اخترشناسان معتقدند به شواهدی دست یافتهاند که وجود یک سیاه چاله سرگردان در ابعاد مشتری را درون کهکشان راه شیری اثبات میکند.
سیاه چاله ها محیطی در فضا هستند که هیچ چیز حتی نور، قادر به گریز از آنجا نیست. اگرچه دانشمندان نتوانستند این سیاه چاله سرگردان در کهکشان ما را به طور مستقیم مشاهده کنند؛ اما رفتارهایی غیر عادی را در میان تودهای از ابرهای فضایی رصد کردهاند که سرنخهایی به آنها داده است.
به گفتهی «شونیا تاکیکاوا» اختر فیزیکدان ژاپنی:
هنگامی که من دادههای تلسکوپ میلیمتری آتاکاما (ALMA) را برای نخستین بار بررسی کردم، بسیار هیجانزده شدم، زیرا گازهای مشاهده شده به وضوح، حرکتی دورانی را نشان میدادند که به معنای کمین کردن یک شی عظیم در آنجا بود.
اعضای تیم تحقیقاتی، دو دسته ابر فضایی را به اسامی بالون (Balloon) و استریم (Stream) رصد کردند که در فاصله 26 هزار سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری واقع شدهاند. غالبا چنین ابرهایی در اثر برخورد گازهای فضایی به یک ابرنواختر یا یک توده ابر سماوی دیگر تشکیل میشوند. اخترشناسان انتظار دارند این ابرها با گسترش یافتن، حالت V شکل به خود بگیرند؛ اما در این مورد خاص، جریانی از گازها در حال گردش به دور یک نقطه مرکزی بودهاند.
دانشمندان جرم این سیاه چاله سرگردان را 30000 برابر خورشید تخمین میزنند
محققان با توجه به چنین تحرکاتی، جرم شی جذب کنندهی ابرها را 30 هزار بار بیشتر از خورشید و بزرگی آن را، در حد و اندازهی سیاره مشتری تخمین زدهاند. بهترین توصیف هم برای آن، یک «سیاه چاله میان جرم» است.
سیاهچالههای اینچنینی که سایز میانه دارند، پدیدههای نجومی نادری قلمداد میشوند. در واقع اغلب سیاهچالهها یا کوچک هستند (البته کوچک در ابعاد کیهانی) و در اثر فروپاشی یک ستاره متولد شدهاند؛ یا بسیار بزرگ هستند (معروف به supermassive یا کلان جرم) که تصور میشود هنگام شکلگیری کهکشانها، در مرکز آنها به وجود آمدهاند.
همچنین بخوانید:
اخترشناسان اعتقاد دارند که به طور بلقوه، دو سیاه چاله میان جرم دیگر نیز در نزدیکیهای مرکز کهکشان ما کمین کردهاند. البته اگرچه به نظر میرسد شواهد کافی برای اثبات وجود این سیاه چاله سرگردان سوم به دست آمده؛ اما «آوی لوئب» از دانشگاه هاروارد، احتمال بروز خطای محاسباتی و دلالت داشتن این نشانهها به پدیدههایی غیر از سیاه چاله فضایی را نیز مطرح کرده است.