فضاپیمای اوزیریس رکس حرکت در مدار بنو را آغاز کرد

چندی پیش فضاپیمای اوزیریس رکس (OSIRIS-REx) متعلق به ناسا پس از دو سال سفر در فضا در نهایت به سیارک بنو (Bennu) رسید. اوزیریس رکس توانست خود را در ماه دسامبر گذشته به بنو برساند و هم اکنون بر مدار سیارک در حال گردش است.

فضاپیمای اوزیریس رکس متعلق به ناسا پس از رسیدن به سیارک بنو وارد فاز دوم از ماموریت خطیر خود شد که همانا ورود موفقیت آمیز به داخل مدار بنو بود. اوزیریس رکس هم اکنون بر مدار بنو در حال گردش است، سیارکی که در واقع کوچکترین جرم منظومه شمسی است که یک کاوشگر بر مدار آن می چرخد.

هدف اصلی از اعزام فضاپیمای اوزیریس رکس رسیدن به سیارک بنو بود که ناسا توانست با موفقیت این ماموریت را انجام دهد. دو سال پرفراز و نشیب طول کشید تا در نهایت فضاپیمای اوزیریس رکس بتواند خود را به سیارک اسرار آمیز بنو ملحق کند.

جاذبه ضعیف بنو تهدیدی برای اوزیریس رکس

پس از رسیدن اوزیریس رکس به بنو، تیم تحقیقاتی به سرعت فعالیت خود را در زمینه اندازه گیری و نقشه برداری سطح سیارک آغاز کرد. آنها به همه اطلاعات حیاتی جهت ورود به مدار سیارک نیاز داشتند، زیرا جاذبه ضعیف سیارک بنو یکی از مخاطراتی بود که می توانست ورود اوزیریس رکس به مدار سیارک را با تهدید مواجه کند.

به نظر می رسد تیم تحقیقاتی ناسا موفق شده تا تمامی اطلاعات مورد نیاز برای ورود به مدار بنو را کسب کند، زیرا هم اکنون اوزیریس رکس بر مدار بنو در حال گردش است. این موفقیت یک رکورد جدید محسوب می شود، زیرا بنو تنها هزار و ۶۴۰ فوت پهنا دارد. این رکورد تا قبل از این متعلق به کاوشگر هایابوسا از کشور ژاپن بود که بر مدار سیارک ریوگو در حال گردش بوده است.

البته فضاپیمای اوزیریس رکس یک دستاورد بی سابقه دیگر نیز داشته است زیرا موفق شده خود را به نزدیک ترین فاصله از بنو برساند تا جاییکه کمترین فاصله این دو در حدد یک مایل است.

ورود به مدار بنو یک دستاورد عظیم علمی و فناورانه برای ناسا بود، زیرا همانطور که قبلا اشاره شد جاذبه این سیارک بسیار ضعیف است و عناصر تهدیدآمیز دیگری نیز نظیر تشعشعات خورشیدی و فشار زمین گرمایی سطح بنو نیز وجود دارند. همه این فاکتورها می توانند اوزیریس رکس را در مدار سیارک سرگردان کنند.

اوزیریس رکس در جستجوی مکانی امن بر روی بنو

هم اکنون تیم تحقیقاتی ناسا می تواند با خیال تقریبا راحت وارد فاز دوم شود. ناسا قصد دارد مکانی عاری از سنگ و صخره و نیز امن پیدا کند تا در نهایت اوزیریس رکس خود را به آنجا رسانده و نمونه برداری لازم را انجام دهد.

اعزام فضاپیمای اوزیریس رکس به فضا در سال ۲۰۱۶ آغاز شد. ماموریت خطیر این کاوشگر نمونه برداری از سطح سیارک بنو و بازگرداندن نمونه ها به زمین است. بررسی نمونه های بازگردانده شده از این سیارک به زمین می تواند برای اخترشناسان و پژوهشگران بسیار هیجان انگیز باشد، زیرا آنها قادر خواهند بود به فهم دقیق ترین از چگونگی شکل گیری منظومه شمسی در 4 و نیم میلیارد سال پیش و تکامل زمین برسند.

پس از آنکه فضاپیما بر روی منطقه امن فرود آمد باید بسرعت نمونه ها را از روی سیارک جمع آوری کند و به سرعت سفر بازگشتی خود به زمین را آغاز نماید. بازگشت فضا پیما در سال 2021 صورت خواهد گرفت و برآورد شده است تا دو سال پس از آن یعنی در سال 2023 فضاپیمای اوزیریس رکس بر روی صحرای یوتا فرود بیاید.

یک نظریه پرطرفدار در میان ستاره شناسان وجود دارد مبنی بر اینکه سیارک ها نقش بسیار مهمی در خصوص شکل گیری حیات بر روی زمین داشته اند. بر اساس این تئوری اولین نشانه های حیات از طریق سیارک ها و در برخورد آنها با زمین به سیاره ما آورده شده است.

بنو یک سیارک کربنی است، از سویی کربن نیز یکی از عناصر اصلی در شکل گیری حیات تلقی می شود. تصور بر این است که سیارک های کربنی به همان صورت ابتدای شکل گیری منظومه شمسی باقی مانده اند و این احتمال وجود دارد که سیارک بنو میزبان ترکیبات مختلفی خاصی باشد که منشا شکل گیری حیات بر روی زمین بوده است.