ارتش آمریکا قصد دارد بستهای را طراحی کند که به تانکها و سایر خودرو های رزمی توانایی عملکرد به صورت کاملا خودکار و بدون دخالت انسانی را میدهد.
در نبردهای زمینی امروز که با وجود تسلیحات جدید و پیشرفته نسبت به گذشته متحول شده است، خودرو های رزمی بدون سرنشین میتوانند نقشهایی مثل حمل مهمات و ملزومات، آزمودن خطوط دفاعی دشمن و حتی نقش تهاجمی را ایفا کنند و خودروهای سرنشین دار نیز در فاصلهای امن به انجام عملیات بپردازند.
در همین زمینه ارتش آمریکا در حال طراحی بستهای شامل سخت افزارها و نرم افزارها است که میتواند قابلیت عملکرد خودکار را به انواع خودرو های رزمی اضافه کند. این بسته از الگوریتمهایی کامپیوتری و هوش مصنوعی برای جمعآوری و سازماندهی اطلاعات سنسورهای مختلف استفاده میکند و با استفاده از این اطلاعات خودرو را هدایت میکند.
طراحی و ساخت خودرو های رزمی بدون سرنشین، نسبت به دیگر وسائل بدون سرنشین سختتر است، چرا که چنین خودرویی با چالشهایی مثل عوارض جغرافیایی مختلف و نیروهای دائما در حال جابهجایی دشمن مواجه است. اما از طرف دیگر چنین خودرویی مزیتهای زیادی را به همراه خواهد داشت. برخورداری از خودرو های رزمی بدون سرنشین که هماهنگ با خودروهای سرنشیندار عمل کنند، به فرماندهان اجازه خواهد داد که از تاکتیکهای جدیدی در عملیاتهای خود استفاده کنند. به علاوه اگر خودروهای بدون سرنشین در نقش دیدهبانی، جلوتر از سایر نیروها موقعیت دشمن را شناسایی کرده و قدرت دفاعی آن را ارزیابی کنند، میتوان تانکهای سرنشیندار سبکتری ساخت که سریعتر و از قدرت مانور بیشتری برخوردار خواهند بود.
با استفاده از ابزارهایی مانند سنسورهای اپتیکال فروسرخ و همچنین هوش مصنوعی، این خودروها قادر خواهند بود که اطلاعات کلیدی مربوط به نبرد را پردازش کنند و پس از طبقهبندی آنها به صورت مستقل، این اطلاعات را برای کسانی که فرماندهی و کنترل آنها را به عهده دارند ارسال کنند.
با استفاده از هوش مصنوعی کامپیوترها میتوانند برای آنالیز اطلاعات، میلیونها داده اطلاعاتی را به صورت آنی بررسی کنند و تنها اطلاعات مفید را برای فرماندهان ارسال کنند. مزیت این قابلیت این است که فرماندهان میتوانند با استفاده از اطلاعات فشرده و از پیش آنالیز شده که از منابع مختلف کسب شده است، با سرعت بیشتر تصمیم گیری کنند. این بسته همچنین میتواند خودروهای زمینی و هواگردها را یه یکدیگر متصل کند تا اهداف را شناسایی کرده و ویدئوهای زنده از تحرکات دشمن و اطلاعات دیگر را برای خدمه کنترل کننده خودروها ارسال کنند.
در حال حاضر ارتش آمریکا در تلاش برای طراحی، آزمایش و به بلوغ رساندن این تکنولوژی است. این پروژه را میتوان ادامه پروژه قبلی ارتش آمریکا در زمینه خودروهای بدون سرنشین در نظر گرفت. در این پروژه که در سالهای اخیر با موفقیت آزمایش شد، کامیونهای حامل میتوانستند بدون نیاز به سرنشین، خودروی سرنشیندار جلوی خود را دنبال کنند. اما بسته جدید با ارائه سطح بالاتری از عملکرد خودکار، به خودروهای بدون سرنشین توانایی مانور سریع نسبت به موقعیت دائما در حال تغییر میدان نبرد را میدهد.
این بسته جدید برای استفاده در خودروی رزمی نسل آینده ارتش آمریکا که در دهه 30 قرن حاضر وارد خدمت خواهد شد، توسعه مییابد و آزمایشهای آن از امسال آغاز میشود.