در حالی که در گذشته کشورهایی مانند آمریکا و چین در زمینه ساخت نیروگاه هسته ای شناور فعالیتهایی داشتهاند، این بار نوبت به ابرقدرتی دیگر، یعنی روسیه رسیده تا نیروگاه اتمی شناور خود را راهاندازی کند؛ برخی از منتقدان نام تایتانیک هستهای را برای این کشتی انتخاب کردهاند!
استفاده از سوخت اتمی برای تامین انرژی مورد نیاز شهرها یکی از ایدههایی است که سالها توسط کشورهای مختلف مورد توجه قرار گرفته و بحث ساخت نیروگاه اتمی شناور هم یکی از روشها برای استفاده از انرژی هستهای بوده است. در همین رابطه جالب است بدانیم که روسیه اخیرا خبر به آب انداختن نیروگاه هسته ای شناور خود را در دریای بالتیک منتشر کرده است؛ پیش از روسیه، ایالات متحده و چین هم در زمینه راهاندازی تجهیزات مشابهی فعال بودهاند.
پروژه نیروگاه هسته ای شناور روسیه
نام کشتی مورد نظر که عدهای از منتقدان به آن لقب طعنهآمیز تایتانیک اتمی را نسبت دادهاند، آکادمیک لومونوسوف (Academik Lomonosov) بوده و ظرفیت آن 70 مگاوات است.
این طور که به نظر میرسد، پس از قرارگیری در آبهای نزدیک سن پترزبورگ، نیروگاه هستهای روسی به شهری با نام مورمانسک (Murmansk) برده خواهد شد و پس از تامین سوخت اتمی مورد نیاز، مقصد نهایی این کشتی هسته ای قطب شمال و شهر نفتی پوک (Pevek) است. لومونوسوف علاوه بر تامین برق مورد نیاز ساکنین پِوِک، انرژی مصرفی یک کارخانه نمکزدایی و تجهیزات حفاری نفتی را هم فراهم میکند.
بر اساس اطلاعات موجود، ساخت تایتانیک هستهای روسی از سال 2007 آغاز شده و حدودا 232 میلیون دلار هزینه داشته است؛ گفته شده که شرکت دولتی سازنده در ابتدا قصد داشته تا سوخت اتمی را در همان سن پترزبورگ سوار کشتی کرده و نیروگاه را مستقیما به پوک ببرد، اما سازمان غیرانتفاعی صلح سبز به همراه کشورهای حوزه بالتیک در اقدامی موفقیتآمیز جلوی این کار را گرفتند و مسئولان مربوطه را مجبور کردند که مرحله سوختگیری را در شهر مورمانسک انجام دهند.
با این تفاسیر جالب است بدانیم که صلح سبز و گروههای دیگر حافظ محیط زیست همچنان با ایده را اندازی این نیروگاه هسته ای دریایی موافق نیستند و یکی از مشکلات بزرگ کشتی ساخته شده را عدم توانایی آن برای حرکت مستقل اعلام کرده و از وابستگی دائم لومونوسوف به تجهیزات کشنده انتقاد کردهاند.
جان هاورکمپ (Jan Haverkamp)، کارشناس هستهای صلح سبز در این رابطه میگوید که قرار دادن یک نیروگاه هسته ای شناور در محیطی فوقالعاده آسیبپذیر مانند دریای بالتیک یک ریسک بزرگ است و فشارهای زیست محیطی وارد بر این منطقه آنقدر کافی هستند که نیازی نباشد تا خطر تجهیزات هسته ای شناور را هم به آنها اضافه کنیم.
کشتی اتمی روسی قرار است که جای یک نیروگاه ثابت هستهای 48 مگاواتی را بگیر و گفته شده که برق تولیدی لومونوسوف برای سرپا نگهداشتن یک شهر 100 هزار نفره کافی است.
روسیه هم مانند بسیاری از کشورها اقتصادی عمدتا وابسته به سوخت فسیلی داشته و به همین دلیل، مقامات روسی تلاش میکنند تا از منابع تجدید ناپذیر موجود در قطب شمال بهرهبرداری کنند؛ اما شاید جالبترین نکته ماجرا این باشد که استفادههای اینچنین از نفت و گاز عامل اصلی پدیده گرمایش زمین است که به نوبه خود باعث آب شدن یخهای قطب شمال و هموارتر شدن مسیر بهرهبرداری از منابع فسیل این بخش از سیاره میشود.