اخترشناسان دانشگاه بیلور (Baylor) به وجود چیزی در زیر سطح ماه پی بردند که آنها را متحیر کرد؛ یک توده فلز عظیم در بزرگترین دهانه برخوردی کره ماه. حالا این پرسش ایجاد شده که چنین حجمی از فلز چگونه به آنجا ورود پیدا کرده است.
به گزارش Futurism، تیمی از اخترشناسان توده بزرگی را زیر بزرگترین دهانه ماه، یعنی حوضه آیتکن (Aitken basin) یافتند که ظاهرا بقایای برخورد یک سیارک باستانی است؛ اما شاید هم چیز مرموزتری در کار باشد. محقق ارشد «پیتر بی. جیمز» کشف غیر منتظره تیم خود را اینگونه توصیف میکند:
کپهای از فلز را تصور کنید که پنج بار بزرگتر از جزیره بیگ آیلند هاوایی باشد و زیر سطح ماه دفن شده باشد.
اما این توده عظیم فلزی از کجا آمده است؟ هنوز پاسخ قاطعی نمیتوان داد؛ ولی دو نظریه وجود دارد. به گفتهی جیمز، این توده متراکم هر چه که هست و از هر کجا که آمده، از کف حوضه آیتکن تا بیش از 800 متر پایینتر امتداد دارد. شبیهسازیهای کامپیوتری از برخورد سیارکهای بزرگ نشان میدهد که تحت شرایط مناسب، هسته نیکل-آهنی یک سیارک هنگام اصابت میتواند در گوشته فوقانی ماه پخش شود (لایه موجود بین پوسته و هسته ماه).
دیگر احتمال این است که شاید این توده، حاصل تجمع اکسیدهای متراکمی باشد که به آخرین مرحلهی انجماد جریانهای ماگما در ماه مربوط میشوند.
دهانه مورد اشاره، بزرگترین گودال حفظ شده در منظومه شمسی و پدیدهای جذاب برای اخترشناسان است. دکتر جیمز هم دهانه حوضه آیتکن را یکی از بهترین آزمایشگاههای طبیعی برای تحقیق روی برخورد سیارکها میداند؛ فرایندی باستانی که تمام سیارات سنگی و قمرهای آنها را شکل داده است.
کشف این توده فلزی در زیر سطح ماه ، به لطف کاوشگرها و سایر فضاپیماهایی بود که از قمر زمین عکسهایی گرفتهاند. محققان دانشگاه بیلور، مجموعهای از دادههای فضاپیماها را استفاده کردند که برای اندازهگیری جاذبه در اطراف ماه جمعآوری شده بودند. سپس به مقایسه این دادهها با نقشهها و تصاویر ثبت شده از سطح ماه پرداختند. در نهایت، توده متراکمی از فلز را یافتند که از کف حوضه به سمت پایین کشیده شده است.
به گفتهی «سارا مزروعی» از دانشگاه وسترن که نقشی در این تحقیق نداشت:
ما میتوانیم با افزایش شناخت خود از این ساختار مرموز، نحوه شکلگیری اجرام آسمانی در منظومه شمسی را بهتر درک کنیم.
البته متاسفانه این دهانه از زمین برای منجمان قابل رویت نیست؛ چرا که در نیمه پنهان کره ماه قرار دارد. بنابراین فعلا علاقهمندان باید به تصاویر انتشار یافته از سوی ناسا بسنده کنند.