سازمان فضایی ژاپن در موفقیتی بزرگ و تاریخی، موفق به فرود ربات های کاوشگر خود بر سطح سیارک ریگو شد. این کاوشگر ها مدتی پیش، به منظور بررسی سطح سیارک ریگو توسط فضاپیمای هایابوسا 2 به فضا پرتاپ شدند.
در روز جمعه 30 شهریور 97، فرودگر مینروا-آیآی-1 از فضاپیمای هایابوسا 2 سازمان فضایی ژاپن (جاکسا، JAXA) جدا شد، دو کاوشگر 1 ای و 1 بی را روی سطح سیارک ریگو (Ryugu) انداخت و خود نیز روی آن فرود آمد. این دو کاوشگر کوچک که روز جمعه از فضاپیمای هایابوسا 2 اعزام شدند روی این تکه سنگ یک کیلومتری موسوم به “ریوگو” گردش خواهند کرد. هرچند سازمان فضایی اروپا قبلا موفق به فرود کاوشگری بر یک دنباله دار شده بود اما این اولین بار است که یک روبات بر یک سیارک فرود می آید. هایابوسا 2 در ماه ژوئن بعد از سفری که سه سال و نیم طول کشید به سیارک ریوگو رسید.
این دو کاوشگر هر یک به اندازهی یک ماهیتابه هستند و جابجایی آنها روی سطح سیارک تقریبا یک کیلومتری ریوگو، به روش جست و خیز است. نیروی گرانش اندک این سیارک اجازه می دهد که کاوشگرها روی آن پرش کنند و پس از حدود ۱۵ دقیقه، به فاصلهی چند متر دورتر دوباره روی سطح فرود آیند و ضمن گرفتن عکس از سطح، دمای آن را اندازه بگیرند.
جاکسا روز شنبه ضمن تایید اینکه که دو کاوشگر در وضعیت خوبی قرار دارند، عکس هایی ثبت شده توسط این کاوشگرها (دو تصویر زیر) را که از طریق هایابوسا 2 به زمین ارسال شده، توییت کرد.
هایابوسا 2 اوایل صبح پنجشنبه شروع به حرکت به سوی ریوگو کرد تا کاوشگرها را پرت کند. این دو روبات که وزن هر کدام یک کیلوگرم است روز جمعه از فاصله 60 متری سیارک پرتاب شدند. آنها مجهز به دوربین های با زاویه دید پهن و سه بعدی هستند. سیارک دارای سطحی متمایل به رنگ سیاه است و هر ۷ ساعت و نیم یک بار دور محورش می گردد.
فضاپیمای مادر روز سوم اکتبر یک واحد فرود به نام مسکات را که توسط مرکز هوافضای آلمان و سازمان فضایی فرانسه ساخته شده بر سیارک فرود خواهد آورد. و اواخر اکتبر هم هایابوسا 2 خود بر سطح ریوگو فرود خواهد آمد تا به جمع آوری نمونه ای از سنگ و خاک آن بپردازد.
پس از گردآوری نمونههای خاک و سنگ ریوگو، فضاپیمای هایابوسا 2 در سال ۲۰۲۱ این نمونه ها را برای بررسی بیشتر با خود به زمین خواهد آورد.
سیارک ها بقایای به جا مانده از مصالح اولیه سازنده منظومه شمسی از ۴.۶ میلیارد سال قبل هستند. ریوگو از انواع خیلی اولیه این بقایاست و مطالعه آن می تواند به روشن تر شدن سرچشمه و تکامل سیاره ما کمک کند.
بررسی ریوگو نه تنها میتواند به شناخت ما از سطح و درون این سیارک کمک کند، بلکه دربارهی مواد زندگی سازی که در آغاز پیدایش سامانهی خورشیدی در دسترس بود نیز به ما اطلاعات ارزشمندی خواهد داد.