باستان شناسان آینده نسل ما را انسان های مرغی خواهند نامید!

باستان شناسان عادت دارند تا نسل های مختلف انسان در طول تاریخ را بر اساس آنچه که بر جای گذاشته‌اند طبقه‌بندی کنند. گاه نامی که بر انسان‌های دوره‌ای خاص گذاشته می‌شود، نشات گرفته از تزیینات سفال‌های باقی‌مانده‌ی آن‌هاست. بر این اساس باستان شناسان به احتمال قوی در آینده نسل ما را به خاطر به جا گذاشتن حجم عظیمی از استخوان مرغ، انسان های مرغی بنامند!

باستان شناسان آینده در جریان کاوش‌های خود از نسل ما با حجم عظیمی از استخوان مرغ مواجه می‌شوند و همین آنها را وا می‌دارد تا نام انسان های مرغی را برای نسل ما انتخاب کنند.

جوجه و مرغ تولید شده توسط نسل انسان های مرغی دارای وزنی است که از وزن همه پرنده‌های روی کره زمین بیشتر است. انسان های مرغی زیست کره را تغییر دادند تا نیازهای خود را برآورده کنند و در واقع فسیل‌های استخوان مرغ می‌تواند در آینده بازگو‌کننده‌ و نشانی از دوره جغرافیایی خاصی باشد.

انسان های مرغی عصر آنتروپوسن

شاخصه‌های فسیلی، یکی از پارامترهای تعیین‌کننده دوران جغرافیایی مختلف هستند. احتمال دارد باستان شناسان آینده برای دوره ای که در آن هستیم و به عصر آنتروپوسن (Anthropocene) موسم است ما را به عنوان انسان های مرغی طبقه بندی کنند.

به نظر می رسد شاخص فسیلی استخوان مرغ، تعیین کننده اصلی عصر آنتروپوسن باشد. زیرا امروزه و در میانه این عصر بیش از ۲۱ میلیارد قطعه مرغ در سراسر دنیا زندگی می‌کنند و عظیم‌ترین جمعیت پرندگان را به خود اختصاص داده است. وزن همه مرغ‌های روی زمین به ۵ میلیارد کیلوگرم می‌رسد و شاهد بودیم که بر طبق آمار ارائه شده، در سال ۲۰۱۴ انسان‌ها ۶۲ میلیارد قطعه از آنها را مصرف کردند.

استخوان آنها در طبیعت رها می‌شود و در برخی مناطق به فسیل تبدیل خواهد شد. باستان شناسان آینده با کشف فسیل مرغ‌های خانگی به سرعت می‌فهمند که آنها دست پرورده طبیعت نیستند، زیرا مرغ‌های قبل از عصر صنعتی به مراتب دارای جثه کوچک‌تری در قیاس با مرغ‌های عصر صنعتی هستند.

تغییر اندازه استخوان و حجم مرغ از سال ۱۹۵۰ شرع شد. استخوان مرغ‌های فعلی در قیاس با اجداد طبیعی خود سه برابر پهن‌تر و دو برابر بلند‌تر شده است. مرغ‌های امروزی ۴ تا ۵ برابر بزرگتر از مرغ‌های قبل از دهه ۵۰ میلادی هستند. در واقع بازار عظیم متقاضی مرغ و گوشت آن، اصلی‌ترین عامل برای یافتن روش‌های مختلف جهت تسریع در رشد و اندازه مرغ بود.

استخوان مرغ‌های جدید بسیار ضعیف و متخلخل است و آنها قبل از آنکه استخوانشان به رشد نهایی برسد توسط انسان مصرف می‌شوند. به یقین استخوان مرغ یکی از نمادها و شاخصه های فسیلی عصر آنتروپوسن و انسان های مرغی خواهد بود. عصر آنتروپوسن عصری است که در آن فعالیت‌های انسان و تلاش وی برای رفع نیازهایش منجر به شکل‌گیری تغییرات عظیم آب و هوایی شد.

به طور کلی این احتمال وجود دارد که باستان شناسان آینده نیز سال ۱۹۵۰ را آغازگر عصر آنتروپوسن تصور کنند؛ عصری که در آن مصرف مرغ به بالاترین حد رسید و رشد جمعیت انسان های مرغی به شکل بی‌سابقه‌ای زمین را دست‌خوش تغییرات بنیادین کرد.