اطلاع‌رسانی در مورد اخبار بازی‌ها می‌پردازد. با این‌که حساب آن‌ها فقط چندصد فالوور دارد، ادمین‌های این حساب (که چهار نفر هستند) آرزوهای بلندپروازانه‌ای دارند.

این حساب کوچک اینستاگرامی، به خودی خود پیام بزرگی به جامعه بزرگ گیمینگ می‌رساند؛ ابدالی به عنوان یکی از موسسان انجمن طرفداران ایرانی نینتندو طی تماسی ویدیویی از طریق اسکایپ گفته است:

دلیل ساخت این صفحه اینستاگرام این بود که می‌خواستیم به مردم نشان دهیم کمپانی نینتندو در ایران نیز طرفدارانی دارد. در ایران یک بازار وجود دارد؛ بازاری بزرگ. وقتی که نینتندو بازی‌های خوبی را عرضه می‌کند، مردم به بازار هجوم آورده و به خرید کنسول سوییچ می‌پردازند؛ شاید ما بتوانیم [با ساخت چنین حسابی در اینستاگرام] کاری کنیم که نینتندو به ما نیز توجه کند. اصلا نمی‌توانم درک کنم که چرا کمپانی‌های بازی‌سازی [با توجه نکردن‌شان] ما را مجازات می‌کنند. صنعتی که درموردش صحبت می‌کنیم صنعت بازی است؛ صنعتی است که متعلق به کودکان، بزرگ‌سالان و همه افرادی است که از سرگرمی لذت می‌برند. چرا آن‌ها باید به ما بی‌توجهی کنند؟ چرا آن‌ها باید نام ایران را از لیست پشتیبانی‌شان حذف کنند؟

در کوتاه‌مدت، هدف اصلی این چهار نفر کمی متمرکزانه‌تر است:

[بازی ویدیویی] یک جامعه به حساب می‌آید. ما از همه افراد می‌خواهیم که با هم دوست باشند. هدف اصلی ما این است که در بخش کامنت‌ها دو نفر با هم دوست شوند و برای هم کدهای دوستی ارسال کنند. ما نمی‌خواهیم که کسی از ما متنفر باشد. هدف ما این نیست که بستری برای صحبت در مورد خوب بودن یا بد بودن بازی‌ها ایجاد کنیم، ما تنها می‌خواهیم افراد مختلف به سلیقه هم در زمینه بازی‌های ویدیویی احترام بگذارند و آن‌ها را بپذیرند. برایم مهم نیست که شما عاشق بازی God of War هستید و از The Legend of Zelda بدتان می‌آید؛ من به تصمیم شما احترام می گذارم. به انجام بازی‌های نینتندو نیز بپردازید؛ شاید انجام یک یا دو بازی باعث شود که حسابی لذت ببرید. با انجام بازی‌های ویدیویی، به خودتان در مورد بازی درس دهید [و دانش‌تان را زیاد کنید].

همانطور که گفتیم، همچون بسیاری از گروه‌های طرفداری ایرانی در اینستاگرام، گروه نینتندو ایران- که بیشتر به نام انجمن طرفداران ایرانی نینتندو شناخته می‌شود- در اپلیکیشن تلگرام نیز برای خود کانال اختصاصی دارد. در اینجا است که بسیاری از کاربران می‌توانند با هم ارتباط برقرار کرده و برای هم کد دوستی ارسال کنند. یا مثلا می‌توانند یک نظرسنجی بگذارند و بپرسند که بهترین زمان برای انجام بازی Splatoon چه موقعی است. در کانال یاد شده تصاویری از بازی زلدا و چیزهای مرتبط دیگر نیز وجود دارد.

فالوورهای فعلی اینستاگرام انجمن طرفداران ایرانی نینتندو به خوبی از گروه مدیریتی آن حمایت می‌کنند. عده کثیری از طرفداران به صورتی کاملا سهوی به این حساب بر می‌خورند؛ به این طریق که مثلا پستی در مورد نینتندو در اینستاگرام ارسال کرده‌اند و پس از مدتی شاهد لایک شدن یا کامنت گذاشته شدن برای آن از سوی حساب انجمن طرفداران ایرانی نینتندو بوده‌اند. علیرضا یوسفی، یکی از فالوورهای این حساب گفته است که از مسابقات برگزار شده توسط این پیج اینستاگرامی بسیار لذت می‌برد:

در چند وقت اخیر، جامعه نینتندو ایران شدیدا مشغول برگزاری تورنومنت‌های ماریو کارت بوده است که افراد زیادی در ان شرکت کردند و می‌توانم بگویم که پروژه‌ موفقیت‌آمیزی بود.

در این رقابت‌های آنلاین معمولا هفت تا نه نفر شرکت می‌کنند و با هم مسابقه می‌دهند. جالب است بدانید که انجمن طرفداران ایرانی نینتندو برای برندگان این تورنومنت نیز جایزه‌هایی نظیر کارت‌های Nintendo eShop در نظر گرفته است. بدوی‌پور و ابدالی در تلاش هستند تا به وسیله رقابت‌های دوستانه و آنلاین، افراد بیشتری را به سمت بازی‌های نینتندو بکشانند.

این گروه کوچک از طرفداران نینتندو در تلاش‌اند تا از سوی کمپانی‌های گیمینگی که ممکن است اصلا از وجود آن‌ها خبر نداشته باشند، بیشتر شناخته شوند. در حال حاضر کاری که آن‌ها می‌کنند، بزرگ‌تر کردن جامعه مجازی‌شان است. این گروه امیدوار است بتواند با اضافه کردن گیمرهای حرفه‌ای بیشتر، جامعه‌اش را وسیع‌تر کند و افراد بتوانند راحت‌تر به تجربه بازی‌های مفرحی مثل Mario Kart و Splatoon بپردازند. تمامی این‌ها نتیجه تلاش‌های دو جوان تهرانی است که همیشه دوست داشته‌اند شاهد خدمات کنسولی و گیمینگ یکسانی در سراسر جهان باشند؛ چیزی که هرگز در ایران دیده نشده است.

علاوه بر سرعت اینترنت، دسترسی سخت به آن و حتی بی توجهی نینتندو، مشکلات دیگری هم بر سر راه انجمن طرفداران ایرانی نینتندو دیده می‌شود. گیمرها- اهل هر ملتی که باشند- به خوبی با جنگ‌های [متعصبانه] کنسول آشنایند و جنگ کنسولی موجود در جامعه گیمرهای ایرانی اگر بیشتر از سایر نقاط جهان نباشد، قطعا کمتر نیست.

انتخاب کنسول‌های بازی

گرچه برند ایکس باکس کمپانی مایکروسافت طبق آمار بزرگ‌ترین بازار کنسول‌های بازی را در خاور میانه اختیار دارد، اما بدوی‌پور و ابدالی هر دو معتقد هستند که وقتی به بحث کنسول‌های بازی در ایران می‌رسیم، برند پلی‌ استیشن سونی بی‌شک حکمرانی می‌کند. بدوی‌پور در این باره می‌گوید:

ده یا بیست سال پیش، محبوب‌ترین بازی‌ها در ایران، بازی‌های سبک استراتژیک بر روی پلتفرم کامپیوترهای شخصی بود. مدتی گذشت و اولین پلی استیشن عرضه شد و مورد استقبال خیلی‌ها قرار گرفت؛ مردم، متصل کردن آن به تلویزیون و بازی کردن در کنار هم را بسیار دوست داشتند. تا آن زمان مردم هیچ‌چیزی در مورد پلتفرم‌های گیمینگی نظیر Nintendo 64 یا NES نداشتند؛ چون‌که این پلتفرم‌ها زیاد محبوب نبودند. پلی‌ استیشن برای گیمرهای ایرانی، یک محصول انقلابی بود؛ حتی برای گیمرهای کژوال. پلی‌ استیشن 1 کنسول بسیار محبوبی بود و تقریبا در هر خانه‌ای یافت می‌شد.

گروه‌های طرفدار پلی استیشن مختلفی در ایران وجود دارند و صفحات مجازی آن‌ها فالوور زیادی دارد. این صفحات مجازی مکان‌ مناسبی برای گیمرها به منظور به اشتراک‌گذاری تصاویر و صحبت در مورد آن‌ها، انتشار عکس‌های مربوط به کاس‌پلی‌ها،‌ Memeها و دیگر محتواهای جذاب مربوط به بازی‌هایی چون Grand Theft Auto ،The Last of Us و FIFA به شمار می‌روند. گیمرهای ایرانی از طرق مختلف به گروه‌های تلگرامی متعدد دسترسی پیدا کرده و در آن‌جا به گپ و گفت با هم می‌پردازند.

این دو جوان خلاق گفته‌اند که از طرفی، هم از بحث‌های پیرامون کنسول پی اس 4 لذت می‌برند و هم از طرفی دیگر، به شدت مخالف برخی بحث‌های متعصبانه و البته ظاهرنمایی برخی به هاردکورد بودن هستند. آن‌ها می‌گویند که موضوع یاد شده، یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی است که جامعه‌ گیمر امروز ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کند:

یکی از بدترین چیزهای مربوط به گیمینگ در ایران، گیمرهای هاردکور (حرفه‌ای) هستند. در این‌جا حتی نمی‌شود با آن‌ها دو کلام حرف درست و حسابی زد. وقتی که در مورد خوبی‌های یک بازی با آن‌ها صحبت می‌کنم، در جواب می‌گویند:«من از آن بازی خوشم نمی‌آید. تو هم که آن بازی را انجام می‌دهی، احتمالا گیمر هاردکور نیستی». آن‌ها ضمن نادیده گرفتن من، می‌گویند که اطلاعات مناسبی راجع به بازی‌ها ندارم. این افراد بسیار لجوج و خودرای هستند.

ابدالی در بین صحبت‌های خود به انتشار جهانی بازی شوتر و محبوب Owerwatch ساخته کمپانی بلیزارد و این‌که چگونه کاراکترهای کارتونی این بازی می‌توانند جامعه هاردکور را به چالش بکشند اشاره کرد. دید عمومی نسبت به بازی اورواچ این بود که چون چنین بازی‌ای ظاهری کارتونی دارد، نمی‌تواند در دل کاربران جا خوش کند و قطعا با شکست مواجه می‌شود؛ اما در نهایت محصول نهایی چیزی خارق‌العاده بود:

حتی وقتی بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild توانست نمرات خوبی از وب‌سایت‌های نقد و بررسی بگیرد، مردم شروع کردن به گفتن چنین جملاتی:«این بازی چگونه توانسته چنین نمرات خوبی بگیرد؟ چنین بازی که با بازی‌هایی مثل The Last of Us اصلا قابل مقایسه هم نیست!» و مشکل اینجاست که هرکار کنید نمی‌توانید به آن‌ها بفهمانید که دو بازی یاد شده، کاملا با هم فرق دارند و حتی ژانرشان هم متفاوت است. آن‌ها اصلا به حرف شما گوش نمی‌دهند و فقط به مقایسه بازی‌های جدید با بازی‌های قدیمی می‌پردازند!

چند هفته قبل و بعد از عرضه Crash Bandicoot: N. Sane Trilogy بر روی پلی استیشن 4 صفحات مجازی بسیاری از گیمرها پر بود از تصاویر و ویدیوهای مربوط به این بازی. ابدالی در این مورد می‌گوید که در ایران خیلی‌ها با کرش خاطره دارند و عرضه مجدد این بازی حس نوستالژی آن‌ها را تحریک کرده است. کرش با این‌که یک بازی غیرواقعی و احمقانه به نظر می‌رسد، بسیار محبوب و نوستالژیک است. البته ابدالی گفته تعداد کمی از گیمرهای ایرانی را می‌شناسد که حاضر به خرید ریمستر این بازی شده باشند [دلیل این امر هم مشخص است؛ قیمت بالای بازی]:

بعضی از گیمرهای ایرانی از بازی کردن لذت نمی‌برند! آن‌ها به بازی‌های ویدیویی به عنوان چیزی بسیار مهم نگاه می‌کنند. چیزی شبیه به داشتن شغل.

علاوه بر جمعیت بزرگ گیمرهای پلی استیشن در ایران، بخش نه چندان بزرگی از بازار در اختیار کنسول ایکس باکس وان و کامپیوترهای شخصی است. در کنار این‌ها، نینتندو هم وجود دارد؛ کمپانی که حتی در فروشگاه‌های بزرگ گیمینگ در سراسر جهان نیز به علت ساخت بازی‌های بچه‌گانه مورد انتقاد قرار می‌گیرد. میزان انتقاداتِ وارده به نینتندو در ایران چیزی حدود ده برابر بیشتر از جاهای دیگر است. بدوی‌پور در این باره می‌گوید:

قضاومت در مورد نینتندو در ایران بسیار سخت‌گیرانه است. مردم عادت دارند که از بالا به بازی‌هایشان نگاه کنند و بیشتر از همه به بافت‌های گرافیکی آن اهمیت می‌دهند. آن‌ها عقیده دارند که اگر یک بازی گرافیک خوبی داشته باشد، دیگر همه چیز دارد و به طبع آن بازی گیم‌پلی خوبی هم خواهد داشت. و چون بازی‌های نینتندو در اکثر مواقع گرافیک بالایی ندارند، از آن‌ها به عنوان بازی‌های بچه‌گانه یاد می‌شود.

در دنیای ویدیوگیم تنها نباشید

ابدالی در میان صحبت‌هایش گفت که اولین دستگاه بازی نینتندوی او، Game Boy Color بوده که مادربزرگش آن را برایش خریده است:

در اکثر روزها به انجام بازی Pokémon Silver می‌پرداختم و یادم می‌آید که این بازی آنقدر خوب و جذاب بود که حتی شب‌ها هم خواب پوکمون می‌دیدم. وقتی که بزرگ‌تر شدم، شروع به انجام بازی‌های پوکمون با دیگر دوستانم کردم و ما از انجام این بازی به صورت گروهی لذت می‌بردیم. من هیچ‌گاه بازی‌های پوکمون را به خاطر داستان‌شان انجام نمی‌دادم؛ من آن‌ها را بازی می‌کردم چون باعث می‌شدند حس خوبی داشته باشم.

از طرفی بدوی‌پور در باره بازی گروهی می‌گوید:

من نینتندو را دوست دارم چون این کمپانی در کنسول‌هایش چیزهایی ارائه می‌دهد که منحصر به فرد هستند و در دیگر کنسول‌ها یافت نمی‌شوند. من ایده‌ بازی گروهی و تجربه کردن هیجان را دوست دارم؛ به عقیده من، دیگر کنسول‌های نسل فعلی چنین حسی را به آدم منتقل نمی‌کنند. من چنین حسی را با Wii U تجربه کردم؛ حس شگفت‌انگیزی بود.

کنسول Wii U برای بدوی‌پور یک نقطه ضعف به حساب می‌آمد. این را همه قبول دارند که Wii U در زمان عرضه، کنسول موفقی نبود و زیاد از آن استقبال نشد، اما چیزی که باید بدانید این است که این کنسول در بازار ایران به طور کامل به فراموشی سپرده شد و اصلا استقبالی از آن به عمل نیامد. در واقع، در ایران هیچ تقاضایی برای خرید این سیستم نشد و همین موضوع تهیه بازی‌های آن را به معضلی بزرگ برای بدوی‌پور تبدیل کرده بود، چون بازی‌هایش با قیمت بسیار بالا در ایران عرضه می‌شدند:

بر روی کنسول تعداد زیادی بازی آنلاین داشتم و به همراه اقوام و دوستانم به انجام آن‌ها می‌پرداختیم. کارِ بسیار لذت‌بخشی بود و خاطرات زیادی را برایم رقم زد؛ این موضوع، چیزی است که هیچ‌یک از کنسول‌های دیگر نتوانسته‌اند برای من انجام دهند. من همین حس نوستالژی را به هنگام انجام بازی‌های پلی استیشن 1 نیز داشتم و با دوستان به انجام بازی‌های چندنفره می‌پرداختیم. به عقیده من، کنسول‌های دیگر نمی‌توانند چنین تجربه‌ای را مثل کنسول‌های Wii و Wii U برایم رقم بزنند و فکر می‌کنم این قضیه در مورد کنسول سوییچ نیز صدق می‌کند.

از حالا به بعد، با قدرت بازی کنید

کنسول جدید نینتندو به نام سوییچ بالاخره توانسته طلسم چندین ساله عدم محبوبیت نینتندو در ایران را بشکند و راه به خانه خیلی‌ها باز کند. این کنسول توانسته به خوبی توجه‌ها را به سمت خود جلب کند. بدوی‌پور و ابدالی معتقد هستند که عرضه سوییچ به احتمال زیاد همان چیزی است که لازم بوده تا نینتندو را دوباره بر سر زبان‌ها بیاندازد. کنسول Switch برخلاف Wii U تا حدی مورد استقبال قرار گرفت که یکی، دو هفته پس از عرضه رسمی، تهیه کردن آن از فروشگاه‌های ایرانی تقریبا امری غیرممکن بود و کاربران برای تهیه آن باید پول بیشتری می‌دادند. ابدالی در این باره می‌گوید:

در ایران، تنها چیزی که کاربران را برای خرید سوییچ متقاعد می‌کند، بازی‌های این کنسول هستند. اگر سازندگان، به انتشار بازی‌هایی نظیر Zelda یا نسخه بعدی بازی Metroid ادامه دهند، تعداد بیشتری از کنسول‌های نینتندو به فروش خواهد رفت.

بدوی‌پور ادامه داد:

به نظر من ایرانی‌ها شیک بودن کنسول سوییچ را دوست دارند. آن‌ها مایلند که وقتی بیرون می‌روند، چیزهای شیک خود را به بقیه نشان دهند. من فکر می‌کنم که سوییچ، مفهوم بسیار خوبی برای ایرانیان است و آن‌ها می‌توانند به خوبی از ویژگی‌های پرتابل استفاده کنند. ایرانی‌ها علاقه زیادی هم به بازی‌های موبایلی دارند و همین موضوع باعث شده بتوانند به خوبی با سوییچ ارتباط برقرار کنند.

نظر شما در مورد این موضوعات چیست؟ آیا شما نیز با چنین مشکلاتی رو به رو بوده‌اید؟ دیدگاه‌های خود را ما در میان بگذارید.