پیوند سر انسان ، ایده ای که هیچگاه عملی نخواهد شد!

به تازگی جراحی به نام سرجیو کاناورو از موفقیت‌ عمل پیوند سر انسان بر روی دو جسد خبر داده است، اما دانشمندان معتقدند که انجام این نوع عمل پیوند ممکن نیست.

سرجیو کاناورو (Sergio Canavero) جراح مغز و اعصابی اهل ایتالیا است که عمل ذکرشده را با استفاده از دو جسد، در کشور چین انجام داده و ادعا کرده است که نتایج به دست آمده کاملا موفقیت‌آمیز بوده‌اند. او در مصاحبه‌ای گفته است که قدم بعدی، انجام این جراحی 18 ساعته بر روی انسان‌های زنده خواهد بود.

با این حال متخصصان بسیاری معتقدند که ادعاهای این جراح ایتالیایی در مورد پیوند سر انسان غیر عملی هستند؛ در طول چنین فرآیندی باید سر یک فرد به طور کامل از بدن جدا شده و تا زمانی که به بدن یک اهداکننده متصل می‌شود، به صورت سالم و در شرایط ایده‌آل نگه‌داری شود. آرتور کپلن (Arthur Caplan)،‌ یکی از معروف‌ترین پروفسورهای دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک، در این رابطه می‌گوید که کاناورو فردی متقلب است و پیشرفت‌های گزارش‌شده توسط او قابل‌ اعتماد نیستند.

چالش‌های پیش روی عمل پیوند سر انسان

کپلن که در تشکیل سیستم توزیع اعضای آمریکا نقش مهمی داشته در مصاحبه‌ای گفته است که به اعتقاد او پیوند عضوی با این اهمیت، هیچ‌گاه ممکن نخواهد بود؛ او در ادامه اظهار کرده است که برای عمل جراحی پیوند کل صورت که به مراتب از ایده‌ی کاناورو ساده‌تر است،‌ مقدار زیادی داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی استفاده می‌شود. این نوع دارو در فرآیند پیوند اعضا از پس زدن اندام توسط سیستم دفاعی بدن جلوگیری می‌کند. با این تفاسیر پیوند سر مقادیر بسیار بیشتر از این ماده را نیاز دارد و به احتمال قوی فرد جراحی‌شده در صورت موفقیت‌آمیز بودن عمل،‌ در طی مدت چند سال از عفونت خواهد مرد.

تصویری از دکتر سرجیو کاناورو

از طرف دیگر به دلیل وجود تفاوت‌های بیوشیمیایی بین اهداکننده و فرد مورد جراحی، شانس زیادی وجود دارد که ‌ هشیاری فرد پس از عمل هیچگاه به حالت عادی و کامل نرسد؛ کپلن در این رابطه می‌گوید که پیوند سر انسان هیچ شباهتی به قرار دادن یک لامپ در سوکتی جدید ندارد و با اتصال ‌سر یک شخص به بدن فرد دیگر، مغز در محیط شیمیایی جدیدی قرار می‌گیرد که پیام‌های عصبی متفاوتی نسبت به گذشته به آن ارسال می‌کند؛ بنابراین شخص پیش از آنکه از پس‌زدگی عضو و عفونت بمیرد،‌ سلامت عقلی خود را از دست خواهد داد.

همچنین،‌ یک عمل موفقیت‌آمیز پیوند سر نیازمند اتصال مجدد تعداد فراوانی رگ خونی، اعصاب گوناگون، ستون فقرات و نخاع از سر فرد، به بدن اهداکننده است. کپلن اظهار می‌کند که درستی ادعای کاناورو در مورد پیوند مجدد نخاع کاملا زیر سوال است؛ اگر کسی بتواند که ستون فقرات و تمامی عصب‌های پیچیده آن را از یک بدن به بدن دیگر پیوند دهد و ترمیم مجدد آن‌ها را ممکن سازد،‌ پس باید امکان بهبود آسیب‌های نخاعی مختلف در بیماران گوناگون وجود داشته باشد و تکنیک‌های کاناورو در این زمینه برای طیف گسترده‌ای از افراد مبتلا به قطع نخاع کارساز است.

کاناورو عمل انجام‌شده بر روی جسدها را همراه پزشکی چینی به نام شیاوپینگ رن (Xiaoping Ren) از دانشگاه پزشکی هاربین چین انجام داده است، اما بر اساس ادعای کپلن تاکنون هیچ مقاله‌ای از جزئیات پیوند سر انسان انجام‌شده به چاپ نرسیده است. همچنین،‌ این جراح ایتالیایی در سال 2016 ادعا کرد که عمل موفقیت‌آمیزِ اتصال سر را بر روی یک میمون زنده انجام داده است؛ با اینکه حیوان مورد جراحی از عمل جان سالم به در برد و عصب‌های آن صدمه‌ای ندیدند،‌ تنها 20 ساعت پس از پیوند اعلام شد که میمون مرده است.

کپلن در این رابطه می‌گوید که کاناورو تا به حال هیچ موفقیتی را از جراحی بر روی حیوانات کسب نکرده است و میمون آزمایش‌شده توسط او برای اثبات درستی جراحی باید بین یک تا دو سال زنده می‌ماند.

در سال 1970 دانشمند دیگری به نام رابرت وایت (Robert White) که پیشگام عرصه‌ی پیوند سر انسان بود، این عمل را بر روی یک میمون انجام داد؛‌ در این مورد هم حیوان بیشتر از 9 روز دوام نیاورد و پس از این مدت،‌ بدن میمون سر را پس زد.

کپلن در انتهای صحبت‌هایش می‌گوید که انجام چنین عمل‌هایی در کنار ایجاد چالش‌های بی‌شمار، تا حدی ظالمانه و غیراخلاقی بوده و نتایج آن به احتمال زیاد فاجعه‌بار هستند.