مدوساویروس

مدوساویروس ، ویروسی که می‌تواند میزبان خود را به سنگ تبدیل کند

مدوساویروس نام ویروسی است که اخیرا توسط گروهی از محققان در آب‌های گرم بهاری ژاپن کشف شد. این ویروس می‌تواند میزبان خود را به شکل کیست سنگی تبدیل کند.

اخیرا محققان با بررسی آب‌های گرم بهاری ژاپن توانستند یک ویروس بزرگ به نام مدوساویروس را شناسایی کنند که می‌تواند نوعی از آمیب‌ها به نام Acanthamoeba castellanii را آلوده کرده و آن‌ها را به شکل کیست سنگی تبدیل کند. در همین رابطه پروفسور ماساهارو تاکمورا (Masaharu Takemura) از دانشگاه توکیو عنوان می‌کند پژوهشگران ویروس‌ها را طبق مشخصات ژنتیکی گروه‌بندی می‌کنند؛‌ در واقع نحوه تولید mRNA ویروس‌ها برای ایجاد پروتین‌ها و مواد ژنتیکی خاص مورد بررسی قرار می‌گیرد. از این رو کشف جدید محققان نشان می‌دهد مدوساویروس نوعی از ویروس با دی ان ای بزرگ به شمار می‌رود که متعلق به گروهی از ویروس‌ها است که مدتی قبل کشف شده‌اند و ژنوم‌های بزرگ و پیچیده آن دو برابر حد استاندارد است.

مدوساویروس چه نوع ویروسی است؟

ویروس مدوساویروس

مدوساویروس به عنوان نخستین ویروس غول‌پیکر شناخته می‌شود که محققان آن را در محیط‌های گرم با دمای 43.4 درجه سانتی‌گراد شناسایی کرده‌اند. این ویروس دارای ویژگی‌های منحصربه‌فرد در چرخه تکثیر ریخت‌شناسی ذرات است. پروفسور تاکمورا پیشنهاد داد با توجه به اینکه این ویروس جدید به سایر ویروس‌های بزرگ شباهتی ندارد برای آن یک خانواده جدید به نام مدوساویریده در نظر بگیرند. سایر دانشمندان در این خصوص عنوان می‌کنند:

مدوساویروس بر خلاف سایر ویروس‌ها از ژن‌هایی برخوردار است که قادر هستند پروتئن‌هایی که در دی ان ای وجود دارند را رمز‌گشایی کنند. این ویروس از مجموعه کاملی از پروتئین‌های هیستون بهره می‌برد که چنین پروتئین‌هایی می‌توانند دی ان ای را درون هسته نگه داشته و تجلی ژنی را تنظیم کنند. چنین موضوعی برای ما و سایر دانشمندان عجیب است؛ چون ما بر این باور بوده‌ایم که ویروس‌ها فاقد هسته هستند، اما این کشف جدید نشان می‌دهد ویروس‌ها قادرند در حین تکامل ژن‌هایی را دریافت کرده و پروتئین‌ها را رمزگشایی کنند.

هنگامی که ویروس مدوساویروس به نوعی آمیب Acanthamoeba castellanii را غیرفعال می‌کند، در واقع چنین اقدامی را با دخالت مستقیم در هسته انجام می‌دهد. در این هنگام ویروس در گام نخست دی ان ای را برای شروع مراحل تکثیر منتقل کرده و برای پلیمراز که آنزیم سنتزکننده دی ان ای هستند، از هیستون‌ها و دی ان ای خود استفاده می‌کند، اما به طور کلی در انجام و تکمیل فرایند به میزان خود تکیه خواهد کرد.