مهندسان دانشگاه MIT الگوریتمهایی را در ربات چیتا 3 (Cheetah 3) به کارگیری کردهاند که امکان سیر و سیاحت در دنیای ما را به آن میدهد، بدون اینکه نیاز به دوربین یا سنسورهای اختصاصی برای مشاهده و درک محیط پیرامون خود داشته باشد.
بسیاری از ربات های امروزی برای یافتن مسیر حرکت خود به دوربین و سنسورهای بصری متکی هستند که البته این شیوه مسیریابی در همه شرایط (مثلا در محیطهای تاریک یا پر هرج و مرج) کارایی لازم را ندارد. اما با خلاقیتی که مهندسان MIT به خرج دادند، ربات چیتا 3 تنها با الگوریتمهای «تشخیص تماس» میتواند بدود، جهش کند یا از پلهها بالا برود.
در واقع سومین نسل از این ربات گربهسان که میتوان آن را نابینا خواند؛ قادر است با کمک دو الگوریتم، هم مسیرهای پیرامونی خود را حس کند (مشابه حالتی که در نیمههای شب با خواب آلودگی و چشمان نیمهباز، مسیر رسیدن به سرویس بهداشتی را طی میکنیم) و هم بهترین مسیر برای حرکت رو به جلو را برگزیند.
ساز و کار حرکت ربات چیتا 3
اولین الگوریتم با استفاده از شتابسنج، ژیروسکوپ و با توجه به نحوه قرارگیری مفصل پای ربات، احتمال برخورد قریبالوقوع آن به موانع را محاسبه کرده و بر این اساس، نیروی لازم برای اصلاح حرکت را وارد میکند. اگر چیتا روی اجسام غیرمنتظرهای قدم بگذارد نیز این الگوریتم به سرعت تشخیص میدهد که کدامیک از پاها باید از روی آن جسم برداشته شوند.
الگوریتم دوم با پیشبینی محل نهایی استقرار ربات، واکنش لازم را برای هدایت آن به سمت موقعیت مورد نظر نشان میدهد. بدین ترتیب حتی اگر به زور ربات چیتا 3 را از مسیر منحرف کنید، با یک واکنش سریع به مسیر حرکت خود بازمیگردد.
همچنین بخوانید:
البته محققان MIT انتظار ندارند که در آینده، رباتها تنها به این شیوه حرکت بسنده کنند و در واقع این تکنولوژی را به عنوان یک پشتیبان برای مواقع اضطراری توسعه دادهاند. به عنوان مثال هنگامی که شرایط محیطی برای کارکرد صحیح دوربینها و سنسورهای ربات مهیا نباشد یا هنگامی که رباتی روی موانع خطرناک قدم میگذارد.
این تکنولوژی میتواند کارایی رباتهایی را که وظایفی چون بازرسی از تاسیسات نیروگاههای برق یا انجام عملیات امدادی در مناطق پرخطر دارند، افزایش دهد و از سقوط یا گیر افتادن آنها در موانع جلوگیری کند.