تا به حال پا به مراسم خاکسپاری گذاشتهاید؟ این روزها همه از پیشرفت تکنولوژی صحبت میکنند، در حالی که پیشرفت هر یک از تکنولوژیها به معنای غیر قابل استفاده شدن تکنولوژی پیشین است. ما در یادداشتی به یکی از این خاکسپاریهای تکنولوژیک خواهیم پرداخت. پس با ما همراه باشید.
سونی در دهه هشتاد میلادی با رشد محصولات سری واکمن و استقبال از سیدی، یکه تاز بازار بود. این شرکت به ایدههای تازه فکر میکرد و به فرایندی میاندیشید که به وسیله آن بتواند تا پایان قرن بیستم همچنان روزهایی آفتابی داشته باشد. هیچ یک از تحلیلگران فکر هم نمیکردند که اپل با آیپاد خود از راه برسد، سایر تولید کنندگان به وسیله حافظههای فلش و فرمتهای رایج بتوانند قد علم کنند و کمی بعد چیز زیادی از سونی باقی نماند! در این راه، مهندسان سونی دست به ابداع فرمتی انحصاری زدند که به اختصار ATRAC نامیده میشد.
ضعف شنوایی انسان این اجازه را به آنها داده بود که در بعضی بازههای فرکانسی، صداهایی که شنیده نمیشدند را حذف کنند. تا به اینجا سونی فرمت انحصاری خود را داشت، اما نیاز به حافظهای قابل اتکا احساس میشد. سونی در این وضعیت، دیسک جدید خود را معرفی کرد. این محصول از سال 1992 با نام MD یا Minidisc به بازار عرضه شد. سونی پخشکننده موسیقی اختصاصی این دیسکها را نیز با برند خود روانه بازار کرد.
دیسکهای تازه به سرعت رشد کردند و اغلب شرکتهای ژاپنیتبار از جمله شارپ، پایونیر، پاناسونیک و … دست به تولید آن زدند. اما معلوم نشد که چرا بیرون خاک ژاپن این محصول اقبالی همگانی نداشت. مردم ترجیح میدادند سمت این محصول تازه کوچ نکنند. رفتهرفته با پیشرفت تکنولوژی و قدمهای بزرگی که آیپاد اپل در آن سالها برداشت، این محصول به حاشیه رفت.
آیپاد محصولی دوستداشتنی بود که نقطهای ورای تصور سونی را نشانه میگرفت. سونی که تلاش ناموفقی داشت، با استفاده از دیسکهای خود در فیلمهایی در مورد آینده، مانند ماتریکس، سعی کرد تکنولوژی خود را زنده نگه دارد. این شرکت نهایت در سال 2013 به صورت رسمی با این محصول وداع کرد.
منبع : Digikala