وضعیت نگران کننده شکارچی دنباله دار : ظاهرا فیله در محلی نامناسب فرود آمده است

اخبار جدیدی که از وضعیت کاوشگر فیله مستقر بر روی دنباله دار 67P شنیده می‌شود، نشان از شرایط نه چندان مناسب آن بر دارد. پنل های خورشیدی این کاوشگر دسترسی محدودی به نور خورشید دارد و در عین حال پوزیشن بد آن ریسک بالایی برای آغاز عملیات نمونه‌برداری عمیق ایجاد کرده است.

در جدیدترین اخباری که از سوی ESA (سازمان فضایی اروپا) منتشر شده، کاوشگر فیله که بر روی سطح دنباله دار 67پی قرار دارد هم اکنون در فاصله 100 متری محل مورد نظر اولیه برای فرود قرار دارد.اگرچه چنین فاصله ای چندان زیاد نیست، اما تصاویر رسیده از محل فرود نشان می‌دهد که فیله در پایین یک صخره بزرگ شیبدار گیر افتاده و به همین دلیل، پنل های آن به خوبی نور خورشید را دریافت نمی‌کند.

Welcome_to_a_comet_node_full_image_2

نخستین عکس دنباله دار که بافت خشن آن و یکی از پایه های فیله به وضوح مشخص است. ( برای مشاهده تصویر در ابعاد واقعی روی آن کلیک کنید )

عدم قرارگیری در محل مورد نظر پس از آن رخ داد که لنگرهای فیله که به منظور محکم کردن آن در محل فرود تعبیه شده بود، به سطح دنباله دار شلیک نشد. چنین اتفاقی باعث شد تا در گردش‌های مداوم دنباله دار، فیله را تا دو بار در هوا معلق و از منطقه هدف کند.

به گفته محققین پروژه، فیله در هر 12 ساعت چرخش دنباله دار، تا 1.5 ساعت به انرژی خورشیدی دسترسی پیدا می‌کند؛ زمانی که تنها نیمی از زمان پیشبینی شده برای کاوشگر بوده است. در عین حال اعلام شده که باتری قرارگرفته بر روی فیله تا 64 ساعت می‌تواند انرژی مورد نیاز را تأمین کند و پس از آن تنها به انرژی تولیدشده توسط پنل های خورشیدی متکی خواهد بود.

وضعیت قرارگیری فیله چنان بد گزارش شده که در حال حاضر حتی امکان دریل میخ‌های قرارگرفته در پایه‌های آن نیز وجود ندارد و شاید سبب عدم تعادل و معلق شدن دوباره آن در فضا شود. همین نگرانی در مورد دریل مربوط به نمونه برداری از سطح دنباله دار نیز وجود دارد. این دریل باید تا 20 سانتی متر در خاک فرو برود.

از دیگر موارد مشکل زا اتکای بیش از حد فیله به سیستم تراستر یا پیشرانش خود است که در روز چهارشنبه نیز عدم کارایی صحیح سیستم گاز خنک آن سبب معلق ماندن آن در فضا شد.

با وجود تمامی این شرایط، انسان به یکی از آرزوهای دست نیافتنی خود که فرود کاوشگر بر روی یک دنباله دار است، دست پیدا کرده و اگر پروژه تا فردا یا پس فردا نیز به اتمام برسد، تجربیات حاصل از پروژه راه را برای تکرار آن در آینده فراهم خواهد کرد.

کاوشگر فیله به همراه فضاپیمای روزتا در سال 2004 به فضا پرتاب و پس از 10 سال به سنگین‌ترین و پیچیده‌ترین مرحله عملیات خود بر روی دنباله دار 67پی رسیده است.

منبع : theverge

Philae lander shrouded in darkness for most of the day after bouncy comet landing

Philae lander shrouded in darkness for most of the day after bouncy comet landing

It turns out that landing on a comet moving at 84,000 miles per hour is not without its potential pitfalls, and the Philae lander appears to have ended up in something close to an actual pit. In a mission update today, the European Space Agency said that early telemetry data and photos from the lander show that Philae came to a stop at the foot of a large cliff, something that poses problems for harvesting much-needed solar energy for the remainder of its mission. Agency officials said that the current position is only expected to get 1.5 hours of sunlight every 12 hour rotation on the comet, which is less than half of what was originally planned. The lander’s main battery cell is rated for 64 hours before the system relies on solar power.

Harpoons could send it shooting off into spacePower is not the only issue. Philae’s harpoons failed to fire in yesterday’s landing, leaving it unsecured to the surface. As Nature notes, that could pose problems when it comes time for it to drill, which could further displace it. It might also be too late to attempt to anchor the lander with those harpoons, since the force could send it shooting off back into space, thanks to the comet’s extremely low gravity. That nearly happened in Wednesday’s landing, after the lander’s thrusters had a problem with their cold gas system (meaning they didn’t work), and weren’t capable of cushioning the probe to keep it from bouncing.
Despite the issues, even getting Philae onto the comet continues to historic. The mission, which was the first to softly land on a moving comet, promises to advance our understanding of the massive chunks of ice, rock, and frozen gases — especially those that regularly pass through our solar system. The comet Churyumov-Gerasimenko, also known as 67P, was discovered in 1969 by astronomers Klim Ivanovich Churyumov and Svetlana Ivanovna Gerasimenko. It makes its trip around the sun every 6.5 years, while the mission that brought Philae there launched nearly 11 years ago on Europe’s Rosetta spacecraft.

پاسخ بدهید

وارد کردن نام و ایمیل اجباری است | در سایت ثبت نام کنید یا وارد شوید و بدون وارد کردن مشخصات نظر خود را ثبت کنید *

*