آیا تا به حال از خود پرسیدهاید که چرا بعضی از استعداد چاقی برخوردار و برخی دیگر از آن محرومند؟ کشف ژن چاقی ، شما را در پاسخ به این سوال راهنمایی میکند!
همه ما یک دوست لاغر داریم که هراندازه میخورد، چاق نمیشود! در مقابل، برخی دیگر از افراد لازم است که همواره وضعیت خورد و خوراک خود را زیر نظر داشته باشند؛ چرا که در صورت مصرف مواد غذایی با کالری بالا، ممکن است اضافه وزن پیدا کنند. نتایج یک مطالعه جدید نشان میدهد که عامل چاقی شدن انسان ، در ژن چاقی نهفته است!
یک باور مشترک در میان مردم وجود دارد که استعداد چاقی را به عنوان عامل اصلی چاق شدن معرفی میکند. به بیان صحیحتر، باورها بر این است که مرکز کنترل اشتهای انسان، توسط قسمتی از مغز صورت میگیرد. اما به تازگی یک گروه از دانشمندان این باور را به کلی رد میکنند؛ زیرا شناسایی ژن چاقی به تنهایی قادر است این مسئله را پاسخگو باشد!
مقصر اصلی چاق شدن انسان ، ژن آنکیرین-بی (Ankyrin-B) است که اولین بار حدودا 30 سال پیش کشف شد. جهش در این ژن، موجب بروز بیماریهای مختلف در انسان می شود؛ چرا که این ژن به طور موثر در تمامی بافتهای بدن فعالیت میکند. چند سال قبل، دانشمندان در طی مطالعه ارتباط آریتمی قلب و ژن آنکیرین-بی، به نتایج فوقالعادهای دست پیدا کردند. بر اساس آخرین تحقیقات، وقوع یک تغییر ژنتیکی در ژن مذکور، سبب میشود که برخی از موشها، از سایرین چاقتر باشند.
دانشمندان با تغییر ژنتیکی در ژن مذکور، شاهد بروز یک جهش ژنتیکی نادر بودند که موجب چاق شدن آنها میشد. ولی در این میان، هنوز یک معمای حل نشده باقی مانده است: این ژن چگونه کار میکند؟
دانشمندان در آخرین تحقیقات خود، از شیوه کارکرد این ژن رمزگشایی کردند. محققان دریافتند که با تغییر و یا حذف کامل آنکیرین-بی، یک پروتئین خاص تحت عنوان گلوت-4 (Glut-4)، تحت تاثیر قرار میگیرد. این پروتئین، وظیفه کنترل میزان گلوکز وارده بر سلولهای چربی را بر عهده دارد. هنگامی که آنکیرین-بی تغییر میکند، گلوکزها با سرعت بسیاری وارد سلولهای چربی میشوند و همین امر، رشد چشمگیر اندازه سلولها را در پی دارد.
دانشمندان تخمین زدهاند که 1.3 درصد آمریکاییهای اروپایی و 8.4 درصد آمریکاییهای آفریقایی، نوعی جهش را در ژن آنکیرین-بی دارند و این امر سبب میشود ک نسبت به دیگران، از استعداد چاقی بیشتری برخودار باشند. نتایج این آزمایش، پزشکان را در درمان سریع بیماران مبتلا به چاقی مفرط کمک خواهد کرد. مرحله بعدی این مطالعه، قرار است در مقیاسی وسیعتر، بخشهای بزرگی از جمعیت عمومی را مورد آزمایش قرار دهد.
همچنین بخوانید: