معرفی گوجه فرنگی اصلاح شده و امید دانشمندان به کشت وسیع در مناطق شهری

پژوهشگران موفق به تولید گونه ای جدید از گوجه فرنگی شده اند که می توان به راحتی آن را در محیط های شهری کشت نمود. این موضوع می تواند کشت این گیاه را دچار تحولی عظیم نماید.

نوع جدیدی از گوجه فرنگی توسط دانشمندان ایجاد شده که در واقع محصول تغییرات ژنتیکی در این گیاه است. پژوهشگران با تولید این گوجه فرنگی قصد داشتند انواع بیشتری از محصولات زراعی را تولید کنند که در محیط های شهری یا مکان های دیگری که برای رشد گیاهان مناسب نیستند پرورش می یابند.

تیمی که بر روی نوع جدید گوجه کار می کند می گوید این یک محصول اصلاح شده از لحاظ ژنتیکی است و به نظر نمی رسد چیزی شبیه به گوجه فرنگی ها معمولی باشد، پس بهتر است قبل از مشاهده آن تصور خود را تغییر دهید.

بوته گوجه فرنگی شبیه به یک دست گل رز

به جای رشد در مزارع بزرگ، محصول جدید که از لحاظ ژنتیکی تغییر یافته، جمع و جور تر بوده و فضای کمتری را اشغال می کند. گیاه جدید گوجه فرنگی شبیه دسته گل های رز با شکوفه های گل رز است با این تفاوت که به جای شکوفه، بر روی دست گل تنها گوجه های گیلاسی قرار دارند. این گونه همچنین به سرعت بالغ می شود و در کمتر از 40 روز میوه رسیده تولید شده آن را می توان برداشت کرد.

مانند سایر انواع گوجه ، این نسخه جدید ویرایش شده ژنتیکی نیز قابل خوردن است. یکی از پژوهشگران می گوید که طعم و مزه این گوجه فرنگی خوب است، اما به به هر حال این موضع تا حدود زیادی شخصی و سلیقه ای است و لذا دیدگاه های مختلفی بیان خواهد شد.

محققان می گویند که نوع جدید گوجه با محیط سازگار است، زیرا به زمین و کود زیادی احتیاج ندارد. از آنجا که گوجه فرنگی در مناطق شهری قابل رشد است، محققان امید دارند تا بخشی از بارهای سنگین زراعت محصولات جهان را به مناطق شهری منتقل کنند. به منظور تحقق این هدف نیازمند گیاهان فشرده تر هستیم که بتوان در محیط های شهری آنها را در جاهایی تنگ و  کوچک مانند ظروف مختلف کشت نمود. این مزارع کوچک را می توان به گونه ای کنترل کرد که در تمامی طول سال گوجه فرنگی در دسترس باشد.

گوجه فرنگی جدید با تغییر در دو ژن ایجاد شده است، این دو ژن وظیفه کنترل اندازه و رشد گوجه را بر عهده دارند. ژن های مربوط به این فرایند که دستخوش تغییر شدند شامل ژن های خود پردازش شده (SP) و  ژن های SP5G  هستند. اصلاحات باعث شده است که رشد گیاه متوقف شده و زودتر گل داده و به بار بنشیند. سخت ترین بخش آزمایشات و تعدیلات ژنتیکی در این پروژه مربوط به دستکاری ژن ها بدون آسیب زدن به طعم گوجه مربوط بود.

محققان ژن سومی را به نام SIER یافت که طول ساقه را کنترل می کند. ایجاد تغییرات در این ژن های سه گانه در نهایت به شکل گیری گوجه فرنگی با ویژگی های یاد شده انجامید که طعم آن هم تغییری نکرده است.