مصریان باستان از پرندگان وحشی برای مومیایی استفاده می کردند

مومیایی کردن شاید تنها رسمی باشد که با شنیدن نام آن انسان را به یاد مصریان باستان می اندازد. تحقیقات اخیر باستانشناسی نشان می دهد که مصریان باستان از پرندگان وحشی برای مومیای استفاده می کردند. در واقع تنها به این منظور آنها را برای مدتی کوتاه نگهداری می کردند تا بعدها آنها را قربانی کرده و مومیایی نمایند.

هدف مصریان باستان از نگهداری کوتاه مدت پرندگان وحشی، اهلی کردن آنها نبوده است. آنان این کار را تنها به منظور قربانی کردن این حیوانات و در نهایت مومیایی آنها انجام می دادند.

تحقیقات جدید نشان داده مصریان باستان میلیون ها پرنده وحشی را به دام انداخته، از آنها برای مدتی کوتاه نگهداری کرده و سپس قربانی نموده اند تا در نهایت به شکل مومیایی درآورند. آنها از این مومیایی ها به عنوان نذری به درگاه خدایان استفاده می کردند.

در برخی از مقابر مصری، شاهد تدفین تعداد بسیاری از پرندگان مومیایی شده هستیم. در یکی از این مقابر تعداد بسیار زیادی لک لک آفریقایی مقدس به شکل مومیایی درآمده و بر روی هم انباشته شده اند. مصریان باستان آنها را به صورت فشرده در داخل کوزه ها و یا تابوت نگهداری می کردند.

مصریان باستان لک لک ها مقدس را از زیستگاه های طبیعی صید می کردند

اما مصریان باستان این همه پرنده وحشی را چگونه بدست می آوردند. برای مدت های طولانی، باستان شناسان تصور می کردند که مصریان باستان پرنده های وحشی را به صورت دام اهلی نگهداری می کردند و در واقع نگهداری از پرنده های وحشی بخش از دامپروری آنها بوده است. اما اخیرا مشخص شده که تمامی این پرنده ها را از زیستگاه های طبیعی خود به دام می انداخته اند و مقوله ای به نام دامپروری در کار نبوده است.

اگر مصریان باستان لک لک مقدس را به صورت دام نگهداری می کردند می بایست بتدریج دی. ان. ای آنها یکنواخت و مشابه شود و تنوع دی. ان. ای کاهش یابد. اما در جریان تحقیقات بر روی دی. ان. ای لک لک های مومیایی شده و مقایسه آن با دی. ان. ای لک لک های  وحشی حال حاضر، مشخص شد که تنوع دی. ان. ای در هر دو گونه به یک اندازه است و لذا می توان نتیجه گرفت که لک لک های مقدس مصر باستان که برای مومیایی از آنها استفاده می شد در واقع لک لک های وحشی بوده اند.

احتمال می رود کشیشان پس از به تله انداختن لک لک ها و دیگر پرندگان برای مدتی آنها را در مزارع و یا حصارهای خود نگهداری می کرده اند و پس از مدتی در مراسم های آیینی از آنها برای مومیایی بهره می بردند.

با این وجود هنوز برخی از باستان شناسان قانع نشده اند. از نظر آنها در مواردی شاهد مومیایی میلیون ها پرنده وحشی بوده ایم که امکان به تله انداختن این حجم از پرندگان تا حدودی غیر ممکن می نماید. از نظر آنها می توان مومیایی کردن پرندگان را به مانند یک کارخانه مومیایی تصور کرد که قادر نیست تنها بر روی پرندگان وحشی متکی باشد و نیازمند ذخایری از پرندگان وحشی نگهداری شده به صورت دام بوده است. به همین دلیل آنها احتمال می دهند مصریان باستان دارای دامپروری های بزرگ پرندگان وحشی مورد نیاز برای مومیایی بوده اند.

از نظر آنها اینکه چرا دی. ان. ای لک لک های مقدس یکدست و مشابه نشده به این خاطر است که به احتمال زیاد در مواردی لک لک های مقدس وحشی به حصار های دام پروی های لک لک های اهلی شده ورود کرده و به بافت دی. ان. ای آنها تنوع می بخشیده اند.

از نظر متخصصان، مومیایی حیوانات به عنوان نوعی نذر به خدایان صورت می‌گرفته است. در واقع مصریان عهد باستان با تهیه این مومیایی‌ها از بدن حیوانات، هدیه و پیامی به سوی خدایان می‌فرستاده‌اند و منتظر کسب نتیجه متقابل می ماندند. گویا این آیین در میان مصریان باستان بسیار رایج بوده است و از این روست که تصور می گردد باید صدها مورد دیگر از این مومیایی حیوانات در مصر صورت گرفته باشد.

فروختن مومیایی توسط کاهنان به زائرین نیز منظره ای عادی در میان مصریان باستان بوده است. کاهنان اجساد مومیایی حیوانات را می فروختند و آنهایی که به خوبی و استادانه مومیایی شده بودند به قیمت های بالا به افراد متمول و یا حتی آنهایی که فقط اعتقاد داشتند فروخته می شدند. مسافران نیز در نهایت مومیایی حیوانات را به صورت نذر به معبد اهدا می کردند و با ذکر دعا آنجا را ترک می نمودند.

حیوانات مومیایی شده در واقع هدیه‌ای از سوی مردم به خدایان مصری بودند تا از این طریق تقاضا و پیام قلبیشان به خدایان منتقل شود. گویا استفاده زیاد از این حیوانات برای کسب حاجت از خدایان در مصر باستان بوده است و چون حاجات مردم بی شمار بوده است لذا کسب و کار تولید حیوانات مومیایی شده نیز پر رونق بوده است.