گروهی از دانشجویان استنفورد، موفق به خلق یک سگ رباتیک آکروباتباز شدند. این ربات که داگو (Doggo) نام دارد، در قالب یک پروژه متن باز و با مواد اولیهای ساخته شده که به سهولت در دسترس هستند؛ در نتیجه هزینه ساخت پایینی داشته است.
ربات هایی با خصلتهای سگ مانند، چیز جدیدی نیستند؛ اما هنوز نمیتوان یکی از آنها را با توانمندیهایی غیر از انجام کارهای پایهای، خریداری کرد. از طرفی جدیدترین سگ رباتیک آیبو (Aibo)، ظاهر بامزه و دلربایی دارد؛ ولی چندان ورزشکار نیست.
برای گذر از این محدودیتها، چارهی کار شاید نزد همین دانشجویان باشد. ربات چهارپای آنها میتواند برقصد، پشتک بزند، بپرد یا یورتمه برود؛ تمام این کارها را هم بدون نیاز به سخت افزار آنچنانی و با هزینهی ساخت کمتر از 3000 دلار انجام میدهد.
داگو به جای استفاده از فنر برای جست و خیز کردن، از موتورهای خارجی سنجش نیرو (force-sensing) برخوردار است که سطح نیرو و گشتاور لازم برای هر حرکت را تعیین میکنند. اگر ربات از موقعیت خود خارج شد، موتورها آمادهی عکسالعمل برای اصلاح حرکت آن هستند.
سگ رباتیک داگو کوچک، اما قویتر از آن است که به نظر میرسد. به علت سبک و جمعوجور بودن هم، میتواند پرشهایی به ارتفاع بیش از یک متر داشته باشد. البته نباید آن را یک ربات همه چیز تمام بدانیم؛ چرا که نیازمند کنترل دستی است و برخلاف ربات SpotMini بوستون داینامیکس، نمیتواند در را برای شما باز کند.
با این حال به کار رفتن قطعات آماده در ساختار داگو، آن را بیش از هر محصول مشابه دیگری، قابل دسترس جلوه میدهد. مهمتر از همه اینکه متن باز است و هر کسی که با فوتوفن مهندسی آشنا باشد، میتواند روی داگو کار کند و قابلیتهایش را افزایش دهد؛ آن را به یک پیک رباتیک یا یک همدم برای خود تبدیل کند!