گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
برخی از دانشمندان، این تئوری را مطرح می‌کنند که سیاره‌ی ما، زیر نظر فرازمینی‌ها بوده یا هست. به باور آن‌ها، اگر می‌خواهیم به جاسوسی بیگانگان از زمین پی ببریم؛ باید اجرام فضایی همسایه را برای یافتن نشانه‌ها بررسی کنیم.
برای لحظه‌ای تصور کنید که ما در کیهان تنها نیستیم و شکل‌های دیگری از حیات، در خارج از زمین و ورای کهکشان راه شیری وجود دارد. در این صورت، شاید فرازمینی ها نظاره‌گر ظهور بشر در زمین بوده‌اند و از آن پس، تصمیم گرفتند ما را تحت نظر بگیرند. اما جاسوسی بیگانگان از زمین چگونه ممکن است؟
مقاله بهت‌آوری که به تازگی در LiveScience منتشر شده، چنین سناریویی را ترسیم کرده است:
صد میلیون سال قبل، یک تمدن پیشرفته‌ی فرازمینی در کهکشان راه شیری نشانه‌های عجیبی از حیات را در سیاره‌ای آبی کشف می‌کند. آن‌ها ابتدا سیگنال‌هایی را برای ارتباط برقرار کردن می‌فرستند؛ اما از آن دنیای ناشناخته پاسخی دریافت نمی‌کنند. پس اکتشاف‌گران کنجکاو ما، راه دیگری را برمی‌گزینند. آن‌ها کاوشگری رباتیک را به یک سنگ فضایی کوچک و آرام در نزدیکی زمین می‌فرستند تا بتوانند آن را تحت نظر داشته باشند.
در صورت وقوع چنین سناریویی طی عمر 4.5 میلیارد ساله‌‌ی سیاره‌ی ما، بعید نیست که علائم جاسوسی بیگانگان از زمین در جاهایی باقی مانده باشد. به همین امید، طرح تازه‌ای برای بررسی هم‌مدارهای زمین (co-orbitals) پیشنهاد شده است؛ چیزی که شاید به کشف بقایایی از تکنولوژی پیشرفته فرازمینی‌ها منجر شود.
هم‌مدارها اجرامی فضایی هستند (اعم از سیاره، قمر یا حتی سنگ‌های فضایی) که از فاصله‌ای تقریبا برابر با زمین، به دور خورشید می‌چرخند. به گفته‌ی جیمز بنفورد، فیزیکدان فعال در پروژه SETI (جستجوی هوش فرازمینی):
سرعت چرخش آن‌ها به دور خورشید، مشابه سرعت زمین است و خیلی هم به ما نزدیک هستند.
همین فیزیکدان بود که سال گذشته، امکان جاسوسی بیگانگان از زمین را در کنفرانسی در شهر هیوستون آمریکا مطرح کرد.
البته او در خارج از پروژه SETI نیز هم‌فکرانی دارد؛ مثلا «پل دیویس» فیزیکدان و زیست شناس نجومی از دانشگاه ایالتی آریزونا که می‌گوید محض اطمینان، ما باید به بررسی هم‌مدارهای زمین بپردازیم:
احتمال وجود کاوشگرهای بیگانه در این اجرام فضایی، بسیار اندک است؛ اما وقتی نگاه انداختن به آن‌ها هزینه‌ی چندانی ندارد، چرا این کار را انجام ندهیم. حتی اگر متعلقات فرازمینی‌ها را پیدا نکنیم، شاید به کشف جالب دیگری برسیم.
یافتن ابزار جاسوسی بیگانگان از زمین
برای اثبات اینکه تحت نظر بیگانگان فضایی هستیم، باید ابزار مخفی جاسوسی آن‌ها را بیابیم. آن طور که دکتر بنفورد توضیح می‌دهد:
«غیر از خورشید، نزدیک‌ترین ستاره به ما آلفا قنطورس (Alpha Centauri) است که 4.37 سال نوری با زمین فاصله دارد. اما تقریبا هر نیم میلیون سال، ستاره‌ای به فاصله‌ی یک سال نوری از سیاره‌ی ما می‌رسد. این یعنی در طول عمر بلند زمین، هزاران ستاره (و سیاره‌های همراه‌شان) آن‌قدر به ما نزدیک شده‌اند که امکان جاسوسی فراهم باشد.
البته شاید فرازمینی‌های باستان، چیزی جز باکتری‌های فتوسنتر کننده یا در صورت خوش شانسی، دایناسورها را ندیده باشند. اما چه بسا کاوشگرهای آن‌ها هنوز در اجرام هم‌مدار وجود داشته باشد.»
آیا بیگانگان از زمین جاسوسی می‌کنند؟
این فیزیکدان معتقد است که ما باید با تجهیزات راداری، تلسکوپ‌های نوری و رادیویی، هم‌مدارهای زمین را بررسی کنیم تا این نظریه تایید یا رد شود. او ارسال فضاپیماهای کوچک را نیز امکان‌پذیر و نه چندان پرهزینه می‌داند. کمااینکه چین قصد دارد در سال 2022، فضاپیمایی را پرتاب کند تا به تحقیق روی یک سیارک نزدیک به زمین و یک سنگ مرموز در نوار سیارک‌ها بپردازد.
بنفورد جستجوی نشانه‌هایی از فرازمینی‌های هوشمند را حتی در صورت بی‌نتیجه ماندن، سودمند توصیف می‌کند:
اگر ما موفق به یافتن چیزی نشویم، یعنی اینکه زمین در طی چند میلیارد سال هیچ‌وقت تحت نظر نبوده؛ همین هم غافلگیری بزرگ و کشف مهمی است.
البته او نگرفتن سیگنال از بیگانگان را در یک بازه‌ی مثلا 50 ساله، کافی نمی‌داند و معتقد است این جستجوها حداقل باید صدها سال ادامه پیدا کند.
